آینه جم: در شرایطی لایحه بودجه سال 1399 در کمیسیون تلفیق مجلس در دست بررسی است که درآمد استان بوشهر از محل صادرات نفت و گاز کاهش قابل توجهی یافته است.
به گزارش «آینه جم»؛ موضوعی که با غفلت نمایندگان بوشهر در مجلس و مسئولان استانی از سال 97 شروع شده و ادامه یافته است.
فرصتی در بودجه برای استان های نفت و گازی
از اواخر دولت اصلاحات بود که به منظور کمک به استان های نفت و گازخیز کشور، با مصوبه مجلس مقرر شد 2 صدم درصد درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز نصیب استان های مشمول شود.
این بند قانونی در سال های بعد به 2 درصد افزایش یافت و به همت مجلس کنونی، این میزان به 3 درصد رسیده است.
در این بین، استان های خوزستان و بوشهر به واسطه نقش آفرینی بالایی که در خصوص نفت و گاز دارند، بیشترین برخورداری از این بند قانونی را دارند.
اضافه کردن یک کلمه به قانون؛ فرصت شناسی نمایندگان خوزستان و سکوت بوشهری ها
اما از سال 97 با اضافه شدن یک کلمه به این بند قانونی بودجه، سهم خوزستان و بوشهر از درآمد نفت و گاز زمین تا آسمان متفاوت شد.
گزارش «خلیج فارس» حاکیست؛ دست بالای خوزستانی ها در ریاست کمیسیون انرژی مجلس دهم و ترکیب اعضای این کمیسیون منجر به آن شد که برای افزایش سهم حوزه انتخابیه شان از محل "3 درصد حاصل از صادرات نفت خام و گاز طبیعی"، با چراغ سبز وزارت نفت ترفندی پیش گرفته و آن اضافه کردن کلمه "خالص" به آیتم "درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز" بود.
اتفاقی که در غفلت نمایندگان استان بوشهر - خصوصا دو نماینده عضو کمیسیون انرژی- به تصویب مجلس هم رسید و از بودجه سال 97 اجرایی شد تا کفه خوزستانی ها در برخورداری از این مزیت بودجه ای بسیار سنگین تر از بوشهر شود.
براین اساس، هرچند بوشهر در تولید گاز کشور رکورددار است، ولی چون اغلب آن مصرف داخلی دارد (خانگی، صنایع، پتروشیمی ها و CNG)، صادرات گاز کشور قابل توجه نیست و افزودن کلمه "خالص" به "صادرات گاز" به زیان بوشهر شد. (صادرات گازی استان فقط شامل میعانات و بخش کمی نیز به صورت LNG است)
در مقابل، خوزستان همچنان برگ برنده صادرات نفت را برای برخورداری از 3 درصد درآمد حاصله در اختیار دارد، حتی با افزایش پوشش گازرسانی کشور (که مبدا اصلی تولید آن استان بوشهر است)، مصارف داخلی نفت کمتر شده و زمینه برای صادرات میزان بیشتری فراهم می گردد.
معادله ای که تبعیض بین بوشهر و خوزستان را چند برابر کرد
نگاهی به لایحه بودجه کشور بین سال های 94 تا 96 نشان می دهد خوزستان و بوشهر در برخورداری از درآمد حاصل از صادرات نفت و گاز تفاوت چندان زیادی نداشته اند. (حداکثر 10 درصد)
اما از زمانی که توسط مجلس کلمه "خالص" به این بند قانون سنجاق شد، میزان بهره مندی خوزستان در مقایسه با بوشهر تفاوت بسیار معناداری پیدا کرد، خصوصا اینکه میزان درآمد حاصله از 2 به 3 درصد افزایش یافت.
به عنوان نمونه، در بودجه 97 (شروع تغیرات اساسی در آیتم درآمد صادرات نفت و گاز) سهم خوزستان هزار میلیاردتومان نسبت به سال قبل تر رشد یافت (1325 میلیاردتومان).
این در حالی بود که سهم بوشهر تنها 100 میلیاردتومان بیشتر از قبل شد. (408 میلیاردتومان)
همچنین در بودجه سال جاری، در آیتم مورد بحث همچنان فاصله 900 میلیاردتومانی خوزستان نسبت به بوشهر حفط شد.
در بودجه سال آینده نیز اگرچه مجموع اعتبارات حاصل از "3 درصد صادرات نفت و گاز" کاهش 50 درصد را تجربه می کند که ناشی از دشوار شدن صادرات نفت توسط ایران است (2800 میلیاردتومان)، اما همچنان خوزستان فاصله بیش از 3 برابری خود را نسبت به بوشهر حفظ کرده است.
نکته عجب دیگر اینکه، سال آینده میزان کاهش سهم خوزستان از این بند قانون بودجه 50 درصد و بوشهر 75 درصد برآورد شده است!
به عبارتی در لایحه بودجه 99 که در کمیسیون تلفیق مجلس در دست بررسی است و بهمن ماه به صحن بهارستان می رسد، در آیتم مورد بحث برای خوزستان 757 میلیاردتومان پیش بینی شده، ولی بوشهر 204 میلیاردتومان.
مادر خرج کشور که سهمش دیده نمی شود
با نگاهی به توضیحات و جدولی که ذکر آن در بالا رفت، مشخص است هرچند استان بوشهر با لقب پرطمطراق "پایتخت انرژی ایران" از سوی مسئولان معرفی می شود و به واقع مادر خرج کشور است، اما در برخورداری از مزیت های اقتصادی اش محروم نگاه داشته و سهم استانی اش نادیده گرفته شده است.
در این خصوص، بدون شک غفلت نمایندگان استان در مجلس و ناتوانی آنها در لابی های موثر پارلمانی غیر قابل انکار است، خصوصا بی تفاوتی و سکوت درخصوص اضافه شدن کلمه "خالص" به بند "درآمدهای حاصل از صادرات نفت و گاز" توسط همکاران خوزستانی شان. موضوعی که فرصت شناسی و توانمندی نمایندگان استان همجوار را نشان داد و دریغ از یک اظهارنظر نمایندگان بوشهر در همان ابتدای بروز این تغییرات.
اکنون هم که شمارش معکوس برای مجلسی ها شکل گرفته، اگر کورسوی امیدی در گذشته درباره نمایندگان استان وجود داشته، امروز به خاموشی میل کرده است.
بخش دیگری از این اجحاف را باید در میان مسئولان ارشد و ذی نفوذ استانی جستجو کرد که از سال 97 تا امروز که چنین اتفاقی در بودجه برای درآمدهای حاصل از نفت و گاز بوشهر رقم خورده، خبری از پیگیری موثر و اصلاح آن در سطح دولت (خصوصا سازمان برنامه و بودجه) دیده نشده یا اگر وجود داشته، رسانه ای نشده است.
اما بدون شک، مهمتر از نمایندگان و مسئولان استانی، ضعف مطالبه گری ما رسانه های محلی و شهروندان استان برای پیگیری حقوق حقه استان است باعث اجحاف در بودجه نفت و گاز و فراتر از آن بی توجهی های همشگی مرکزنشینان به بوشهر بوده است.
از جمله اینکه بوشهر با وجود سهم 50 درصدی در تولید ناخالص ملی (GDP)، اما حاکمیت برای توسعه زیرساخت های استان، خسیس و بخیل است، چنان که شرط اتصال بوشهر به خط آهن سراسری را فاینانس خارجی می دانند (که در شرایط تحریم های کنونی غیرممکن است)، اما برای شنیده شدن سوت قطار در مراکز استان های دیگر بودجه های ملی به راحتی تزریق می شود؛ بودجه هایی که یکی از اصلی ترین منابع تامین آن بوشهر است!
دست آخر اینکه یکی از آیتم های قابل وصول بودجه استان بوشهر، همین درآمد حاصل از صادرات نفت و گاز می باشد (خصوصا سال هایی که درآمدهای نفت بالا بوده)، اما با اتفاقاتی که بر سهم استان از این محل رخ داده، یکی از مزیت های بودجه استان بوشهر تا حدود زیادی ازبین رفته است، آن هم در سکوت و خواب ناز نمایندگان و مسئولان استانی...
[کد خبر:AJ31049]
