آینه جم:  مصطفی داننده- این روزها در فضای مجازی و رادیو و تلویزیون، صحبت از فرشتگانی است که در بیمارستان‌ها در حال مبارزه با کرونا و تیمار بیمارانی هستند که درگیر این ویروس شده‌اند.

این روزها در فضای مجازی و رادیو و تلویزیون، صحبت از فرشتگانی است که در روزهای خانه نشینی مجبور هستند به محل کار بروند و کارهای روی زمین مانده مردم را انجام دهند.

این روزها صحبت از فرشته‌ها زیاد است اما یادمان نرود همه ما فرشته‌هایی در خانه داریم که خیلی ساده از کنار آنها می‌گذریم.

مادران؛ در حالی که همه در دوران حصرکرونایی به دنبال ایجاد سرگرمی برای خود هستند و از بی‌حوصلگی می‌نالند، مادرها در آشپزخانه به فکر ساختن روزهای بهتر برای اهالی خانه هستند.

تصور این موضوع هم سخت است. هر روز در اندیشه صبحانه، ناهار و شام. خوردن بخشی از سرگرمی روزهای خانه نشینی است و مادران مجبور هستند این سرگرمی را برای اهالی خانه فراهم کنند. حالا تصور کنید هر یک از فرزندان هم سلیقه مختلف غذایی داشته باشند و مادر مبجور است هوای همه آنها را داشته باشد.

وقتی همه در خانه بعد از ناهار خواب هستند، مادر در حال شستن ظرف‌ها و انتخاب شام است.

تازه تصور کنید یکی از اعضای خانواده کرونا هم گرفته باشد. این مادر است که همچون پروانه به دور شمع فرزند یا همسرش می‌گردد تا کرونا مغلوب شود.

پدران؛ در حالی که توصیه به خانه ماندن شده است، آنها مجبور هستند برای رتق و فتق امور زندگی از خانه بیرون بیایند، خرید کنند، وسائل راحتی زندگی بچه‌ها را فراهم کنند. هر بیرون رفتن  یعنی درمعرض بیماری قرار گرفتن . چه می‌شود کرد، برای آنها خانواده مهم ‌ر از جان‌ خودشان است.

تازه به همه اینها نگرانی از آینده هم وجود دارد. نگرانی شغل، حقوق و زندگی آینده. پدران وقتی سر به بالین می‌گذارند، فکر دست از سر آنها بر نمی‌دارد به ویژه آنهایی که شغل آزاد دارند و کرونا مثل آتش به خرمن‌ آنها افتاده است.

نگران آینده هستند اما این نگرانی را به خانواده منتقل نمی‌کنند و سعی می‌کنند بار زندگی را به تنهایی به دوش بکشند.

کرونا دوباره به ما یادآوری کرد روی کره زمین، انسان‌های خوب بیش از انسان‌های بد وجود دارند. کافی است ما گاهی عینک روی چشم‌مان را عوض کنیم. امروز خیلی‌ها از جان خود گذشته‌اند تا مردم روی زمین زنده بمانند و بتوانند کرونا را شکست دهند. می‌گفتند دیگر باید خوبی را در کتاب‌ها جُست اما حالا می‌بینم که خوبی کنار دست ماست فقط باید آنها را ببینم.

پرستاری دو هفته است که خانواده خود را ندیده است و اگر این خوبی نیست، چیست؟ به جرات می‌توان گفت که در عصر کرونا، فرشته‌ها، روی زمین بال گسترانده‌اند.

نوشتن دیدگاه