به گزارش«  آینه  جم » به نقل از فرادید؛ کاخ آیگای در زمان سلطنت فیلیپ دوم (۳۵۹ - ۳۳۶ قبل از میلاد) روی یک بیرون‌زدگی در ورجینا، شمال یونان ساخته شد. این کاخ نقطه‌ی عطف و نماد قدرت و زیبایی و اندازه آن سه برابر پارتنون بود و از کل حوضچه‌ی مقدونیه قابل‌رویت بود.

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد این مکان از عصر برنز اولیه (هزاره سوم قبل از میلاد) به طور مداوم مسکونی بوده و در اوایل عصر آهن (قرن ۱۱ تا ۸ قبل از میلاد) به یک مرکز مهم، غنی و پرجمعیت تبدیل شده است. 

موزاییکی از کاخ آیگای

این شهر در دوره باستانی (قرن ۷-۶ قبل از میلاد) و کلاسیک (قرن ۵-۴) به اوج خود رسید و مهم‌ترین مرکز شهری منطقه، مقرّ پادشاهان مقدونی و محل استقرار بسیاری از پرستشگاه‌های سنتی شد. 

​نمایی هوایی منطقه ورجینا که زمانی کاخ باشکوه آیگای در آن واقع بود. 

کاخ آیگای توسط یک معمار باهوش و مبتکر که به احتمال زیاد پیتئوس بوده برای فیلیپ دوم ساخته شد. پیتئوس به دلیل مشارکت در ساخت آرامگاهی در هالیکارناسوس، توسعه‌ی برنامه‌ریزی شهری و نظریه تناسب شهرت داشت. 

بقایای کاخ آیگای

بازسازی کاخ توسط یک هنرمند

برداشت یک هنرمند از نمای کاخ

کاخ آیگای پوشیده از گچ‌کاری مرمری با کیفیت بالا بود. سمت شرقی کاخ آیگای شامل یک ورودی عظیم، «تولوس» (احتمالاً عبادتگاه) و اتاق‌های دیگری با هدف نامعلوم بود. سمت جنوبی آن شامل اتاق‌های مسکونی و همچنین سالن‌های ضیافت تزیین‌شده با کف موزاییک بود. تالارهای ضیافت در سمت غربی قرار داشتند. 

در شیب شمالی، یک ایوان طولانی و باریک در امتداد جلوی اتاقک‌ها بود. سنگ‌کاری و نمادهای معماری با گچ‌بری مرمریباکیفیت پوشیده شده بود. 

هزاران کاشی سقف و جلوبندهای برجسته با کیفیت عالی، صدها متر مربع کف پوشیده‌شده با منبت و موزاییک مرمر که برخی از آن‌ها شامل آثار هنری استثنایی، رنگدانه‌های فوق‌العاده، برنز و انواع مصالح فاخر می‌شدند در خلق مجموعه‌ای به کار رفتند که جاه‌طلبی‌های پادشاه را برآورده می‌کرد. 

عناصر اساسی این سازه عبارتند از: ردیف ستون‌های مربعی بزرگی که قلب ساختمان را تشکیل می‌دهند، نواحی اطراف با در بزرگ پرابهت و سنگ‌ها (ایوانها، ستون‌های مسقف) که نما را شکل می‌دهند و در بزرگ توسط آن‌ها محصور شده است. اینها عناصر اساسی این پروژه معماری نوآورانه معاصر را شکل می‌دهند. 

مهمترین بقایای آیگای، قصر و گورستان تاریخی با بیش از ۳۰۰ پشته است که قدمت برخی از آن‌ها به قرن یازدهم قبل از میلاد می‌رسد. 

مانولیس آندرونیکوس؛ باستان‌شناس یونانی سال ۱۹۷۷ از مقبره‌های سلطنتی در تومولوس بزرگ ورجینا (مگال تومبا) پرده برداشت. قابل‌توجه‌ترین آن‌ها مقبره فیلیپ دوم (۳۵۹-۳۳۶ قبل از میلاد) بود که کشف آن یکی از مهمترین رویدادهای باستان‌شناسی قرن به حساب می‌آید. 

لارناکس (نوعی تابوت کوچک) طلایی فیلیپ دوم مقدونیه با ستاره ورجینا

سال ۱۹۷۷، کاوش‌های بی‌وقفه منجر به کشف مجموعه‌ای از بناهای تاریخی مهم شد. این سایت باستانی گرانبها و گنجینه‌های یافت‌شده در آن در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال ۱۹۹۶ ثبت