به گزارش آينه جم، ماه محرم همیشه با شور و شعور فراوانی همراه است و این روال تا همیشه ادامه خواهد داشت؛ در این ماه مردم به‌ویژه جوانان برای برپایی هیئت‌ها به جنب و جوش می‌افتند.

آئین دو ماه گرانقدر محرم و صفر در شهر دوراهک بسیار متفاوت است چرا که برنامه‌ها برگرفته از آیین‌های سنتی است که سینه به سینه آمده و بزرگان و محبین اهل بیت اجازه فراموشی آن را نداده‌اند، سنت‌های زیبایی که هم اکنون نیز با شکوه، عشق و جلوه‌ی هرچه بیش تری برگزار می شود.

به گفته ریش سفیدان و بزرگان مذهبی، تاریخچه برگزاری مراسم تعزیه در شهرستان دیر، قدمتی بسیار طولانی دارد، که جلوه های معنوی در ارتباط و عشق به حماسه‌ی حسینی روایت می کند.

در شهر دوراهک تعزیه(ذوالجناح) ظهر عاشورای حسینی، سال‌هاست در حسینیه اعظم این شهر، بعد از مراسم روضه خوانی ظهر عاشورا توسط ریش سفیدان و تعدادی از جوانان در حال برگزاری است و این سالها نیز در برخی از حسینه ها از جمله حسینه شهید دستغیب هر ساله در حال برگزاری است.

قاسم درویشی از فرهنگیان و شاعران بنام استان بوشهر در گفتگو با خبرنگار مهر، در دوراهک گفت: آخرین جمله ذکر مصیبت روضه خوان که معمولا (ذوالجناح بی صاحب از میدان در آمد واویلا کو باب زارم) و بازگشت ذوالجناح با یال غرق خون وزین واژگون به خیمه هاست تعزیه آغاز می‌شود.

درویشی با بیان اینکه این تعزیه در نهایت سادگی و تاثیرگذاری خود نمادهایی که در آن به کار رفته بسیار ساده وگویا است، اظهار داشت: این هیأت که در پیشاپیش آن دو نفر ریش سفید با شال‌های عزا در گردن اشعاری در بیان نجواهای جانسوز اهل بیت با اسب سیدالشهدا است می خوانند, سه دور می‌زنند که نمادی از تشییع جنازه ای است که در آن ظهر عطشناک هیچ گاه انجام نشد ولی در عوض آن درطول تاریخ شیعه این حدیث بدین وسیله تکرار شده و تداوم آن بدین معناست که این عطش هنچنان باید حفظ شود تادستمایه ایی برای رفع ستم درکل جهان باشد که انشاءالله با ظهور حضرت حجت محقق خواهد شد.

وی، تصریح کرد: در هر دور، نعش که مقابل زنها می رسد صدای ناله، گریه ( اولولوی) آنها بلند می‌شود و بیش از هر چیز باعث گریه جمع می‌شود. این کار زن‌ها نماد زنان بنی اسد است که مردان خود را برای تشییع ودفن شهدای کربلا تحریک کردند.

قاسم درویشی گفت: در آخرین دور، دو کبوتر خون آلود که برنعش نشسته اند باز شده، پرواز داده می شوند که بیان یک واقعه تاریخی است که خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به مدینه می رسانند ولی ژرفای نگاه برنامه ریزان این تعزیه شاید این معنی وجود داشته که کبوتر وسیله پیام رسانی را در این تعزیه وارد کرده اند تا بیانگر انتشار پیام عاشورا به همه زمان های آینده باشد.

حاج غلام عبدالهی از ریش سفیدان و بزرگان مذهبی شهر دوراهک، در گفتگو با خبرنگار مهر، گفت: ذوالجناح غرق خون با زین نامرتب و سیاه پوش و تیرهای متعدد دربدن و غلاف شمشیری که تیغش افتاده، بیان شجاعت امام و جنگ در مدتی طولانی است که سپاه عمر سعد مجبور به تیر باران ایشان می‌شوند.

عبدالهی اظهار داشت: علم حضرت عباس (ع) که پیشاپیش نعش حرکت می‌کند باسر پنجه‌ای که تداعی گر کلمه الله و نشان یداللهی بودن دست‌های حضرت ابوالفضل است و با پارچه‌های ابریشمی که هرکدام اهدایی زنی از گذشته و حال است، تزیین شده این که این پارچه ها را زنان هدیه می‌کردند حاکی از نقش تشویق گری زنان درحادثه ی عظیم عاشورا است و کنایه علم بستن برای عزیزان است تا اوج ایثار خانواده های یاران امام حسین هم بیان شود.

حاج غلام عبدالهی گفت: در پایان تعزیه سر علم برداشته می‌شود که هم نماد قطع دست علمدار و بیشتر به نشان بریده شدن راس مبارک شهدای پاک دشت کربلا است و افتادن علم برای برداشتن سر آن نماد پایان حادثه عاشورا است و برافراشتن دوباره آن بدون سر نمادی از ادامه نهضت حسینی است که در طول تاریخ زنده ونجات بخش بوده و خواهد بود.

بعد از تعزیه(ذوالجناح) ظهر عاشورای شهر دوراهک خیمه‌گاه نمادین سالار شهیدان به آتش کشیده می‌شود و بازیگران اهل بیت (ع) در محاصره دشمن راهی اسارت می‌ شوند و هیئت‌های عزاداری دور آنها به سر و سینه می‌زنند.

با اجرای نمایش تعزیه (ذوالجناح) در چندین حسینیه، نماز ظهر عاشورا اقامه و با توزیع غذای نذری بین نمازگزاران و اهالی شهر دوراهک و روستاهای اطراف، به پایان می رسد.