آینه جم/ سید مرتضی کراماتی:
در هر جامعه افرادی که می نویسند، گاهی از درد و گاهی از بود، گاهی از باید ها و گاهی از نبایدها و در میان برگهای تقویم روزی هم به نام قلم نامگذاری شده که یک روز که نه باید دهه یا هفته ای را به نام قلم نامگذاری نمود تا شاید ادای دینی باشد به کسانی که ساعتها باید بنشینند تا در شرح و توضیح مطلبی، قلم را به حرکت در آورند. در حالی که برخی ها به زر می اندیشند و با قدرت تزویز به زورگویی مشغولند، هستند قلم بدستانی که همیشه چشم غره هایی را در کمین دارند اگر بنویسند هست و داریم و هوا خوب است، مردم را می بینند که چگونه در سختیها گذران عمر را می کنند و اگر از نبایدها و نبودها داد سخن می رانند، متهم به ضد ارزشها می شوند و اینجاست که مظلومیت قلم و اندیشه آشکار می گردد.
در بحث نامگذاری ایام و مناسبتها، آنچه باید در ذهن و باور مدیران و مسولین ما باشد اینکه حداقل تقویم رومیزی خود را ورق بزنند، البته نه بخاطر یاد داشت و سیاه کردن آن، بلکه ببیند چه روزی چه مناسبتی هست و نکته ای که موجب غفلت مانده اینکه برخی از مسئولین ما فقط مناسبات خاص مد نظرشان است آنهم نه بخاطر حرمت مناسبتهایش بلکه بخاطر تسریع غیر کارشناسی در آغاز یا اتمام پروژه ها و خرسندی تعطیلات در اعیاد و جشنها حتی سوگواری ائمه برای گشت و گذار ( یادش بخیر سالها قبل برچسبی بر خودرو ادارات دیده می شد با این مضمون که: استفاده خصوصی ممنون ) و این دردی است که باید خون گریست. روز قلم از راه رسید و خبری از تجلیل نبود. در اکثر شهرستانها نه ادارات متولی امر و نه دیگر ادارات به فکر این روز هستند. تنها گاهی به پیامی در فضای مجازی بسنده می کنند. و این حکایت تلخی است که جامعه ی اهل قلم با آن درگیرند و باید به برخی مدیران گفت وقتی برخی از شماها حتا از ترس بیان مطالبات خود در جلسات شورای اداری، دست و پایتان می لرزد که نکند خطاب قرار بگیرید که حرفی بزنید، وقتی برخی از شما حتی در نامه نگاری های خود املا و انشایی را پاس نکرده اید و به حرمت مسئولیتتان مدرک کارشناسی می گیرید و دانشگاهها را به طرفه امتیازی بازیچه قرار می دهید، حق دارید روز قلم را فراموش کنید البته یادتان باشد این هم بگذرد … ...
اما دوستان نویسنده در سرتاسر کشورم را، خبرنگاران عزیز را، محققین حوزه و دانشگاه را خطاب قرار می دهم که روز قلم بر شما نیک اندیشان دلسوز که درد مردم را درد خود و رنج و عذاب آنان را رنج و عذاب خود می دانید و همواره در خواب و بیداری به بایدها و نبایدهای جامعه می اندیشید، مبارکباد و البته با همه ی این نامهربانی ها در این مسیر هم باید وافعیتها را گفت و هم با دیدی باز مسایل را به مردم بازگو نمود.
خدا به ما و شما جزای خیر و به مسئولین و مدیران ما قدرت درک شرایط را عطا بفرماید.
