پالان دوزی از جمله شغل هایی است که ردپای آن در هر نقطه از ایران هنگامی که از چارپا برای انجام امور روزمره کشاورزی و دامپروری و روستایی استفاده می شود، پدیدار می گردد. این شغل در واقع به معنای ساخت پالان یا نشیمن گاه بر روی اسب، الاغ یا قاطر است.
پالان دوزی از آن جمله شغلهایی است که با توجه به شرایط محیطی منطقه ضروری به حساب می آید؛ اما امروزه این شغل تنها به کورسویی زنده است و شاید به تعداد انگشت شمار افرادی باشند که در این شغل مانده و آن را زنده نگه داشته اند.
غلامحسین محمودی درحالی پا در ششمین دهه از زندگی اش گذاشته که بیش از ۵۰ سال است که این حرفه را آموخته و درحال فعالیت در این زمینه و امرار معاش بوسیله این شغل بوده است. استاد غلامحسین تنها وارث میراث پالان دوزان در گلستان امروزه حتی از استان های همجوار همچون خراسان شمالی، سمنان و مازندران نیز مشتری دارد و هر روز با ذوق و شوق فراوان برای کشاورزان، دامداران و یا حتی بصورت تزیینی درحال ساخت پالان است.
چندی قبل استاد غلامحسین محمودی نادره‌کار و گنجینه زنده بشری در رشته پالان‌دوزی بعنوان یکی از میراث ناملموس کشور به ثبت رسید.
