وجه تسمیه پدری و تل چگاسه+ تصاویر زیبا از جم

به گزارش آینه جم:رضا طاهری از پژوهشگران تاریخ و جغرافیای خلیج فارس پیشنیه جم را در سه دوره بررسی می‌کند.

دوره ایلامی و هخامنشی تا ساسانیان، دوره اسلامی قرن‌های اولیه هجری قمری، دروه قاجار. و معتقد است جم علاوه بر دوران درخشان تاریخی قبل از اسلام از پیشینه بسیار صنعتی و کشاورزی در دوران اسلامی و به خصوص سال‌های شکوفایی تمدن بازرگانی و دریانوردی سیراف برخوردار است. در این دوره که آثار زیادی از آن باقی‌مانده است کشاورزی، صنعت قنات و کاریزکنی و حجاری و کوزه‌گری از رونق بالایی دارد. جم مهمترین پشتیبان صنعتی و کشاورزی مردمان ثروتمند و بازرگان سیرافی بود و علاوه بر تامین مایحتاج آب و خوراک سیرافیان، محل زندگی تابستانه خانواده‌های سیرافی بود.

از نواحی یهودی نشین جم می توان روستاهای چاهه، بهر باغ، بهر مناره و زیبامکان را نام برد که بر اساس شواهد، قبرستان معروف آنها و مناره های بلند آنها نیز در این نواحی وجود داشته که تا کنون نیز قسمت هایی از آن ها پابرجا مانده‌اند.

هنر اصلی مردم این ناحیه کوزه گری بوده است که در هنگام کاوشگری در هر یک از این نواحی می توان نمونه هایی از آن را دید. وجودنقش های گوناگون و با رنگها و طرح های پیچیده بر روی آثار باقی‌مانده از این مردمان، نشان دهنده‌ی پیشرفت چشمگیر هنر کوزه گری در اعصار گذشته‌ی تاریخ جم است.

رضا طاهری در کتاب از مروارید تا نفت در ذکر وجه تسمیه پدری و تل چگاسه می نویسد: پوزپدری در جم از نقاط دیدنی جغرافیای تاریخی ایران می باشد. پدری احتمالاً از کلمه پد + ری یا پادری به معنای محافظ شهر سلطنتی می باشد. پاد حفاظت کننده و ری و راگا و راگس نیز شهر سلطنتی معنا می دهد. از جمله نام های زیبای دیگر کوه های جم می توان به تل چگاسه اشاره کرد که امروزه بام جم خوانده می شود. گاث یا گات یاگاثه در ادبیات کهن ایرانی به معنای سرود می باشد. گاس همان لغت پهلوی «گاه» است که به سین ختم می شده بمعنی تخت و سریر و مراد «مملکت السریر» است که دولتی مستقل بود و در قفقاز شمالی و مقابله آن با زنگ و مترادف بودن با روم مناسب است. در پارسی باستان گاثو بمعنی جا و مکان و تخت آمده، در اوستا گاتو بمعنی جا و تخت، در پهلوی گاس در هندی باستان گاتو آمده است. ذیل «گاه» با این همه به گمان نگارنده چگاثه از چکاد یا چکاث و چگاث وچگاس ساخته شده است به معنای قله یا بلندی و تَل نیز به معنای تپه می باشد و روی هم رفته تل چگاسه به معنای تپه ی بلند است.

  منبع:خاصه