آینه جم- عبدالرسول عمادی

نقادی تمیز سره از ناسره و اصلی ازتقلبی است ممکن است پس از نقادی معلوم بشود که همه چیز درست و سرجایش بوده است و ممکن هم هست که نقادی معلوم کند که برخی چیزها سر جایش نیست یا هیچ‌چیزی سر جای خودش نیست.
نقادی معیار می خواهد. معیار انتصابات شایستگی و کار آمدی است. شایستگی و کارآمدی در هر دولتی هم به صلاحیت های حرفه ای و دانش و تجربه و مهارت بستگی دارد هم به همراه بودن با سیاست های دولت و هرجایی سیاسی نبودن.

متاسفانه در این دولت هم مانند دولت های قبل و شاید از جهاتی بدتر از برخی از آنها از این معیارها عدول شده است.

صلاحیت های حرفه ای فدای رابطه بازی شده است و مثلا پرستار را مدیر عامل شرکت اتومبیل سازی کرده اند و نه به دانش نه تجربه نه مهارت بهایی که باید نمی دهند و همراهی با جریان فکری ای که دولت را سر کار آورده است را هم فدای نفاق در لباس وفاق کرده اند.

این وضع در همه وزارت خانه ها جاری است. وزارت بهداشت که با وزیر شدن دکتر ظفرقندی برگ برنده اصلاح طلبان در انتخابات تصور می شد از این جهت بدترین عملکرد را دارد و دانشگاه‌های علوم پزشکی را استان به استان به فعالان ستاد جلیلی می سپارد و همگان انگشت حیرت به دندان گرفته اند که اگر این وزیر اصلاح طلب ماست پس صد رحمت به اصول گرایانش.

وزارت کار از جهت توجه به شایستگی های حرفه ای و تفکر اصلاح طلبی وضع نسبتا مساعدی دارد ولی از بسیاری از وزارت خانه ها بوی تغییر استشمام نمی شود و در بر همان پاشنه های سابق می چرخد.

در آموزش و پرورش که دلنگرانی های ما معلمان معطوف به آن است از جهت انتصابات استانی به این دو معیار توجه خوبی شده است. تاجایی که با وضع سخت گیری های استعلامی و سایر سرعت گیرها و دست اندازها به رعایت این دو معیار نظر می کنیم اوضاع بد نیست و آبی از تغییر و تحول زیر پوست ادارات کل آموزش و پرورش در حال دویدن است که این امر مدیون ترکیب خوب و مجرب کمیته انتصابات است و البته همراهی و تصمیم مطلوب وزیر محترم بر مبنای تصمیم سازی های کمیته انتصابات.

اما در انتصابات ستادی این وزارت خانه وضع نابه سامان است و این انتصابات از نگاه نگارنده از سه ضعف اساسی رنج می برد.

یک‌. تاخیر
عزل و نصب معاونان وزیر و مدیران کل ستادی وزارت خانه به قدری به کندی صورت می گیرد و گرفته است که اصلا نمی توان اراده تغییری را در برنامه ریزی ستادی احساس کرد.
مدیران‌کل استان ها مجریان برنامه هایی هستند که شورای معاونان و حوزه های معاونت وزیر و سازمان های تابعه طراحی و ابلاغ می کنند و درستش این است که وزیر ابتدا تیم مدیریت ستادی خود را به نحو منسجم بچیند و آنگاه مدیران استان ها را تغییر دهدو استان ها را برای برنامه های ستاد متناسب سازی کند ولی به نظر می رسد در این وزارت خانه از این جهت شیپور از سر گشادش در حال نواخته شدن است و سرعت تغییرات مدیران استانی از تغییرات در ستاد جلوتر است.

دو.
تقدم حوزه پرورشی
در مشاوران و دستیاران وزیر رویکرد معاونت پرورشی غالب است. اتفاقا چون وزیر خود از حوزه پرورشی آمده است باید دستیارانی از سایر حوزه های آموزشی و برنامه ریزی در کنار خود می داشت تا ادبیات وزارت خانه جامعیت پیدا کند و در رویکرد وزیر در طراحی و برنامه ریزی سوگیری پرورشی غالب نشود. این‌که هر یک از همکاران دوران معاونت پرورشی وزیر در چند موقعیت متمایز و‌گاه بی ربط ابلاغ گرفته اند هم بدجوری توی ذوق می زند و حتی خود آن دوستان هم نمی توانند از این وضع متعارض دفاع کنند.

سه.
خراسان زدگی
چون وزیر آموزش و پرورش از اهالی خراسان است بابد در چینش مدیرانش به گونه ای عمل کند که شائبه چولگی به سمت استان خراسان در اذهان ایجاد و تثبیت نشود. انتصاب معاون جدبد پرورشی از استان خراسان در حالی که چند انتصاب ستادی دیگر ایشان هم‌از اهالی خراسان است تصور سوگیری استانی وزیر را تقویت می کند.
وزیر آموزش و پرورش سابقا معاون پرورشی وزیر بوده است و با معاونان پرورشی همه استان‌های کشور کار کرده است ایشان می توانست معاون پرورشی را از استان دیگری انتخاب کند تا شائبه خراسان زدگی تقویت نشود. ممکن است گفته شود که از معاونان آموزشی و پرورشی و امور مجلس که توسط ایشان انتخاب شده تنها یک‌نفر از آنها خراسانی است و مابقی آذری و مازنی و امثال این ها هستند.
اما چون وزیر شخصیتی ملی است انتظار همگان این است که ستاد وزارت خانه ترکیب متوازنی از همه ایرانیان باشد و ظاهرا در سرجمع معاونان وزیر و مدیران کل ستادی سهم خراسان بیشتر است و این‌انتصابات از این‌جهت قابل انتقاد است.
نگارنده چون شخصیت آقای کاظمی را می شناسم و به ویژگی های خوب اخلاقی ایشان واقف هستم انتظار وجود این‌معایب را در حوزه تحت مدیریت ایشان ندارم.

نوشتن دیدگاه