آینه جم:محمد حیدری:
((_یکی از آیین های نوروز مراسم چهارشنبه آخر سال یا همان چهارشنبه سوری که غالباً یک روز تا یک هفته قبل از نوروز در شب آخرین چهارشنبه قبل از عید برگزار میشود. در این مراسم که نوعی جشن آتش محسوب است در تمام شهرها، و حتی در تمام دهات مقارن غروب آفتاب در کوچه ها و خانه ها بوته گون آتش می زنند ، مرد و زن و پیر و جوان با شوق و شادی کودکانه ی از روی توده آتش می جهند. همصدا، به آتش خطاب میکنند و با لحن دعا می گویند:« آتش سوری، آتش، آتش! سرخی تو از من، زردی من ازتو!»
با این خطاب که به آتش می شود، و با شور و شوقی که در ضمن مراسم به نور و آتش نشان میدهند علاقه به آتش ، که رمزی از آفتاب هم هست در سرود گوینده انعکاس دارد. و به علاوه با توجه به آنکه در زمستان آفتاب کمیاب است و به ندرت دیده میشود، کسانی که از روی آتش مقارن غروب آفتاب جستو خیز می کنند به طور رمزی میکوشند تا خورشید غروب کننده را هم به رقابت با آتش و به تابش بیشتر تشویق نمایند و بدین وسیله او را در آخرین روزهای زمستان از خمودگی فصل سرما بیرون آرند.
بالاخره، آتش که خاموش میشود ، کوزه ها و سبو های سفالی می آورند آنها را از آب پر میکنند ،یا هر یک از اعضای خانواده چیزی توی آن میاندازند، و آن را از پشت بام توی کوچه پایین می اندازند. اینکه در وقت پایین انداختن آن میگویند:« درد و بلا درد و بلا» از آن روست که روز چهارشنبه سوری در گاهشماری عامیانه ی ایرانیان امروز، غالبا یک روز نامبارک محسوب است و اینکه در آخرین روز آن در سال انسان درد و بلای خود را از خود و خانه دور سازد به او احساس ایمنی میدهد و تفألی برای خوشبختی آینده اوست
متن مذکور به قلم دکتر عبدالحسین زرین آورده شده است و چنان که مسبوق گشتید شیوه ی ادای مراسم چهارشنبه سوری را برایمان تشریح میکند .
اما کوشش ما بر این است تا قیاسی کنیم بین شیوه اصیل و سنتی برگزاری این جشن در ازمنه قدیم و حال.
هر ساله در این روز افراد اقدام به_ اهانت به آیین چهارشنبه سوری، اخلال در نظم عمومی، سلب آسایش مردم، مجروح کردن مردم و هزاران هزار کار مخاطرهآمیز غیر مترقبه می کنند.افراد با استفاده از مواد محترقه ی دست ساز و غیر دست ساز فضای رعب آور و ترسناکی را به وجود میآورند که پیامدهای دهشتناکش را هر ساله مشاهده میکنیم
_سوختگی، قطع دست و پا ،از دست دادن بینایی جراحت های شدید بدنی،از دست دادن قوه شنوایی، آتش گرفتن اماکن عمومی و خصوصی ، آتش گرفتن و انفجار وسایل نقلیه، ایجاد آلودگی ها و آسیب های جدی زیست محیطی و نهایتاً مرگ تکه های کوچکی از پیامدهای این روز باستانی است .
در توضیح واژه چهارشنبهسوری دهخدا می نویسد:« جشنی که در غروب سه شنبه آخر سال شمسی برپا دارند و آتش افروزند و بر آن جهیدن گذارند برای رسیدن به سعادت و سلامت در سال نو»
و اما این سعادت؟
داغدار کردن یک خانواده ، مجروح کردن یک عزیز ،وارد کردن خسارات جانی و مالی به افراد سعادت است؟
بدین وسیله درد و بلا را از خود و خانواده دور میسازند؟
این روز را با چنین اعمال مخاطره آمیزی جشن میگیرند؟
و آیا به وجود آوردن حزن و اندوه برای کسی جشن و سوراست ؟
من به این چنین افراد نابخرد و ناآگاهی که با کوته بینی های شان جان افراد را به خطر می اندازند می گویم که اگر این حوادث برای خودتان رخ دهد چه میکنید ؟
چه میکنید اگر یکی از عزیزانتان را در این حوادث از
دست بدهید ؟
چه
میکنید اگر دستانتان قطع شود اگر چشمانتان کور شود اگر خانه های تان در آتش بسوزد چه می کند؟
اگر پدر و مادرتان یا یکی از عزیزانتان بیمار در کنج خانه افتاده باشد و به آرامش مطلق و سکوت نیاز داشته باشد بازهم دست به این چنین اعمالی می زنید؟
اگر در این شب یکی از اعضای خانواده تان دچار مشکل شود و نیاز به بیمارستان پیدا کنند آیا جرأت بردنش به بیمارستان را به خود می دهید؟و اگر این جسارت را پیدا کردید چند درصد احتمال میدهید که در بین این همه مخاطره سالم به مقصد برسید؟
بیایید با آگاهی بخشیدن به خود و دیگران رسم اصیل برگزاری مراسم چهارشنبه سوری را بار دیگر بین خودمان مرسوم نماییم و این همه خطرات و تهدیدها را برای خود و دیگران به وجود نیاوریم و بدانید که نه دین مبین اسلام نه زردشت و نه هیچ آیین و مذهبی بر ایناعمال صحه نمی گذارد و این نقض آشکار اصول انسانی است.
این افراد بدین وسیله ابتدا به خود ، سپس به خدا ، سپس به خانواده ، سپس به آتش و دین زرتشت و انسان وانسانیت توهین می نمایند
بیایید به اهتمام همدیگر به برگزاری چهارشنبه سوری خطرناک نه بگوییم و آنرا با اسلوب اصیلایرانی برگزار نماییم
به قلم محمد حیدری رییس انجمن ادبی دبیرستان باقرالعلوم جم
ماخذ:
مقاله ی آیین و رسوم نوروز دکتر عبدالحسین زرین کوب
از کتاب نوروز به کوشش علی دهباشی
[کد خبر:AJ24190]