آینه جم:"امیر خسروانی"قهرمان گناوهای رشته پرش طول پارالمپیک توکیو میگوید: دغدغه اصلی ورزشکاران حرفهای از جمله خودم نداشتن شغل است.
به گزارش آینه جم، خسروانی در پارالمپیک توکیو با ایستادن بر سکوی نخست و کسب مدال خوش رنگ طلا با وجود مصدومیتی که داشت، به آرزوی خود که شاید کمتر کسی برایش متصور میشد، رسید.
این ورزشکار 26 ساله دو و میدانی کار رده نابینایان و کم بینایان که از سال ٩٢ به تیم ملی دعوت شده، در سوابقش کسب مدال طلا در مسابقات کشورهای اسلامی ۲۰۱۷ در باکو، مدال طلا و یک نقره در ماده پرش طول و ۱۰۰ متر مسابقات جایزه بزرگ در سال ۲۰۱۷ در کشور چک ، مدال برنز بازیهای آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸، مدال طلای پرش طول و نقره ۱۰۰ متر مسابقات جهانی ۲۰۱۹ در کشور لهستان را دارد و البته گل سرسبد آن مدال طلای پارالمپیک است.
ورزشکاری که با این همه سختی و مصایب و تلاش زیاد به دنبال افتخار آفرینی برای میهن خود است، نداشتن شغل دغدغه اصلی او است و انتظار او از مسئولان این است که در این زمینه دست او را بگیرند.
وی در گفت وگو با ایرنا اظهار کرد: شغل ما ورزش است اما از این راه درآمدی نداریم و تنها ۲ ماهی که در اردو بودم حقوق دریافت کردم البته ناچیز بود و به هیچ وجه کفاف هزینههای ما را نمیدهد.
وی ادامه داد: ورزشکاران باید تمام دغدغهشان تمرین کردن باشد، اما وقتی شغل و درآمدی ندارند چطور میتوانند تنها روی تمرین کردن و هدفی که دارند متمرکز شوند.
خسروانی افزود: در این میان ورزشکارانی که زن و بچه دارند چطور با این شرایط میخواهند امور خود را بگذرانند و همه فکر و ذهنشان را متمرکز ورزش و موفقیت در آن کنند.
دارنده مدال طلای پرش طول پارالمپیک توکیو گفت: دغدغه من آرامش ذهنی است و داشتن شغلی که بتوانم با گذران زندگی برای موفقیت در ورزش تلاش کنم و پرچم کشورم را یک بار دیگر در میادین بین المللی به اهتزاز در آورم.
ورزشکار دوومیدانی کار عضو تیم ملی اظهارداشت: نبود امکانات باعث شد تا برای تمرین کردن زیرنظر مربی به تنهایی از گناوه راهی شیراز شوم و با هزینه شخصی خودم خانهای اجاره کنم.
وی بیان کرد: جدا از هزینههایی که در مدت چهارسال از جیب خودم پرداخت کردم، نتوانستم بدهی سنگینی را به مربی خود که نقشی مهم در دست یافتنم به مدال طلا داشت، پرداخت کنم.
این ورزشکار گناوهای گفت: اگر گناوه پیست تارتان داشت، مجبور نبودم راهی بوشهر و شیراز شوم زیرا که پیمودن این مسیرها و تصمیم به سکونت در شهری دور از خانواده علاوه بر اینکه هزینههای مضاعف روی دستم گذاشت، از لحاظ روحی، روانی و ذهنی به دلیل دوری از خانواده با مشکل مواجه شدم.
وی افزود: به علت نبود پیست تارتان و دیگر کمبودهای محل سکونت خود در گناوه ، باید برای تمرین کردن هفتهای دو سه روز راهی شیراز میشدم و وقتی میرسیدم، از خستگی دیگر توان تمرین کردن نداشتم.
دارنده مدال خوش رنگ پرش طول پارالمپیک توکیو درباره پاداشی که قرار است به مقام آوران این مسابقات بدهند، افزود: پاداشها میتواند تا حدودی بخشی از مشکلات ورزشکاران نظیر من را برطرف کند اما بگونه ای نباشد که بیشتر آن را بابت بدهیها پرداخت کنید.
خسروانی اظهارکرد: مدت چهار سال است که به مربی خود یک ریالی ندادم و علاوه بر آن بدهیهای بسیاری برای خرید مکملها بر من تحمیل شده است و با این اوضاف شاید حتی کمتر از ۴۰ درصد آن ۲ میلیارد تومانی که گفته میشود قرار است پرداخت شود، برایم میماند و حال با آن ۴۰ درصد باقیمانده چه میتوانم بکنم.
وی گفت: ۲ میلیارد تومان به زبان زیاد است و میتواند گرهگشا باشد، اما به شرط آنکه ناچار نباشی بیشتر آن را بابت بدهیهای زندگی و چهار سالی که برای طلای پارالمپیک زمان گذاشم و هزینه کردم پرداخت کنم و چیزی دست من را نمیگیرد.
این ورزشکار دوومیدانیکار گناوهای همانند دیگر قهرمانان پارالمپیکی توکیو برای دستیابی به مدال زحمات و تلاش زیادی کردند و اکنون دست و پا کردن شغلی برای وی، انتظار زیادی نیست.
[کد خبر:AJ37110]