به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین جلسه از سلسله نشست‌های «نسبت سینمای ایران و منافع ملی» با موضوع «سینمای اجتماعی ایران و بحران جذب مخاطب» با حضور علیرضا داودنژاد و علیرضا رئیسیان عصر روز گذشته در سالن امیرحسین فردی در حوزه هنری برگزار شد.
علیرضا داودنژاد در ابتدا با بیان مشکلات سینمای اجتماعی گفت: در درجه نخست باید مشخص شود سینمای ایران ژانر اجتماعی دارد یا خیر؟ و در پاسخ به این سؤال باید بگویم که ما اصلا چنین سینمایی نداریم. چراکه برای داشتن چنین ژانر سینمایی باید در مردم و مسئولان روحیه نقدپذیری وجود داشته باشد اما به عنوان نمونه سریال «در حاشیه» به دلیل نبود روحیه نقدپذیری دچار مشکلات فراوانی شد. قبل از انقلاب هم به همین صورت بود و قشر پلیس، معلم، پزشکان هم اساس نمی‌گذاشتند درباره آنها حرف زده شود.
عمده فیلم‌های ایران سفارشی است
وی با بیان نسبت سینما و زندگی ادامه داد: مشکلات در بیان مسائل اجتماعی ابتدایی است. کشورهایی مثل مصر، تونس، عراق و پاکستان پیش از ما سینما داشتند اما به این دلیل که در این کشورها به هنرمند می گفتند با زندگی واقعی کار نداشته باشند موجب شد که صنعت سینما در این کشورها نابود شود.
علیرضا رئیسان در ادامه این نشست در تعریف سینمای اجتماعی گفت: این نکته درست است که قلب تپنده سینمای ایران درام اجتماعی است چراکه برخلاف کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته هیچ پدیده ای سرجای خودش نیست و به همین دلیل سینمای نئورئالیزم ایتالیا پس از جنگ در محدودیت‌ها ایجاد شد.
رئیسیان در ادامه درباره بحران مخاطب گفت: در بحث مخاطب هم که علیرضا داودنژاد اشاره کردند. من این امار را اخیرا در جایی مکتوب و رسمی دیدم که از ۳۰۰ سالن سینمای فعال در ایران فقط ۲۰۰ سالن نزدیک به استاندارد سالن سینماست و بیشتر فروش سینمای ایران فقط برای پنج پردیس است. یعنی اگر شما این پنج پردیس را دوبرابر کنید میزان فروشتان هم دوبرابر خواهد شد.
در دهه شصت که همه ارکان سینما دست دولت بود
در ادامه رئیسیان با بیان تاثیر مدیریت دهه شصت بر سینمای ایران گفت: در دهه شصت که همه ارکان سینما دست دولت بود. دو فیلم «ناخدا خورشید» «خانه دوست کجاست» ساخته شد و فیلم «ناخدا خورشید» یک فیلم کامل بود و هم قهرمان و هم نقد اجتماعی در آن مطرح بود اما دست آخر جایزه کارگردانی را به او ندادند.بعد از آن «خانه دوست کجاست» ساخته شد و جایزه کارگردانی را گرفت یعنی این نوع نگاه توسط مدیران تقویت شد. بنابراین مدیران در جهت‌دهی به سینما نقش دارند و حمایت مدیران از یک فیلم روی سینما تاثیر می‌گذارد.
در ادامه این بحث علیرضا داودنژاد با ورود به بحث سینمای قهرمان‌محور گفت: واقعیت این است که سینمای ایران قهرمان ندارد. به این معنا که اگر از سینما اعتماد به نفس گرفته شود و مدام بگویید چه ساخته شود و چه ساخته نشود و در عین حال تلویزیون و نمایش خانگی را نیز بگیرید باعث می شود هم ابتکار و هم قهرمان پروری از سینما گرفته شود و در نهایت هنرمند دچار خودسانسوری می شود.
این کارگردان سینمای ایران با پایان بابیان این مطلب که نیاز به سینمای ملی ضرورت دارد گفت: باید سینمای ملی داشته باشیم چون اگر سینمای ملی وجود نداشته باشد قطعا سوژه، شخصیت و حتی دکوپاژ جعلی از آب در می آید.
[کد خبر:AJ1442]
