آینه جم؛ تجربه شیرین وحدت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ در حمایت از کاندیدای اعتدالی با درک این موضوع که جریان اعتدال به نگاه اصلاح‌طلبان نزدیکتر و همراه تر است و نیز پذیرش اینکه با سوهان زدن لبه‌های تیز تفکر خود می‌توان طیف وسیع‌تری از تفکر چهره‌‌ها و جریان‌های سیاسی و نیز اقبال اجتماعی را جذب کرد،موجب شد تا جمهوری اسلامی از یکی از گردنه های دشوار سیاسی حیات خویش با سلامت بگذرد و سکان هدایت قوه مجریه به دست دولت تدبیر و امید سپرده شود که اتفاقی میمون و مبارک بود . بی شک با این رخداد سیاسی فصلی تازه در عرصه سیاست داخلی ، منطقه ای و بین المللی برای ایران اسلامی گشوده گردید.

در بعد داخلی با پایان یافتن صدارت دولتمردان پر حاشیه و بعضا بی تدبیر که با اقدامات نه چندان مسوولانه خویش کام مردم را در دوره زمامداری خویش بشدت تلخ کرده و کشور را تا آستانه پرتگاه سخت اقتصادی و سیاسی و اجتماعی برده بودند و میراث ماندگار آنان حیف و میل اموال عمومی و تهی کردن خزانه مملکت و تلاش در جهت نهادینه کردن فساد و انحراف بود ،یکبار دیگر امید به میان مردم بازگشت و ابرهای تیره از آسمان کشور کوچ کردند و نشاط و شادمانی مهمان سفره های ایرانیان شد.

در عرصه منطقه ای ایران بار دیگر به کانون منطقه ای بازگشت و همسایگان دور و نزدیک راهی تهران شدند و دست دوستی به سمت دولتمردان جدید دراز کردند و ایران را بازیگری مهم در حوادث و تحولات منطقه دانستند .

اما در عرصه جهانی همانگونه که جناب دکتر روحانی در کارزار تبلیغات انتخاباتی خویش بارها بر آن تاکید کرده بود ،چرخ های سانتریفیوژها از حرکت باز نماند و دولت محترم با تکیه بر پیروزی تاریخی ۲۴ خرداد ماه ۹۲ به پای میز مذاکره عزتمند با قدرت های بزرگ جهانی رفت و همگان دیدند که چه مجاهدانه مذاکره کرد و در پیش دیدگان جهانیان ، از حق مسلم ایران اسلامی دفاع نمود و آنانی که تا دیروز حاضر به پذیرش حتی یک سانتریفیوژ در خاک ایران نبودند را به قبول هسته ای شدن کشورمان واداشت و امروز تنها اندکی پس از امضای توافق وین ، دیپلمات ها و سران کشور های غربی راهی تهران هستند تا از دیگرا همقطاران خویش عقب نمانند . نمونه این توجه جهانی به ایران را   فقط می توان در روزهای آغازین کار اصلاح طلبان در دولت هفتم مشاهده نمود روزهایی که اروپاییان پس از یک قهر دیپلماتیک ، بعد از حماسه عظیم دوم خرداد برای بازگشت به ایران بی تابی می کردند .

این توفیق جهانی ، گوشه ای از آثار آن ائتلاف مبارکی است که در ۲۴ خرداد ۹۲ بدست آمد و   بزرگان اصلاحات و در راس آنان رییس دولت اصلاحات با درک شرایط حساس تاریخی فعالانه به عرصه انتخابات ورود کردند و با پا گذاشتن بر برخی خواسته های شخصی تر ، به اجماع و خرد جمعی رای دادند که موجب شگفتی جهانیان و بازگشتن شعف و شادمانی به میان مردم و عقلانیت به نزد دولتمردان شدند .

کمتر از هفت ماه دیگر ، عرصه سیاست داخلی کشور باز شاهد رخداد سیاسی دیگری است که می تواند بعنوان بخش پایانی حماسه ۲۴ خرداد ۹۲ باشد . انتخابات مجلس دهم را می توان بخش پایانی پروسه بازگردانیدن فضای سیاسی داخلی به عقلانیت و محو تفکر افراطی و انحرافی دانست . تفکر باز مانده از دوره هشت ساله پیش از دولت تدبیر و امید هنوز در مجلس شورای اسلامی بازماندگانی دارد که در مقابل اراده مردم همچنان صف آرایی می نمایند و چوب لای چرخ نظام و دولت می نهند . اینان   در مجلس نهم هرچه را در توان داشتند بکار بستند تا مانع از برآمدن دولت تدبیر و امید شوند و زمانیکه در روز ۲۴ خرداد از مردم سیلی سخت بی اعتمادی خوردند ، بجای درس گرفتن از شکست ها و ناکامی های خویش ، در صدد انتقام گیری از منتخب مردم برآمدند و همه همت خود را صرف جمع آوری امضا برای استیضاحهای سیاسی، طرح سوال،بیان تذکرات غیر ضروری و در یک کلام ساقط و ناکارآمد کردن دولت کردند .

همچون همیشه اصلاح طلبان با تکیه بر صندوق رای ،در حال آماده شدن برای ورود به عرصه انتخابات مجلس میشوند؛ انتخاباتی که می تواند حیات جدیدی در کالبد اصلاحات بدمد. در شرایطی که جناح اصولگرا در شش و بش وحدت و همگرایی مانده است و جریان‌هایی مثل نزدیکان آیت‌الله مصباح یزدی و نیز یاران محمود احمدی‌نژاد به عنوان مجهول‌های اساسی معادله وحدت در جناح راست سیاسی ایران مطرحند، اصلاح‌طلبان حداقل از این نظر نگرانی کمتری دارند. اصلاح‌طلبان این روز‌ها با محوریت شورای مشورتی و شورای هماهنگی جبهه اصلاحات برنامه‌های خود برای انتخابات را تعیین می‌کنند.گذشته از طرح‌ریزی ساختاری و ساختمند نمودن فعالیت های انتخاباتی لازم است اصلاح‌طلبان به نحوه ی حضور در انتخابات مجلس نگاه ویژه ای داشته به نظر می‌رسد اگر گروه‌های اصلاح‌طلب یکپارچگی خود را حفظ کنند، مجلس آینده مجلسی هماهنگ با دولت خواهد بود. در انتخابات اگر گروه‌هایی که در طیف اصلاح‌طلبان می‌گنجند همانند سال ۹۲ وحدت و یکپارچگی خود را حفظ نمایند، می‌توانند موفقیت خود را در تعیین مجلسی همراه دولت جهت تحقق وعده‌های آن رقم بزنند.

لازمه این موفقیت آن است که تشکل‌های اصلاح‌طلب برنامه‌ریزی خوب و هماهنگی را در قالب‌های مختلف برای انتخابات در پیش گیرند. لازم است سمت و سوی فعالیت‌های انتخاباتی به گونه ای باشد که در پایان یک لیست واحد به عنوان همه اعضا و تشکل‌های اصلاح‌طلب اعلام شود. تجربه‌ای که در انتخابات ریاست جمهوری رقم خورد و نهایتا اصلاح‌طلبان توانستند اجماع کنند، بر خلاف مجموعه اصولگرایان که با تعدد کاندیدا در انتخابات ریاست جمهوری حضور پیدا کردند ، اصلاح طلبان از یک نامزد واحدحمایت کردند و همین تجربه را میبایست درانتخابات مجلس نیز عملی نمایند. کار دشواری است ولی شدنی است

در کنار روند وحدت به عنوان محوری‌تری راهبرد اصلاح‌طلبان در انتخابات ، وحدت با نیروهای معتدل نیزفاکتور مناسبی است که نباید از نظر دور داشت ؛ اگر شرایط به گونه ای رقم بخورد که نیاز باشد بین جامعه اصلاح‌طلب و اعتدالگرایان و آن‌هایی که نگاه عقلانی دارند همگرایی‌هایی ایجاد شود که در انتخابات نتیجه بهتری به وجود بیاید به ویژه اگر شرایط طوری باشد که خوف و ترس از غلبه جریان افراطی و انحرافی به وجود بیاید شایسته است یک همگرایی نانوشته و به عنوان ائتلاف غیر رسمی ،خردمندان و دلسوزان نظام را بهم برساند که البته امری میمون و مبارک است.

به نظر می رسد تعامل اصلاح‌طلبان با اعتدالگرایان، سبب می شود فضای کلی مجلس دهم در جهت اصلاح طلبی اعتدالگرایانه ودر نهایت کمک و حمایت از دولت تدبیر و امید شکل بگیرد که بی گمان آثار شکل گیری چنین مجلسی ، تقویت نظام ، بهبود شرایط اقتصادی و معیشت مردم خواهد بود و در یک کلام مجلس دوباره   به راس امور بر خواهد گشت . به خاکر داشته باشیم که این تعامل احتمالی به هیچ روی خوشایند جناح انحرافی و افراطیون اصولگرایی نیست و اینان نهایت تلاش خویش را برای تخطئه نگاه اصلاح طلبان درباره یارگیری از راستی‌های معتدل بکار می گیرند که این رویکرد بیانگر آن است که جریان انحرافی و افراطی علاوه بر دغدغه‌های خود درباره وحدت و همگرایی، به شدت نگران حضور قوی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس نیز هستند؛ نگرانی که البته بیجا نخواهد بود .

نویسنده: علی ایاز ؛ منبع: بامداد نیوز