آینه جم ؛ مصطفی ارجمند: دو روز مانده به ۱۷ مردادماه، شرکت پتروشیمی مروارید یکی از حدود ۳۰ شرکت پتروشیمی مستقر در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، میزبان رسانه های جنوب استان بوشهر بود.
اتفاق مبارکی که در شرکت های زیر مجموعه وزارت نفت به ندرت رخ می دهد و بهانه نگارش این متن شد:
همواره انتقادات بسیاری در حوزه های مختلف به وضعیت و‌عملکرد شرکت های نفت و گاز و پتروشیمی مستقر در منطقه وارد می شود و این نقدها، گاه چالش های جدی امنیتی و اجتماعی را ایجاد می کند.
شرکت های نفت و گاز و پتروشیمی سالهاست با تکیه بر واژه هایی چون "منافع ملی"، مسیری یک طرفه را طی می کنند و بدون توجه به مطالبات و نیازهای محیط پیرامون، خوش خوشانه به فعالیت اقتصادی می پردازند. اقدامی که هرگز خوشایند مناطق محیط پیرامون نبوده و ابهاماتی را در نیت واقعی این شرکت ها در اذهان عمومی ایجاد کرده و البته تبعات این بی توجهی، شرایط بغرنجی را در حوزه های اشتغال، محیط زیست و ... ایجاد کرده که هر دو طرف داستان را دچار بحران ساخته است.
برگزاری نشست با نخبگان رسانه ای در منطقه، ارسال پالس مثبتی است که یک شرکت می خواهد بدون چالش محیطی، فعالیت اقتصادی داشته باشد.
بسیاری از شرکت های مستقر در منطقه، به جای تلاش برای شفاف سازی و اقناع عمومی در خصوص چالش ها و تلاش های اجتماعی و زیست محیطی شان، مسیر اقناع سیستم های نظارتی را در پیش می گیرند و به دغدغه های مردم پیرامون وقعی نمی نهند. در حالی که اقناع مدیران بالادستی و سیستم های نظارتی هرگز نمی تواند پاسخگوی افکار عمومی و رسانه ها باشد.
پر واضح است که تشریح اقدامات انجام شده و چالش ها برای برای مردم و رسانه های محلی، می تواند فشار افکار عمومی را از این شرکت ها بردارد و مسیر را برای افزایش راندمان کاری هموار سازد.
این که شرکت پتروشیمی مروارید و چند شرکت معدود نفت و گازی مسیر تعامل با رسانه ها و اطلاع رسانی عمومی را برگزیده اند را باید به فال نیک گرفت و انتظار زیادی نیست که سایر شرکت های مستقر در منطقه نیز از لاک زیست تاریک خارج شوند تا بتوان با همدلی و تفاهم به نتایج مطلوب تری در حوزه های مختلف دست یافت.
دیدگاه‌ها
کاش نوشته بودی که شرکت مروارید حدود 30 نفر خبرنگار را دعوت کرد ولی مدیرعامل شرکت آنها را این قدر قابل ندانست که نیم ساعت وقت بذارد و جواب سوال هایشان را بدهد. میدانی علتش چیست چون او اصلا بومی ها را حساب نمی کندحال بومی مهندس باشد یا خبرنگار یا استاد دانشگاه. کاش نه برای خودتان بلکه برای افکار عمومی مردم نجیبی که نمایندگی ش را می کنید اینقدر ارزش قائل بودید که وقتی که مدیرعامل بلند شد شما هم به علامت اعتراض می رفتید اخر مگر میشود مهمان دعوت کرد و خانه را ترک کرد این بدترین دهن کجی به مهمان است. اری برادر نشستید و نظاره گر ماندید تا ببینید که معاونان ایشان چقدر مردم ما را ضعیف و گشنه میدانند که کل افتخارشان دادن چند کامیون وسایل به کمیته و غذا و فربانی دادن به بهزیستی ست. در خصوص الودگی صنایع پتروشیمی جهت محیط پیرامون خود کیست که نداند ولی ایشان مثال شستن لباس هایش را با بنزن میزند تا بگوید که الودگی اثری بر ما ندارد کاش در جوابش آمار سرطان خون کارکنان پتروشیمی و مردم عسلویه و نخل تقی را مثال میزدید تا بداند که بیراهه میرود آری او رفت تا نخواهد جواب دهد که چجور همزمان مدیرعامل یک شرکت و عضو هیات مدیره چهار شرکت دیگر هست. کاش جواب میداد که چرا برای بکارگیری یک نیروی بومی در پیمانکاری باید هفت خوان طی شوذ و اراکی ها چجوری با قرارداد رسمی وارد شرکت می شوند د ولی افراد سفارش شده از تهران و صاحبان قئرکاش پس از این خفت و نشستن فریادی برمی اوردیدید تا بداند که میدانید که بی حرمتی کرده و مردم ما میدانند که چه بلایی بر سرشان می آید خواهشا دیگر اگر میخواهید چنین خفت هایی بکشید از جانب خودتان بروید نه مردمان نجیب جنوب استان
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا