آینه جم؛ سجاد بهزادي
من در حال عبور از پاييز ديگري در مسير زندگي خود هستم .ارمغان اين پاييز براي من يك مرگ بود در كنار خزان هزاران برگ هاي فرو ريخته؛ و بر خلاف ديدگاهي كه مرگ را گاهي شيرين مي پندارد، مرگ نزديكان براي من هميشه تجربه اي است تلخ ونامانوس ؛ به قول شاملو "مرگ"
... تجربه‌یی‌ست
غم‌انگیز
غم‌انگیز
به سال‌ها و به سال‌ها و به سال‌ها…
وقتی که گِرداگِردِ تو را مردگانی زیبا فراگرفته‌اند
یا محتضرانی آشنا
که تو را بدیشان بسته‌اند
با زنجیرهای رسمیِ شناسنامه‌ها
و اوراقِ هویت
و کاغذهایی
که از بسیاریِ تمبرها و مُهرها
و مرکّبی که به خوردِشان رفته است سنگین شده است... /
به باور من نگراني و نامانوس بودن انسان ها با پديده مرگ به دليل كيفيت ضمير آنها با "خداباوري" نيست. بلكه"عشق" به پروردگار هستي بخش است كه مي تواند مهم ترين عامل كاهنده نگراني ما از مرگ باشد. عشق و شناخت عميق به هستی سبب مي شود انسان مرگ را آغاز زندگي دوباره بداند و آن را در آغوش كشد...و حالا من در پاييزي سخت و سرد،شناسنامه اي را با خود دارم كه مركب و مهر وفات بر آن ديده مي شود وجواني كه هنوز به سي نرسيده به خاك سپرده مي شود وآغاز شيون مادري كه روزگار نامراد بر شانه هاي نحيف او زيادي سنگيني كرده است.گويي پاييز و مرگ باهم قرابتي ديرينه دارند.
اگر چه پاييز ابتداي يك شادی وسرور است اما گاهی اندوه و غمي كه بر آن عارض می گردد فراوان است. مولانا نيز پاییز را به "مرگ سیاه " که مرگ هول انگیز است ،تعبیر کرده است : آنچه خوردی واده ای مرگ سیاه / از نبات و دارو و برگ و گیاه.
گفته مي شود رنج هاي زندگي خود جزئي از مرگ هستند واگر ما بتوانيم با اين رنج ها خو كنيم يك روز با رنج كل كه همان مرگ باشد نيز آشتي مي كنيم.
تجربه زيسته من همواره با كشمكش هاي دروني و بيروني و رنج هاي اجتماعي همراه بوده است؛بر اين اساس رنج هاي بي شمار جزئي را به چشم ديده ام و در مورد آنها كاغذ را سياه كرده ام وبرايشان هزينه داده ام، با اين حال نتوانسته ام هنوز مرگ نابهنگام يك جوان را با هزاران آرزو و ماندن يك سالخورده كه هزاران بار در تمناي رفتن است را بفهمم و بپذيرم.
گويي تقدير همين است وتغييري در آن نيست. تنها از خدا مي خواهم "به من آرامشی عطا فرما تا بپذيرم آنچه را كه نمي توانم تغيير دهم." نیایشی از زنده یاد دکتر علی شریعتي
** توسعه و جامعه جم
[کد خبر:AJ34378]
