آينه جم؛ در هفته ی کتاب و کتابخوانی، آمارها و گفتارهای برترین و بهترین و دیگر ترین های توخالی و پوشالی رنج آور است.
اگر دانش آموزان پیش دانشگاهی و دانشجویان به دوران رسیده به کتاب های معرفی شده و سفارش شده تن نمی دادند؛ گرد فراموشی بر دامان کتابفروشی ها سنگینی می کرد. هیچ جای تعجب ندارد اگر کتابفروشی ها تبدیل به نوشت افزار فروشی شده و در کنار آن انبوهی از کتابهای آموزشی گاج و قلم چی و چند کتاب دانشگاهی خودنمایی می کند.
آمار رسمی و غیر رسمی نشان می دهد که بیشتر کتبی که مسئولان و مدیران به عنوان هدیه دریافت می کنند؛ خوانده نمی شود. همان آمار حاکی از آن است که اساتید دانشگاهی هم نسبت به افزایش آموخته های خود همتی نمی گمارند. این را می توان از بازخورد کلاس هایشان دریافت نمود. آنها از اینکه آموخته های کهنه و پیشین خود را مرور کنند و به رخ دیگران بکشند؛ خسته نمی شوند و دل در گرو آموخته ی نو ندارند و از کلیشه ای گفتن و تکرار مکررات هم رنجی به دل راه نمی دهند.
فرق نمی کند دبیر و استاد علوم انسانی باشی یا علوم تجربی؛ مهم این است که انسان بودنت را دریابی و از آنچه هستی یک قدم به جلو برداری و دانش آموزان و دانشجویانت را به بهتر فهمیدن و ذهن سوال آلود داشتن تشویق کنی. من با اندک حس مطالعه و خواندنی که دارم دریافته ام در هر موضوعی این قدر کتاب و مقاله در سطح جهان چاپ و منتشر می شود که ما فرصت خواندن یک صد هزارم آن را هم نداریم. اکتفا کردن به آموخته ها و مغرور شدن به داشته ها، چیزی جز ماندن و مرداب شدن به دنبال ندارد.
با خواندن است که زندگی چهره ی دیگر خود را نمایان می سازد. افرادی که فرصت خواندن و آموختن نداشته و به تقلید از دیگران در گفتار و رفتار بسنده می کنند؛ تجربه های زیسته شان بسیار اندک است و ذهن شان افق گشایی تازه ای را تجربه نمی کند. خواندن یک سفر است سفر از خود به سوی جهان بیکران. آدمی با خواندن به دنیای دیگری گام می نهد تا سیر و سفر دیگری را آغاز کند. سفر ذهنی از سفر زمینی به مراتب پررنگ تر و قوی تر است. اندیشمندان جهان خود جهانی هستند بنشسته در گوشه ای. گویند کانت از شهر خود خارج نشد ولی عصر روشنگری مدیون اندیشه های او و افکار دکارتی پیش از اوست.
پس بیایید در این هفته ای که فریاد واکتابا و وابرترینا گوش فلک را کر می کند لحظه ای به خود آییم و با کتاب این یار مهربان انس انیس بگیریم و برای بهتر زیستن و درک جهانی بهتر به مطالعه بپردازیم. / پيام عسلويه
آمار رسمی و غیر رسمی نشان می دهد که بیشتر کتبی که مسئولان و مدیران به عنوان هدیه دریافت می کنند؛ خوانده نمی شود. همان آمار حاکی از آن است که اساتید دانشگاهی هم نسبت به افزایش آموخته های خود همتی نمی گمارند. این را می توان از بازخورد کلاس هایشان دریافت نمود. آنها از اینکه آموخته های کهنه و پیشین خود را مرور کنند و به رخ دیگران بکشند؛ خسته نمی شوند و دل در گرو آموخته ی نو ندارند و از کلیشه ای گفتن و تکرار مکررات هم رنجی به دل راه نمی دهند.
فرق نمی کند دبیر و استاد علوم انسانی باشی یا علوم تجربی؛ مهم این است که انسان بودنت را دریابی و از آنچه هستی یک قدم به جلو برداری و دانش آموزان و دانشجویانت را به بهتر فهمیدن و ذهن سوال آلود داشتن تشویق کنی. من با اندک حس مطالعه و خواندنی که دارم دریافته ام در هر موضوعی این قدر کتاب و مقاله در سطح جهان چاپ و منتشر می شود که ما فرصت خواندن یک صد هزارم آن را هم نداریم. اکتفا کردن به آموخته ها و مغرور شدن به داشته ها، چیزی جز ماندن و مرداب شدن به دنبال ندارد.
با خواندن است که زندگی چهره ی دیگر خود را نمایان می سازد. افرادی که فرصت خواندن و آموختن نداشته و به تقلید از دیگران در گفتار و رفتار بسنده می کنند؛ تجربه های زیسته شان بسیار اندک است و ذهن شان افق گشایی تازه ای را تجربه نمی کند. خواندن یک سفر است سفر از خود به سوی جهان بیکران. آدمی با خواندن به دنیای دیگری گام می نهد تا سیر و سفر دیگری را آغاز کند. سفر ذهنی از سفر زمینی به مراتب پررنگ تر و قوی تر است. اندیشمندان جهان خود جهانی هستند بنشسته در گوشه ای. گویند کانت از شهر خود خارج نشد ولی عصر روشنگری مدیون اندیشه های او و افکار دکارتی پیش از اوست.
پس بیایید در این هفته ای که فریاد واکتابا و وابرترینا گوش فلک را کر می کند لحظه ای به خود آییم و با کتاب این یار مهربان انس انیس بگیریم و برای بهتر زیستن و درک جهانی بهتر به مطالعه بپردازیم. / پيام عسلويه
