آینه جم: مصطفی ارجمند
صبح امروز خبری در دو خبرگزاری کشور منتشر شد که بر اساس آن اعلام شده بود افزایش قیمت سوخت و سهمیه بندی بنزین از ساعت ۲۴ روز پنج شنبه آغاز می شود.
همین خبر و خبرهای دیگری که در روزهای گذشته در مورد تصمیمات دولت برای افزایش قیمت بنزین در رسانه ها منتشر شد باعث گردید تا مطابق انتظار، صف های عریض و طویل خودروها در ورودی جایگاه های سوخت تشکیل شود.
این رفتار شاید در ظاهر واکنشی عادی و ناشی از ترس به احتمال افزایش قیمت بنزین باشد اما نمی توان از خطر بزرگی که جامعه را تهدید می کند غافل بود:
از یک دیدگاه، هجوم مردم به جایگاه های سوخت، کاملا غیر منطقی است چرا که حتی اگر یک ساعت دیگر هم قیمت بنزین افزایش یابد حمله به جایگاه سوخت و پر کردن کامل مخزن خودرو و برداشت دو گالن سوخت اضافی چیزی بیش از ۱۰۰ هزار تومان به دارایی ما اضافه نمی کند!
تصور کنید عده ای برای سود ۱۰۰ هزار تومانی حاضرند ساعت ها در صف بمانند و با بمبی آتش زا در دست به خانه بازگردند! عجیب نیست؟!
و در آن سوی داستان هم، حقوق کسانی که نیاز به سوخت گیری ضروری برای کار و سفر و... دارند به راحتی با این رفتار لگد مال می شود.
این وضعیت نشان می دهد همچنان تا رسیدن به بلوغ فرهنگی-اجتماعی، فاصله بسیار داریم حتی اگر مدام خود را مهد فرهنگ و تمدن ۲۵۰۰ ساله بدانیم!
اما از دیدگاهی دیگر، واکنش مردم به چنین مواردی صرفا به دلیل ایجاد ترس از فردای بدتر و ناامیدی و بی اعتمادی به مسئولان است.
انگار شرطی شده ایم که هر گاه خبر نامطلوبی شنیدیم فورا خود را به صف برسانیم ولو اینکه چیزی هم از این صف بستن ها عایدمان نشود!
قسمت تلخ ماجرا آنجاست که با وجود تکذیب وزیر نفت در پیش از ظهر امروز، مردم جایگاه ها را ترک نکرده یا با شک و تردید ترک می کردند.
اینکه مردم به حرف مسئولان ارشد کشور بی اعتماد باشند هم دردناک است و هم ترسناک!
بنزین گران شود یا نشود؟! سهمیه بندی شود یا نشود؟! آنچه رعب آور است رفتاری است که می کنیم و اعتمادی است که رخت بر بسته است...
* خلیج فارس
[کد خبر:AJ28197]
