آینه جم: در مراسم اربعین حسینی امسال یک جوان مورد عنایت حضرت سیدالشهدا(ع) قرار گرفت و از بند بیماری لاعلاج خود رهایی پیدا کرد.

به گزارش آینه جم: میثم صبوری یکی از میلیونها نفری است که با عشق و ارادت به مقام حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در اربعین این امام بزرگوار راهی کربلای معلی شد.

اما آنچه این جوان لارستانی را از سایر زائران حرم مقدس امام حسین(ع) متمایز می کرد، بیماری سخت و لاعلاجی بود که بیش از یک سال و اندی گریبان گیر او شده بود.

او که واقعاً عزم بر دیدار دوست کرده بود، با وجود مخالفت جدی پزشک معالجش با انجام این سفر، دل به دریا می زند و به عشق وصال یار راه سخت، پرخطر و طولانی کربلا را در پیش می گیرد.

با این مقدمه شما را به خواندن مصاحبه وی که همسفر میثم صبوری یعنی عبدالرضا معتمد درخصوص ماجرای این سفر معنوی دعوت می کنیم:

آقای معتمد داستان را از اینجا آغاز کرد که؛ میثم، بیش از یک سال است که دچار بیماری تومور مغزی شده و عوارض آن به تدریج در حال نمود یافتن بود که نمونه بارز و ظاهری آن، ریخته شده موهای قسمت سمت راست سر او بود.

بنا به گفته پزشک معالج میثم، رشد این غده هر روز و هرماه بدتر و بدتر می شد و به خاطر رشد تومور ریزش موهای سر نیز افزایش می یافت.

با وجود چندین جلسه انجام شیمی درمانی زیر نظر پزشک مجرب و استفاده از قرص های بسیار قوی، اما روز به روز حال میثم بدتر می شد به طوری که 20 روز قبل از اربعین حسینی برای شرکت در پیاده روی به پزشکش مراجعه کرد و پزشک او را بطور جدی از این سفر سخت منع نمود!!

اما با اصرار میثم برای شرکت در پیاده روی اربعین حسینی، مسئولین گروه دو شرطِ همراهی یکی از نزدیکان (پدرخانم در کاروان بود) و طی تمامی مسیر با خودروی سواری، با آمدن میثم موافقت شد.

در هنگام پیاده روی، میثم با سماجت سعی می کند با پیاده و همانند سایر زائران مسیر نجف تا کربلا را بپیماید و با وجود آنکه در طول این مسیر سه بار دچار بدحالی شدید می شود و مورد نظارت پزشکان قرار می گیرد باز هم با گفتن این جمله که من آمده ام تا شفا بگیرم، ادامه مسیر می دهد.

آقای معتمد ادامه می دهد، در روز اول و در اولین ورود به اماکن شریفه، در هنگام مشرف شدن از سمت حرم حضرت ابالفضل(ع)، میثم، توسلی پیدا کرد، بگونه ای که همه اطرافیان خود را تحت تأثیر قرار داده بود.

میلادلارستان نوشت:در این روز میثم به دلیل ازدحام جمعیت موفق به زیارت نمی شود و به دلیل خستگی ناشی از راه، برای استراحت به حسینیه استان فارسی ها می روند.

در روز اربعین میثم به همراهی آقای معتمد و پدر خانم از ضلع جنوبی وارد حرم امام حسین(ع) می شوند. بدلیل شلوغی و ازدحام بیش از حد جمعیت، ورود به قسمت ضریح امکان پذیر نمی شود و فقط تمام تلاش بر این بود تا بگونه ای خود را از میان فشار جمعیت رها کنند.

پس از خروج از میان جمعیت فشرده، میثم یک لیوان آب در دستان خود می بیند و با تعجب از اطرافیان می پرسد که این لیوان آب (در آن شلوغی که جای سوزن انداختن نبود و اصلاً آب در آن قسمت وجود نداشت و اگر هم بود امکان نگه داشتن یک لیوان پر از آب نبود) از کجا آمد؟

در همان لحظه پدر خانم میثم، به او می گوید آب را بنوش که شفاست!!

میثم هم در همان لحظه آب را میل کرد و لحظاتی پس از آن بود که او درچار چشم درد شدید شد، بگونه ای که قادر به ایستادن نبود و به همین خاط با زحمت زیاد با کمک همراهان به خارج از صحن منتقل می شود.

در مسیر برگشت به محل اسکان، میثم بعد از صرف نهار خوابید و پس از ساعتی بیدار شد. او گفت: پس از مدت ها خواب راحتی داشته و الان حال بسیار خوب و آرام بخشی دارد.

در شب همان روز، به اذعان خود میثم، موهای قسمتی که بر اثر تومور ریخته شده بود، شروع به رشد کرده بود.

فردای آن روز (روز بعد اربعین) به سمت شلمچه و پس از آن به سمت لار حرکت می کنند که در میانه راه میثم از کاروانیان جدا می شود و برای معاینه به پزشک خود در شیراز مراجعه می کند.

پزشک پس از عکسبرداری از سر میثم، هیچ اثری از تومور را مشاهده نمی کند و در حالی که پزشک اشک می ریخته است، همکاران و سایر افراد حاضر در بیمارستان را از این موضوع مطلع می کند که با این کار ذکر صلوات و لبیک یا حسین(ع) فضای بیمارستان را فرا می گیرد.

طبق گفته پزشکان به میثم، رشد موی میثم در این مدت کوتاه ( دو روز)، در رشد معمولی مو به مدت 10 روز است که همین موضوع موجب شگفتی آنان می شود!!

بنا به گفته آقای معتمد، وقتی با میثم درباره چگونگی شفایافتنش و دلیل آنکه چگونه شد که عنایت امام حسین(ع) قرار گیرد، صحبت می شود، در پاسخ می گوید که؛ به شفا و توجه امام حسین(ع) اعتقاد داشتم و به خاطر همین ایمان و یقین است که شفا یافتم.

به امید سلامتی تمام بیماران....