آینه جم/ ابراهیم قیصری

طبق گفته استاندار یزد، عملیات نهایی انتقال آب خلیج فارس به شهر یزد در حال انجام است و تا چند روز آینده این آب به صورت آب شرب در اختیار شهروندان یزدی قرار می‌گیرد.

ناگفته نماند عملیات اجرائی خط دوم و سوم برای انتقال آب خلیج فارس به مشهد و اصفهان همزمان با ورود آب به خط اول (یزد) در روزهای آینده  آغاز می‌شود و همچنین آب خلیج فارس  در آینده نزدیک به لامرد نیز می رسد.

می توان در یک جمله گفت آب دریا در یک قدمی یزد؛ اما جم که در چند قدمی دریا است محروم از آب شرب خلیج فارس.

بدون رودربایستی باید گفت اولین و اصلی ترین  مقصر نرسیدن آب به جم؛ مسوولان سابق و فعلی  استان بوشهر و نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی هستند، مسوولانی که دغدغه رفع مشکل اساسی جم را نداشتند تا اینکه امروز دشت ممنوعه جم با بحران بی آبی روبرو شود.

وضعیت آب در شهرستان جم فرابحرانی است و همچنان نگاه مسوولان به سفره های زیر زمینی است، سفره هایی که از آب خالی شده است. خشک شدن چاه های جم موید این مطلب است.

جم که تا یک دهه پیش سرسبز ترین و پر آب ترین شهرستان استان بود و تا امروز هم تنها شهرستانی است که آب آن از چاههای خودش تامین می شود، اکنون به دلایل مختلف، بیشترین ناله بی آبی از آن شنیده می شود، ناله ای که گوش شنوایی برایش نیست.

اصلی ترین عامل بی آبی جم شرکت های تابع وزارت نفت است، بیشتر از ۵۰درصد ساکنان جم کارکنان شرکت های نفت،گاز و پتروشیمی هستند، شرکت هایی که هیچ اقدامی برای تامین پایدار آب جم انجام ندادند.

مسوولان شهرستان نیز به جای اینکه پیگیر اعتبارات ملی برای اجرای پروژه آب شیرین کن های جم باشند چشم و امیدشان به شرکت های نفتی است. متاسفانه روال نفتی ها این است که در جایی هزینه می کنند که کم هزینه و زودبازده باشد و بتوانند روی آن تبلیغات انجام دهند.

فاصله یزد با خلیج فارس ۸۲۰ کیلومتر است، درحالیکه فاصله جم با دریا کمتر از ۳۰ کیلومتر است؛ اما از آب شرب در ۲۴ ساعت شبانه روز محروم است و باید به گلایه های مردم حق داد چرا که بیخ گوش عظیم ترین صنایع کشور باشند و چند قدمی آب دریا، اما امیدی به اجرای  پروژه آب شیرین کن های جم نباشدو در عسلویه نیز مشکل بی آبی صدای مردم را بلند کرده است.

اگر به حال مردم جم و عسلویه که بیخ گوش صنایع هستند و از آب شرب محرومند گریه و ناله ای شنیده شود شایسته است، چرا که کمترین حق ایشان تامین آب شیرین پایدار است.

وزارت نیرو و شرکت آب و فاضلاب استان نیز در اجرای پروژه آب شیرین کن های جم دچار سردرگمی هستند و تاکنون نتوانسته اند مطالعات درستی پیرامون پروژه انجام دهند.

جذب اعتبارات ملی یا تخصیص اعتبار توسط وزارت نفت؛ هرکدام راهگشا است باید زودتر انجام گیرد تا بلکه پروژه آب شیرین کن جم به سرانجام برسد و این بحران همانند برخی استان های کشور امنیتی نشود؛ گرچه نگارنده امیدی به مسوولان فعلی شهرستان و استان برای اجرای این پروژه حیاتی ندارد چرا که اولویت ها را فراموش کرده اند!

نوشتن دیدگاه