" قدرت مظاهري "

همكلاسي خوب و عزيزم عليرضاجان عزيز؛ اجازه بده بدون عناوين و القاب مث همون قديما كه با هم مي گفتيم و مي خنديديم و همديگه رو به اسم كوچيك صدا مي زديم، صدات كنم. مث همه ي روزاي ساده و خوب دبيرستان امام كه گذشتن و رفتن و ديگه تكرار هم نميشن.

عليرضاجان؛ اين روزا هر صفحه از رسانه ها رو كه باز ميكنم، ميبينم يه عده نشستن و دارن حرفاتو تحليل ميكنن. ميدوني كدوم حرفا رو ميگم كه. حرفايي كه توي جلسه ستاد ملي مبارزه با كرونا در حضور رئيس جمهور زدي. سه باره و چهارباره و ده باره مرور كردم متن گفته هات رو. متاسفانه هيچگونه تشويشي ذهنم رو درگير نكرد – ميگن برا تشويش اذهان عموم گفته بودي اينا رو! – حالا يا ذهن من خيلي كند شده و ديگه نميكشه، يا اينكه كلا من جزئي از عموم نيستم و خبر ندارم. البته به آدماي ديگه هم كه نشون دادم، همچين برداشتي نداشتن. يعني احتمالا معناي عموم تغيير كرده و يا شايد هم جاشو با خصوص عوض كردن.

برداشت ما اين بود كه از سر دلسوزي و ملاطفت برداشتي چهار كلام حرف حساب زدي كه اونايي كه رعايت نمي كنن و جون باقي افراد جامعه ارزش و اهميت چنداني نداره براشون، بياد دست شون و رعايت كنن. نه اسائه ي ادبي توي حرفات بود و نه بي احترامي و هتك حرمتي. خب البته روزگار و سرنوشت اون همكار قديميت آقاي جهانپور بايد تجربه ميشد برات. يه نقد كوچولو به سفير چين و دِ برو كه رفتي! مثلا اگه به جاي چين ميگفت چين تايپه، يا چاد مثلا، يا اصلا زبونش مي چرخيد و مي گفت بنين، هيچ اتفاقي نمي افتاد براش. شايدم حالا نشسته بود جاي آقاي نمكي! زد و حواسش نبود و زبونش هم نچرخيد و از قضا گفت چين! حالا شايد بين چين و چاد و چين تايپه و بنين فاصله ي هجايي زيادي باشه و آقاي جهانپور مقصر نباشه كه يادش رفته باشه ولي از تو بعيده عليرضاجان! از تو كه نمره اول كلاس ما بودي و هنوز سوال از لب معلم بيرون نپريده، جوابشو توي آستينت داشتي، دور از انتظاره. دور از انتظاره كه متوجه نشي برداشتن يه "شين" كوچيك چقد ميتونه سوءتفاهم برانگيز باشه. تو كه حرفاتو زده بودي و انتقادات رو هم كرده بودي.

گفته بودي توي بحران روزاي اپيدمي يه عده ورداشتن سرخود رفتن قشم. قشم رو كه اشاره كرده بودي. چيكار داشتي كه اون شين كوچيك وسطش رو برداري و اينهمه تشويش بندازي به ذهن "عموم!"؟ به همون قشم بسنده مي كردي خب. قشم و كيش و بندرعباس و بوشهر و خوزستان و اصلا كل جنوب، دربست در اختيارت بودن كه انتقاد كني ازشون، فحش و بد و بيراه بدي بهشون، مث تلويزيون آدماي ببوگلابي و منگل با صورتاي آفتابسوخته رو توي تيزراي تبليغي و سه ريالاي دوريالي شون به اسم جنوبي قالب كني به بيننده هاي فيك و آماري شون و هرچي دلت بخواد فحش و فضيحت بكشي بهشون و حرمتاشون رو هتك كني و جيك كسي هم درنيآد ! اينا رو ميگم كه برا بار بعد ديگه همچين اشتباهي سر نزنه ازت عليرضاجان. همچين اشتباهي نكني كه نياز داشته باشي وايسي پشت يه تريبون و از "عموم" عذرخواهي كني. عذرخواهي البته كار خوبيه. كار خوبي اگه نبود، بعضيا برا اشتباهاتي كه سر ميزنه ازشون و توهينايي كه شبانه روز به اين و اون ميكنن، بلافاصله و توي ايكي ثانيه اقدام به عذرخواهي نمي كردن. به هر حال دوست و همكلاسي قديمي ام عليرضاجان گل، توي اين روز و روزگار كه به وقت باليدن، كل ميز و منصب داراي استان مي بالن بهت ولي به وقت دفاع، همه شون قايم ميشن زير لبه هاي چوبي ميزاشون، از حالا به بعد هر انتقادي خواسي بكني، از من – نوعي – انتقاد كن. من و نسل من فحش خورمون ملسه. خيلي هم ملسه  ...
عزت زياد

نوشتن دیدگاه