محمد جعفری
اخیرا طی موافقت نامه ای که بین وزارت نفت و وزارت کار منعقد گردیده، مقرر شده است که اولین مرکز تخصصی کارآموزی صنعت نفت، گاز و پتروشیمی. در کازرون از توابع استان فارس احداث شود.
این که چه کسانی و بر مبنای چه اصول و احیانا امتیازاتی در این کار دخیل بوده اند موضوع این نوشته نیست. پررنگ ترین نکته این خبر این است که آیا کازرون برای این جانمایی دارای مزیت خاصی بوده است؟
تماینده کازرون و کوه چنار به عنوان رییس کمیسیون انرژی مجلس در اظهارنظری فرموده بودند که نزدیکی به منابع نفتی خوزستان و گازی بوشهر در این انتخاب موثر بوده است.
اگر ملاک نزدیکی به منابع انرژی بوده است که از این شهر بهتر هم می توان یافت. با این حال باز هم از نظر نگارنده این ملاک خوبی برای محل آموزش نیست و اکثر مراکز آموزشی نفت در دوردست واقع اند.
موضوع دیگر متاسفانه انفعال و همچنین بی برنامگی همیشگی استان در مواجهه با چنین پیشامدهایی است.
البته موضوع آموزش نیروی انسانی توانمند مورد نیار صنعت نفت سالهاست که با یک تفاهم نامه آبکی (بهتر است بگوییم توهم نامه) بی سرانجام به بوته فراموشی یا حداقل ناکارآمدی سپرده شده است.
مشت نمونه این خروار هم آمار پایین میزان جذب کارآموزان این دوره ها در سال های اجرای این برنامه بوده است.
و در آخر چند سوال از یر نگرانی:
جذب کارآموز در مرکز مورد اشاره نماینده کازرون به چه شکل است؟
پشتیبان علمی این مرکز چه مرجعی می باشد؟
و سوالاتی از مسئولان استان بوشهر:
آیا نمی شد این مرکز را در مناطق خوش آب و هوای درون استان مانند جم، دشت پلنگ دشتی، فاریاب دشتستان و یا ده ها منطقه دیگر برپاداشت؟
در صورت راه اندازی مرکز کازرون آیا مطالبات استان لحاظ می گردد و یا با گسیل نیرو بر آمار بیکارن استان اضافه می گردد؟
