اینه جم: عبدالرسول عمادی:
این روزها و با اعلام نتایج کنکور بحث درصد قبولی داوطلبان درس خوانده در مدارس دولتی و غیر دولتی گرم شده و طبیعتا این‌مدارس در معرض مقایسه قرار گرفته اند.
مدارس دولتی در ایران دو دسته اند یک دسته سوا کن جدا کنی هستند مثل مدارس استعدادهای درخشان و نمونه دولتی و یک دسته درهم مانند مدارس عادی دولتی.
مدارس غیر دولتی هم دو دسته اند به همان‌تفکیک اگر چه قانون اجازه گزینش دانش آموزان را به این‌مدارس نمی دهد ولی خوب وقتی متقاضی زیاد باشد طبعا باید گزینش صورت‌گیرد مثل ناگزیری خود کنکور که هر چه هم با ان‌مخالف باشی از آن‌گریزی نداری و‌گزینش مستلزم سنجش است و خوب ملت هم همه مثل بچه های خوب و مثبت به انواع فرآیندهای سنجش و پذیرش مدارس غیر دولتی نامبردار تن می دهند.
به تحلیل من هر دو نوع مدارس غیر دولتی کیفیت مدارس دولتی متناظر خود را ندارند. این‌تحلیل بر مبنای داده های امتحانات نهایی این چند سالی است که رئیس مرکز سنجش بودم. در نتایج امتحانات نهایی هر ساله بالاترین میانگین نمره برگه امتحانی و بالاترین میانگین درصد قبولی مربوط به مدارس خاص دولتی است و بعد از آن مدارس سوا کن جدا کن غیر دولتی و سپس مدارس دولتی عادی است و در انتهای لیست جدول نتایج هم مدارس غیردولتی عادی هستند.
مدارس غیر دولتی خاستگاههای متفاوتی دارند. برخی مدارس تحت حمایت سازمان ها و موسسات اعم از دولتی و غیر دولتی هستند که چون حمایت های ویژه می شوند به مرور برای خود برندی تولید کرده اند که باعث جذب شاگردان‌نخبه و گزینش از میان‌انان‌می شوند.
برخی از این‌مدارس حاصل تجارب مدیریتی مدیران یا معلمان زبده و‌نام آور مدارس دولتی هستند. برخی از مدیران از پس سال ها کار در مدارس دولتی اراده کرده اند تا مدرسه ای را خود تاسیس و اداره کنند و مردم به نام و شهرت آنان اقبال کرده اند و در اثر استقبال مردمی و نخبه گزینی روز به روز به هیبت و هیمنه و عمر و عزت آنها اضافه شده و شهره کوی و برزن شده اند.
مابقی مدارس غیر دولتی آنهایی هستند که استقبال از آنها به حدی نیست که قدرت گزینش و انتخاب از میان دانش آموزان را داشته باشند و هر مراجعه کننده ای را ثبت نام می کنند و این ها همان ها هستند که از آنها به عنوان مدارس غیر دولتی عادی یاد می کنم. این‌مدارس برای جلب شاگردان شهریه کمتری می گیرند و‌گاه آن را تقسیط هم می کنند و لذا معمولا خرجشان بر دخلشان می چربد و ناگزیرند از کیفیت کم‌کنند و حداقل های آموزش و تربیت را تامین‌کنند.
این‌مدارس در مقایسه با مدارس عادی دولتی برای این‌که دوره توقف دانش آموز را طولانی تر کنند گاهی ناگزیر با شرایط دانش آموزان کنار می آیند و گاه یک ناهنجاری آموزشی یا تربیتی در مدارس دولتی سریعتر اطلاع رسانی و علاج می شود و این است که علیرغم این‌که برخی از این مدارس در فرایندهای داخلی ارزشیابی تحصیلی و تربیتی گزارش های مطلوبی به اولیا ارائه می کنند اما در آزمون های ملی مانند امتحانات نهایی کمیت شان لنگ‌می زند.
به طور کلی از جهت کیفی فاصله میان‌مدارس غیر دولتی خاص و عادی بیش تر از فاصله میان مدارس دولتی خاص و عادی است.
[کد خبر:AJ29192]
