آینه جم: یادداشت ابوالحسن صفرپور درمورد چرخش نرم افزاری آموزش و پرورش جم
پایان سال تحصیلی 96-97 بهانه خوبی است که به عملکرد یکسال گذشته آموزش و پرورش شهرستان بپردازیم و کنکاشی داشته باشیم در فضای بسیار مهم تعلیم و تعلم که بنظرم حتی اگر کسی به آنچه نگاشته می شود توجه هم نکند باز هم باید گفت و نوشت.
از چند سوال ساده شروع می کنم. وظیفه آموزش و پرورش چیست؟ ما چرا فرزندان خود را به مدرسه می سپاریم؟ چه توقعی از نهاد آموزش داریم؟ آیا اگر مدارس بزرگ و زیبا همراه با معلمین شیک پوش داشته باشیم دیگر نگرانی مان بابت فرزندان مان تمام می شود؟ آموزش و پرورش ما باید چه هدفی را دنبال کند تا تعلیم و تعلم را تبدیل به عبادت کرده باشد؟
سالیان سال با چه سیستمی آموزش و پرورش کشور و شهرستان جم اداره شده است؟ تفکر تصمیم ساز و اثرگذار حاکم بر آموزش و پرورش همواره منصوع محور و سخت افزاری بوده است. طرز نگاهی که به دنبال ساخت و ساز بیشتر مدارس بود، آن هم در زمانی که جمعیت رو به پیری می رود. تفکری که همواره مهم ترین دغدغه اش رفع مسائل مالی معلمین یا رفع نیازهای اولیه مدارس می شد. البته خرده ای بر مدیران سابق نیست زیرا براساس اقتضائات و محدودیت هایی مانند کمبود معلم، بودجه و نداشتن جا شاید ناچار به چنین رفتاری بودند.
امروز با بهبود نسبی وضعیت سخت افزاری مدارس و همچنین شکل گیری آموزشگاه های خصوصی با امکانات بهتر از طرفی و همچنین با گسترش شهر و پیچیده گشتن روابط متقابل اجتماعی افراد؛ نیاز نوجوانان و جوانان به فراگیری برخی توانایی ها افزایش یافت. این وظیفه ای است که یک نهاد آموزشی باید عهده دار آن می شد. تربیت فرزندانی برای جامعه و تعلیم نوجوانان و جوانانی که توانایی منطبق کردن خود با فضای اجتماعی پیرامون را داشته باشند، این چنین تربیتی مهم ترین وظیفه آموزش و پرورش در جامعه امروز ماست، حتی مهم تر از تعلیم خواندن و نوشتن.
هرکسی مدیریت آموزش و پرورش را برعهده گیرد، بدون شک متوجه است که باید مدرسه بسازد، معلم جذب کند، بودجه بگیرد، امکانات آموزشی را افزایش دهد و دیگر نیازها را هم درنظر داشته باشد. اما با نگاهی به عملکرد یکسال گذشته آموزش و پرورش شهرستان متوجه می شویم یک تغییر عمده علاوه بر آنچه در ظاهر به نظر می رسد ایجاد شده است. اما این تغییر آغاز چه مسیری است که باید به آن بها بیشتری داد؟ بنظر می رسد یک بازبینی فکری و عمیق در هدف آموزش شهرستان آغاز شده است.
سال تحصیلی گذشته 87 کارگاه و سمینار مختلف برگزار شد. اتفاقی افتاد تحت عنوان کرسی آزاد اندیشی، کلاس های فن بیان، اجرای طرح نخبه پروری، برگزاری المپیاد علمی شهرستانی، برگزاری نمایشگاه سیار موزه علوم و فناوری ایران و کلی برنامه دیگر که البته من نه از کیفیت آنها خبر دارم و نه می دانم چقدر بازدهی داشته اند. اما تمام این مسائل از چرخش طرز تفکر و نگاه آموزش پرورش از فعالیت های سخت افزاری بدیهی به انجام امور نرم افزاری است که دانش آموزان در راس آن قرار دارند. چنین توجهی به دانش آموزان که منجر به بالارفتن توانایی های مختلف و ارتقا اعتمادبنفس آنها می شود در تمام سال های اخیر برای جنوب استان بوشهر پدیده ای نایاب بوده است. این امر ما را به آینده روشن در افق شهرستان امیدوار می کند.
اما این تغییرات مثبت چگونه رخ داد؟ اداره آموزش و پرورش شهرستان جم در دوسال گذشته و مخصوصا یک سال اخیر، خود را از نگاه های سنتی حاکم بر آن رها کرد و با اعتماد به نیروهای جوانِ با تحصیلات آکادمیک بالا توانست سطح کیفی خود را فراتر از آنچه انتظار می رفت نشان دهد. البته این اولین پله نردبان است که آموزش پرورش بر آن گام نهاده است و بلاشک انتظارات را تا حد زیادی از خود بالا برده است و زین پس راه دشوارتری در پی خواهد داشت. راهی که اگر با مشقت و سختی همراه است اما ادامه این روند می تواند آینده شهر ما را تضمین کند و نویدبخش جوانانی خلاق و پویا در سطح شهرستان باشد که توسعه بیش از پیش دیارمان را تضمین نمایند.
[کد خبر:AJ24980]
