آینه جم؛   سید مرتضی کراماتی بردستانی

شهر باستانی بردستان با دارا بودن ابنیه و آثار تاریخی از شهرهایی است که قدمتش همطراز با سیراف در تاریخ جنوب می درخشد اما این درخشش در باور متولیان امر در اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان بوشهر جایگاهی ندارد و شاید هم دوری از مرکز استان باعث گردیده تا متولیان امر بی توجه باشند و هر روز شاهد از بین رفتن این آثار باشیم.

۱-  مسجد جامع بردستان بعنوان اولین مسجد استان بوشهر بعد از گذشت سالها مرمت ناقص، در حال فرو پاشی است و کارهای نیمه تمام آن، زیبنده این مکان مقدس نیست و اگر نبود دلسوزی و همت همسایگان مسجد، امروز اثری از این بنا نبود.

۲-  قلعه ی خنجو که هنوز از ترمیم ناقص آن بیشتر از ۳ سال نگذشته به دلیل استفاده از مصالح نامرغوب، بنحوی است که هیچ رهگذری رغبت نگاه کردن به آن ندارد و این در حالیست که علیرغم مکاتبات متعدد مسئولین شهرستان دیّر مبنی بر واگذاری آن به شهرداری بردستان، میراث فرهنگی استان نه خود در پی تکمیل آن گام بر می‌دارد و نه نسبت به واگذاری آن اقدام می کند و علیرغم اختصاص بودجه های سالیانه که از کمیته برنامه ریزی عایدش می شود، انگار در جاهای دیگر هزینه می گردد.

۳- منطقه ی بردو که فقط میراث فرهنگی اسمی از آن را یدک می کشد هیچ اقدامی برای نگهداری آن انجام نداده و فقط در اراضی پیرامون آن مانع توسعه ی شهر می شود و اصل موضوع حفظ بناها، در گذر ایام بعنوان مخروبه ای به چشم می آید.

۴- چاههای دوتا و برزو که فقط تابلویی رنگ‌ و رو رفته داراست علیرغم تامین اعتبار جهت حصار کشی به امان خدا رها شده است.

۵- آتشکده بردستان علیرغم بازدید میدانی معاونین سازمان و قول اختصاص بودجه ای برای کاوش و محصور نمودن آن به گردباد فراموشی سپرده شده است.

۶- ایحاد موزه مردم نگاری شهرستان دیر در قلعه بردستان که از مصوبات سفر دولت هشتم و نهم بوده تا هنوز انجام‌ نشده و چه بسیار اشیاء و آثاری که در منازل و نزد افراد دلسوز نگهداری می شود

و حال با توجه به توسعه ی شهر بردستان و ازدیاد جمعیت و بحث ساخت و سازها که نیاز ساکنان این شهر است، میراث فرهنگی بدون هیچ توجیح اساسی و فقط بخاطر یدک کشی نامی که بخواهد خود را صاحب چیزی بداند با خط خطی گردن نقشه ی طرح هادی این شهر و تعیین حریم درجه یک و درجه دو و درجه سه برای اماکنی که فقط نامی از آن به جا مانده، به جای ترمیم کوتاهی های گذشته، نمک به زخم مردم بخصوص جوانانی می ریزد که قصد ساخت و ساز در املاک موروثی خود دارند آن هم به این شکل که مجوز ساخت و ساز نمی دهند و فقط  از مسئولین محلی یعنی شورا و شهردار می خواهند که مدافع منافع آنها باشند و خود حاضر نیستند اگر مالک هستند نسبت به‌ دیوار کشی اقدامی نمایند و اگر قصد بازسازی و توسعه این اماکن دارند با خرید اراضی از مردم، هم به وظیفه ی ذاتی خود عمل نموده و هم مردم و مالکین را از سر در گمی نجات دهند و باید به این سازمان یاد بدهیم که حرمت امامزاده را متولی آن نگه می دارد ان هم با دائر نمودن اداره ای در حد نام بزرگ میراث فرهنگی با نیرو و امکانات گسترده و نیز به آنان گوشزد نمود که همین آثاری هم که مانده تلاش و همت مردم بوده و نه شما و از وقتی شنیده اند این اماکن متولی دارد ان را به امان خدا و نه شما به حال خود رها کرده اند که این چنین دارد به باد فنا می رود.

نوشتن دیدگاه