آینه جم: سام موسایی؛ دبیر انجمن هنرهای نمایشی شهرستان جم
خبر تغییر فرماندارشهرستان جم که به گوشم رسید پشتم لرزید، نه بخاطر دغدغه سیاسی و نگرانی از باب گزینه احتمالی، نگرانی من جنسش فرق داشت. راستش را بخواهید من آدم سیاست نبوده و نیستم، روزگار من هنر است. فکرش را بکنید قریب به یک سال فارغ از تمام گیر و دارهای زندگی فکرت را متمرکز کنی روی یک سوژه خاص و بعد از چندین هفته بی‌خوابی بالاخره نمایش نامه‌ای بنویسی، بعد بِگردی و از لابلای همه شلوغی ها، چند نفری مثل خودت بیابی، که در ساخت یک تئاتر همراهی‌ات کنند.
چند ماه وقت بگذاری و از خواب، خوراک، دانشگاه، خانواده و کارت بزنی و تمرین کنی، بعد کفش آهنی به پا کنی، هر جا که احتمال میرود چندرغاز پول جهت حمایت در اختیارت می‌گذارند را بگردی و با هزار منت و صد جور نامه نگاری بالاخره مبلغ ناچیزی دست و پا کنی و وارد مرحله طراحی صحنه بشوی. با دست خالی و کمترین هزینه و با هر مشقتی دکور بزنی و امیدت به این باشد که مردم شهرت یک اجرای تئاتر بی‌نقص ببینند. یک گروه ده نفره چند ماه مشغولند تا یک اثر نمایشی برای چند شب، روزنی در ذهن مخاطبش بشود.
اما درست یک روز پیش از اجرای بازبینی برای جشنواره تئاتر استانی، تلفن کارگردان زنگ میخورد. از اداره‌ای به او میگویند باید دکورتان را جمع کنید، فردا تودیع و معارفه #فرماندار شهر است.
میگویم مگر می شود؟ میدانید از من چه میخواهید؟ شما با یک تماس ساده میخواهید چند ماه تلاش گروهی از جوانان شهرتان را جمع کنید؟ باورتان میشود یا نه، فکرش را هم نمیکردم خبر تغییر فرماندار انقدر برای تئاتر جم بدشگون باشد، تصورش را هم نمیکردم یک روز صبح با من تماس بگیرید "دستور" دهید که بساطمان را جمع کنیم؟ میدانید که ما کارمندتان نیستیم؟ میدانید که ما شهروندیم؟ دستور در فرهنگ لغت ما تعریف نشده. اصلا میدانستید ما حقوقی داریم؟ متوجهید چقدر هزینه کرده ایم؟ چقدر دوندگی؟ چقدر تلاش کرده ایم؟
جواب فقط یک جمله است، دکورتان را جمع کنید. بدنه هنر به ما آموخت صبر داشته باشیم. اما جناب آقای فرماندار سابق و فرماندار جدید، شاید برایتان جالب باشد که ما جوانان همین شهریم. پیش از معارفه شما اینجا بوده ایم و بعد از تودیع‌تان هم تنها ما میمانیم. اما شمشیری که شما از رو بسته اید زخم کریهی بر پیکره طفل نوپای تئاتر شهرستان جم میزند. یا نمیدانید و یا برایتان اهمیتی ندارد که جامعه هنر جم "علی الخصوص هنر نمایش" دارد دست و پا میزند تا غرق نشود. آنوقت به همین سادگی "دستور" میدهید که همین اندک جریان هنری را هم جمع کنند؟ تنها به این دلیل که زورتان از ما بیشتر است؟
گاهی فکر میکنم چقدر خوب میشد که برای یکبار به عنوان هنرمندی کوچک، به عنوان یک شهروند، احساس احترام میکردم. چقدر خسته میشویم از این برخوردها، اینکه احتمالا بازبینی جشنواره را از دست میدهیم، اینکه ناامید میشویم، اینکه باز هم تعدادی از هنر فاصله میگیرند به گردن شماست. بی شک در دنیای مدرن هنر بازوی راست فرهنگ است، و شما محکومید به قطع عضو آن. خبر نداریم که بساط تئاترمان را فرماندار سابق جمع کرد، یا فرماندار جدید، اما خوب میدانیم که مجبوریم صحنه تئاترمان را برای نمایش آنها جمع کنیم.
منبع:شهرنامه
