آینه جم - سجاد بهزادي: مرد نيك نامي از جنوب استان بوشهر به رحمت ايزدي پيوست كه تنها شهره ی يك مديرپاك دست نبود. او اگر چه بعنوان يك شهردار موفق در جنوب استان و شهرهاي دير، جم و نخل تقي مي شناسند اما او تنها يك شهردار و يا يك مسئول سياسي و اجتماعي نبود. 

او درويش بود و به قول حافظ "شهره ی شهر بود به عشق ورزیدن و دیده نیالود به بد دیدن."

بایزید بسطامی راگفتند: درویشی چیست؟ گفت" آن که کسی را در کنج دل خویش پای به گنجی فرو شود، و در آن گنج گوهری یابد، آن را محبت گویند هر که آن گوهر یافت او درویش است."

نامدار درويشي سالهاي زيستنش به گونه اي بود كه گوهر وجودي خويش را در پس انسانيت و اخلاق پيدا كرده بود  و اين گنج را صادقانه به همه تقديم مي كرد. هر آن كس با او هم دم بود امروز از اخلاق  و بزرگ منشي او سخن مي گويد. او چند سالي هم كه در ميان جامعه اهل تسنن در شهر نخل تقي مسئول بود و در همان جا زيست مي كرد، جز اخلاق چيزي از خود بر جاي نگذاشت و امروز مورد احترام و نيك نامي مردمان آن سامان است.

امروز کشور ما از ضعف مدیرانی ناشایست و ناسالم، گرفتار درد و رنج های فراوانی است. ای کاش تعداد بیشتری از مدیران ما درویش مسلک بودند و مرامی انسان گونه داشتند تا هم خود را نامدار می کردند و هم مردم نیز امروز زندگی بهتری داشتند.

نامدار درویشی امروز در خاک فرو خفته است و دیگر در بین ما نیست. او ادیب بود و نشانی برای مدیرانی که در لباس مدیریت هم شاعر هستند و هم با عاطفه زیست می کنند. او نشان یک انسان شریف و با شرف جنوبی بود که هرگز در فراز و فرودهای زندگی اش مدیون کسی نماند و آبرومندانه زندگی کرد. لحظه ای از مطالعه دست نکشید و عاشق آموختن های بیشتر بود. ما همه تابع ای از تقدیر خداوندیم و  اگر چه امروز موسم رفتن درویشی نبود اما او به اصل خویش بازگشت. به قول مولانا "روح و عشق انسان های نیک سرشت به غربت در این دنیا مبتلایند و انسان باید تلاش کند تا به اصل خویش بپیوندد."

 درویشی چون درویشان مغلوب و دلبسته دنیا نبود و در این جهان علیرغم موقعیت هایی که داشت پر و بالش بسته نشد و هرگز از این منظر دچار اندوه نیز نشد. در قفس تن اسیر نبود و چه قدر عزت مندانه از میان ما رفت. یادش و نامش برای همیشه مانا باد.

نسیم جنوب 

نوشتن دیدگاه