آینه جم: ابوالحسن صفر پور: فوتبال برای جنوبی ها بیش از مهربانی، خشونت دارد. ُهرم آفتاب سوزان، زمین های خاکی، پاهای پِتی و قطره های عرق و خونی که قاتی پاتی روی سنگلاخ های زمین فوتبال مان می ریخت، شاهد ما هستند. آفتاب سوزان جنوب گواه ماست، ما فرزندان چندین نسل حسرت دیدن زمین چمن هستیم. ما آه و افسوس یک جفت کفش استوک دار برای فوتبال هستیم. ما صدای گریههای خفه و هق هق های ته حلقی باخت تیم "جنوب جم" و "پیام" هستیم.
پارس جنوبی جم، تیم ما، تیم شهر ما، تیمی که سند شش دانگش به اسم جم زده شده است، در فصلی که گذشت لباسش تقلید از دورتمند بود، شعارش را از لیورپول کِش رفته بود و نوع تشویقش را وامدار شمالیترین سرزمین اروپا، یعنی ایسلند بود. در همه چیز مقلد بودیم، میخواستیم ادای بزرگان را در بیاوریم اما نمی دانستیم "نه هر که سر بتراشد قلندری داند".
بدون تعارف ما در جم هویت فوتبالی نداریم. هیچکس نمی تواند ارتباطی بین فوتبال جم و تیم پارس جنوبی را به صورت واضحی توضیح دهد. به همین خاطر است که فوتبال ما در همه شئون مقلد است و هویت ندارد. تیم پارس جنوبی زاییده نفت است. خوراکش نفت است. بازکین گرفتنش نفتی است. مدل تیم داریش نفتی است. رسانه هایش نفتی است. حتی جنس لباس هایش هم بوی نفت می دهند. پس سهم جم چیست؟ سهم جم صرفا دید و بازدید عده ای چاپلوس با بازیکنان تیم های بزرگ و سلفی گرفتن با آنهاست.
من همیشه غبطه تیم های بوشهری را می خورم. تیم داریم به اسم شاهین، طرفدارانش با برد و باختش نفس می کشند. شوخی نیست که طرف از بوشهر بریده رفته هانوفر اما هنوز تمام بازی های شاهین را ریز به ریز دنبال می کند. از آنجا به ایران سفر می کند تا بازی تیم محبوبش را در دسته دو ببیند. شاهین از لیگ برتر و دسته یک رفت به لیگ دسته دو، اما هوادارانش هم با خودش برد. کسی تنهایش نگذاشت، چون شاهین نه اوقات فراغت و نه سرگرمی بلکه زندگی مردم و هوادارانش بود.
هویت نه خریدنی است که بشود یکساله با پول مفت نفت بهش چنگ انداخت و نه قاپیدنی است که بشود با رنگ لباس و شعار تیم های بزرگ بهش رسید. هویت تاریخ دارد که باید تو دل و جان هواداران و مردمی که عاشق هستن دنبالش گشت. به قول احسان عبدی پور: "تیم تو لیگ با بازیکنانش نتیجه میگیرد و تو تاریخ با هوادارانش". ما باید به دنبال تاریخ و هوادار و هویت باشیم نه به دنبال بازیکن گران و یکبار مصرف! ما باید دنبال معنایی باشیم که اگر تیم مان تا دسته سه هم سقوط کرد، کسانی به پاش ایستاده باشند وگرنه برای تیم لیگ برتری که چهل-پنجاه امتیاز هم بگیرد که تا دلت بخواهد خواستگار است.
تیم پارس نه تنها بازیکنانش و فوتبالش با جم بیگانه است بلکه مدیرهای میانی اش هم نسبتی با تاریخ جم، با فوتبال جم و با هواداران جمی ندارند. پسوند جم برای تیم پارس جنوبی گزافه ای بیش نیست تا زمانی که سعی کنیم حداکثر پیوند را با هویت و تاریخ فوتبال جم برای آن برقرار کنیم.
تیم پارس جنوبی دچار یک پارادوکس شدید است. نفت و جم. مدیریت نفتی و محبوبیت مردمی. تا سرحد توان باید تلاش کرد تا تیم پارس جنوبی را به عقد مردم درآورد وگرنه سرنوشتش همان فرجام بدشگون سایرهای تیم های نفتی است./ آینه جم
[کد خبر:AJ24832]
