آینه جم؛ مدل وفاق و همدلی اجتماعی که توسط اینجانب تدوین و تنظیم شده است شامل ده مؤلفه و بنیان اساسی می باشد که همه ی این بنیان ها با ( ه ) آغاز می گردند.

 دکتر محمد کارگر: اینجانب با الهام از فرمان مقام معظم رهبری که سال 1394 را مزین به نام سال دولت و ملت، همدلی و همزبانی نمودند مدل توسعه وفاق و همدلی اجتماعی را به پیشگاه اهل اندیشه و خرد تقدیم می کنم.
مدل وفاق و همدلی اجتماعی که توسط اینجانب تدوین و تنظیم شده است شامل ده مؤلفه و بنیان اساسی می باشد که همه ی این بنیان ها با ( ه ) آغاز می گردند.
 1. هم سطحی و هم جواری: هم سطحی یعنی اینکه در تعاملات اجتماعی و در آداب معاشرت ها ، سعی کنیم خودمان را هم سطح دیگران قرار دهیم و دنیای دیگران را درک کنیم . مثلاً اگر می خواهیم با یک کودک ارتباط برقرار کنیم باید خودمان را هم سطح آن کودک کنیم و مسائل را از دریچه وپنجره ی ذهن کودک بنگریم تا ارتباط حاصل شود چرا که در ارتباط یک پیام انتقال می یابد که این پیام باید توسط کودک معنا یابی و دریافت شود تا ارتباط صمیمانه حاصل شود . هم سطحی از هم سطحی فیزیکی شروع می شود و سپس به هم سطحی شناختی می انجامد و پس از آن هم سطحی عاطفی و اجتماعی به وقوع می پیوندد. در هم سطحی، ما باید در حقیقت به دو مقوله توجه داشته باشیم: اول ، همسان سازی ذهنی و عاطفی و حتی اجتماعی و دوم ، همانندی (تشابه با هم ) ، هر اندازه که این همسان سازی و همانندی تقویت شود ارتباط بسترمناسب تری را خواهد پیمود.
_ هم جواری اغلب نخستین گام در جاذبه ی میان فردی محسوب می شود . مجاورت و نزدیکی مکانی موجب ارتباط مکرر می شود . و این ارتباط بین فردی مکرر معمولا به جاذبه می انجامد .
مولای ادیبان حضرت علی (ع) می فرماید (همنشین ودوست ، همانند وصله در لباس است پس آن را مشکل برگزین)
عاقلانه ، آن است که وصله از جنس ، نوع و رنگ پارچه انتخاب کنیم که به هم بخورند و ترکیب و هماهنگی پدید آورند.
پس باید مراقب هم جواری ها و مجاورت ها باشیم چون که (هم نشینی با نیکان نیکی می آورد ، مثل باد که وقتی به بوی خوش و خوشبو گذر می کند با خود بوی خوش می آورد) (مولا علی (ع) )
رنگ پذیری انسان از محیط و اطرافیان ، از خصیصه های انسان است. قرار گرفتن در فضای معطر، هر چند انسان عطر نزده باشد، انسان را خوشبو می سازد.
 2. هم زبانی – هم کلامی: انسان یگانه موجودی است که به تعبیر متعالی قرآن کریم، به علم بیان زینت داده شده است آنجا که می فرماید: (عَلَّمَهُ البیان).
از بستر بیان و گفتمان است که بذرایده ها توسط انسان ها، ایده افشانی می شود وسپس ما در نقش باغبان، ایده ها را پرورش می دهیم و بارور می سازیم و گرنه اگر ایده ها و اندیشه ها بیان و ابراز نشوند برای همیشه در گلخانه ی ذهن ما باقی می مانند.
گفتمان مشترک، در حقیقت شاهراهی است جهت رسیدن به مقصد تعامل و تبادل و رویانیدن هم آوایی های عاطفی و هم زبانی های اجتماعی.
 3. هم نگاهی : هم نگاهی به معنای نگاه واحد داشتن به پدیده ها وجهان هستی نیست، چرا که براساس قاعده ی آفرینش، انسان ها بر اساس تنوع وتعدد، هستی یافته اند و تکثر و تنوع اندیشه ها و افکار امری است کاملاً طبیعی و الهی، و در سایه سار این تنوع و تکثر است که اندیشه های زیبا و مانا، تولد و زایش می یابند. و انسان به سر منزل معرفت و حکمت طی طریق می نماید، چرا که اگر همه ی انسان ها شبیه هم اندیشه ، احساس و رفتار کنند، حس تشخیص و تمییز انسان ها از همدیگر، دچار نقصان و گاهاً بحران می شود.
هم نگاهی، یعنی کوشیدن در راستای اینکه به عالم آفرینش و هستی، به گونه ای بنگریم که باعث فهم مشترک و احساس مشترک شود واحساس معنا را در ما تقویت کند تا بتوانیم از فلسفه ی آفرینش پیام های مشترکی را دریافت یا استخراج کنیم. و این تفاهم و فهم مشترک باعث آرامش و امنیت نگاه خواهد شد.
 4. هم رأیی: (هم رأیی یعنی اینکه انسان ها بکوشند تا اتفاق و اتحاد آراء را با تمامی تفاوت ها و تمایز ها تقویت کنند، چونکه آراء مشترک و واحد همچون مصالح چسپناک ساختمانی باعث استحکام و اقتدار تارو پودهای اجتماعی و در نتیجه پیوندهای عمیق انسانی می شوند و بنای اجتماع را از آفات اخلاقی و فرهنگی واکسینه خواهد نمود)
در اثر گفتار و رفتار واحد هست که برند شخصیتی و اجتماعی ساخته می شود، هر چند که این برند و خوش نامی اجتماعی، بیش از گفتار حاصل اندیشه و رفتار است، چرا که بنده سخت برآنم که صدای رفتار از صدای گفتار بلند تر است.
 5. هم دردی: ( هم دردی یعنی اینکه درد دیگران را درک کنیم، همانطور که سردار قربانگاه عشق دکتر مصطفی چمران فرمود: ( خدایا تو را سپاس می گویم که به من درد دادی و نعمت درک درد عطا فرمودی). هم دردی یعنی اینکه به دیگران توجه اجتماعی و انسانی داشته باشیم.
 6. همدلی: (توانایی نگاه کردن به مسائل از دیدگاه و دریچه ی چشم دیگران است که باعث می شود از سطح خودمان فراتر رفته و دیگران را عمیق تر درک کنیم)
احساس دیگری را درک کردن یا به تعبیری دیگر با دیگری احساس کردن.
مولانا در تعبیری اثر بخش در همین راستا بیان می کند:
ای بسا دو تُرک چون بیگانگان ای بساهندو و تُرک همزبان
پس زبان همدلی، خود دیگر است همدلی از همزبانی بهتر است
 7. همراهی و همگامی ( قطعه های یک پازل، زمانی یک شکل یا تصویر را کامل می کنند که در کنار هم قرار بگیرند، انسان ها نیز اینگونه اند که در اثر هم گامی و سیستماتیک عمل کردن، می توانند قطعه های پازل جامعه را تکمیل کنند و جامعه را بسوی تکامل رهنمون شوند. درست همانند یک گروه ارکستر که در اثر تعامل و حفظ تناسب ها، صدای موزون و فرح بخشی را از خود ساطع می کنند).
 8. هم معنایی به جای چند معنایی( جوامع امروزی با وجود شعارهای زیبا و فریبنده ای همچون دهکده ی جهانی و عصر ارتباطات و اطلاعات، متأسفانه و متأثرانه بیش از پیش به سوی تکه تکه شدن وجزیره ای عمل کردن پیش می رود و هر روز بیش از دیروز، در صورت ها و ظاهر دچار افراط شده است و از سیرت ها و باطن، باز مانده است به نحوی که انسان را به یاد این ابیات حکیمانه ی مولانا می اندازد که فرمود:
در معانی قسمت و اعداد نیست در معانی تجزیه، افراد نیست
اتحاد یار با یاران خوش است یای معنی گیر صورت سرکش است
و این همه جنگ،ستیز وتهاجم در عصر مدنیت و پست مدرن، نشان دهنده ی چند معنایی که نه، بلکه بی معنایی است.
 9. همبستگی: (همبستگی، عامل پیوند دهنده ی اعضای یک جامعه می باشد، هر چند که به نظر می رسد که مؤلفه ی اصلی هم بستگی، دوستی و جذابیت بین اعضا است)
هم بستگی در حقیقت به تقویت شبکه های ارتباطی و اجتماعی کمک شایانی می نماید و اعتماد اجتماعی که قلب تپنده ی سرمایه ی اجتماعی می باشد را شکوفا و بارور می سازد. هم بستگی به طور ساده بیان گر آن است که حیات ما همبسته به حیات دیگران است و این وابستگی امری حیاتی است.
10. همیاری اجتماعی: (یعنی عهد اخوت وبرادری بستن بین اعضای اجتماع، به نحوی که شادی هم را شادی و غم یکدیگر را غم بدانند و در هر دوی آن سهیم وشریک باشند، درست مثل صدراسلام که حضرت پیامبر(ص) با حضرت علی (ع) عهد اخوت وبرادری بستند و پس از آن علی (ع) همچون برادری با وفا در تنهاترین تنهایی پیامبر نیز سهیم شدند. یک جامعه زمانی روی سعادت و کرامت را خواهد دید که اعضای آن، درست مثل اعضای یک بدن واحد، هر کدام مسؤلیت های ویژه و خاص خود را انجام می دهند اما همگام وهماهنگ با یکدیگر با همه ی تفاوت های نقشی و ساختاری)
در اثر این همیاری اجتماعی است که عنصر حیات در رگ های انسانی جامعه جریان می یابد و روح مدنیت و وحدانیت اجتماعی، همچون یک روح واحد در این کالبد دمیده می شود و تحرک و تعامل اجتماعی به طور سازنده آغاز می گردد و از این مجرا، جوانه ی وفاق و همدلی اجتماعی روئیدن می گیرد و درخت تناور اجتماع شکوفه های عزت ، حکمت و حقیقت را شکوفاتر از همیشه به بار می نشیند.
دکتر محمد کارگر- دکترای تخصصی فلسفه تعلیم و تربیت- رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد جم