آینه جم/رضا معتمد*
مردادماه سال گذشته، چند روزی پس از درگذشت یکی از همسایگان که بهدلیل ابتلا به کرونا رخ داد،برای ادای احترام به ایشان به آرامستان وادیالرحمه بوشهر رفتم که در سمت غربی جادهی نیروگاه بنا شده است. سال گذشته مسئولان شهر بدون اینکه آرامستان یاد شده از حداقلی از آمادگی لازم برای تدفین درگذشتگان برخوردار باشد، حکم کردند که فوت شدگان کرونایی باید در این آرامگاه دفن شوند که این خود در آن زمان نمکی بر زخم بازماندگانی بود که علاوه بر اضطراب و تنشهای ناشی از بیماری و فوت عزیزانشان، باید جراحت تدفین آنها در مکانی دورافتاده و فاقد هرگونه امکاناتی را نیز تحمل میکردند؛ بگذریم از اینکه در این مورد نیز اجبار به دفن فوت شدگان کرونا بیشتر نصیب خانوادههایی شد که قدرت و نفوذ لازم را برای دفن عزیزانشان در آرامستانهای داخل شهر و محلاتش نداشتند.