آینه جم ؛ مصاحبه با کرامت الله صبوری از فعالان اجتماعی و رسانه ای استان بوشهر و مشاور نماینده جنوب استان پیرامون انتخاب شهردار جم

به نظر شما زیست بومی و آمیختگی با فرهنگ شهر و برای شهر برای انتخاب شهردار اهمیت دارد؟

از ابتدایی‌ترین لوازم مدیریت، شناخت کافی نسبت به حوزه‌ی کاری است. وقتی سخن از شهرداری است این مهم، اهمیتی دوچندان می‌یابد، چرا که کار این نهاد عمومی در یک طیف عظیم از مسائل عمرانی و زیرساختی تا فرهنگی و اجتماعی قرار می‌گیرد. از این رو معتقدم که «شناخت» از مسائل فرهنگی و اجتماعی شهر برای شهردار لازم است اما «آمیختگی» خیر.

این شناخت هم لزوماً موروثی نیست و لازم نیست که فرد، از طریق انتصاب به یک شهر و یا زندگی در آن به شناخت برسد! که اگر اینگونه بود، قانونگذار بررسی شجره_نامه را هم از پیش‌نیازهای تائید اصالت! شهرداران پیشنهادی قرار می‌داد. شهردار باید نسبت به وظایف و اختیارات خود و قوانین مربوط به آن تسلط کامل داشته باشد، به مسائل فرهنگی و اجتماعی شهر آشنا باشد و صاحب برنامه‌ای_معین و علمی برای توسعه‌ی شهری باشد.

آیا انتخاب شهردار بومی حمایت از جوانان و تحصیل کرده های شهر محسوب می‌شود یا خیر؟

همانطور که انتخاب یک شهردار ورزشکار، به معنی حمایت از ورزشکاران نیست و انتخاب شهردار فرهنگی هم حمایت از معلمان نخواهد بود. در برخی موارد حتی ممکن است نتیجه‌ای عکس نیز داشته باشد و عدم رضایت از شهردار بومی یا جوان موجب دلسردی جامعه از دیگر نیروهای توانمند نیز بشود. اصولاً در انتخاب شهردار، «بومی» بودن و «جوان» بودن فاقد اصالت است و ملاک‌ها و معیارهای مهمتری وجود دارد. قطعاً کرسی شهرداری، جای مهارت_آموزی و آزمون و خطا نیست. به قول معروف، فوتبال را از زمین خاکی شروع می‌کنند نه تیم ملی! (البته استثناءهایی هم وجود دارد!

بهترین راهکار برای حمایت از تحصیلکردگان این است که آنان را در جریان تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری، اجرا و نظارت بر اجرا سهیم و دخیل کنیم. جوانان و تحصیلکردگان می‌توانند پیش‌قراولان شهروندان مطالبه‌گر و زمینه‌سازان افرایش مشارکت عمومی در روند توسعه‌ی شهری باشند.

ویژگی های یک شهردار ایده آل در زمینه رشته تحصیلی، آسیب شناسی مسائل اجتماعی و فرهنگی و تجارب گذشته، قدرت سیاسی و مبلمان شهری بیان کنید.

متاسفانه تصورغلطی وجود دارد که شهردار لزوما می‌بایست تحصیل‌کرده رشته‌های مهندسی_عمران و شهرسازی و... باشند. این تصور حتی در مورد اعضاء شورای شهر نیز وجود دارد و رشته‌های تحصیلی ایده‌آل برای اعضاء شورای شهر در نظر بسیاری از مردم، رشته‌های فنی و مهندسی است در صورتی که تجربه‌ی دنیا برخلاف تصور و گاه خیال‌پردازی ماست. شاید برای ما باورکردنی نباشد که اغلب شهرداران شهرهای بزرگ و مهم دنیا تحصیل‌کردگان رشته‌های حقوق، تاریخ، معماری، علوم سیاسی، اقتصاد و مدیریت عمومی (دولتی) هستند.

شاید نگاه صرفاً #سخت_افزاری به مقوله‌ی توسعه و همچنین تعریف محدود وظایف و اختیارات شهرداری‌ها که بیشتر معطوف به مسائل عمرانی است ما را به این نتیجه رسانده است که شهردار باید خود تحصیلکرده رشته‌های فنی باشد. به عقیده‌ی من آنچه کمتر از همه اهمیت دارد، #رشته‌_تحصیلی شهردار است.

شهردار، باید واجد دو شرط اصلی باشد که یکی تسلط_کافی بر وظایف_گسترده‌ی شهرداری در مسائل عمرانی، فرهنگی و اجتماعی و دیگری #توان_مدیریتی است. هرکس که صاحب این دو اصل است می‌تواند به صورت بالقوه در مقام یک شهردار قرار بگیرد.

به نظر شما اولویت شهر برای 4 سال آینده چیست و چشم انداز شهر به کدام سمت باید دیده شود؟

1. شهر جم اولا به لحاظ امکانات_زیرساختی کاملا در فقر است. شبکه‌های آب، برق و مخابرات، به هیچ عنوان همگام با رشد شهر پیش نرفته است و به زودی سد بزرگی بر راه توسعه‌ی شهر ایجاد می‌کند. نبود سیستم فاضلاب زیان‌های فراوانی به محیط زیست زده و خواهد زد که امیدوارم تدبیری برای آن اندیشیده شود.

2. شفافیت در تصمیم‌گیری‌ و عملکرد شهرداری و شورای شهر اولاً مانع از افزایش فساد اداری و احیاناً فساد سازمان‌‌یافته می‌شود و به تبع آن اعتماد اجتماعی به این نهاد عمومی و خدماتی افزایش می‌یابد.

3. شهرداری به تناسب نیازهای شهر و وظایف شهرداری در قبال آنها می‌بایست باید از ظرفیت نخبگان و صاحبنظران در قالب کمیسیون‌های_مشورتی، بهره ببرد.

4. مسائل_فرهنگی و #اجتماعی به ویژه برای شهری مانند جم که تغییرات بسیار سریعی را در این دو بخش تجربه کرده و این روند نیز کماکان ادامه دارد بسیار اهمیت دارد. شهرداری جم قطعا می‌بایست با پیروی از برنامه‌ای مدون چشم انداز فرهنگی – اجتماعی خود را ترسیم کرده و در همان راستا گام بردارد.

**مصاحبه ابوالحسن صفر پور- شهرنامه

نوشتن دیدگاه