آینه جم ؛ دكتر يدالله عبداللهي: علیرغم وجود نعمت خدادادی صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در شهرستان های دیر، کنگان، جم و عسلویه، چرا ذائقه مردم شیرین نبوده و آرزوی سال های دور و عاری از این صنعت را دارند؟ به عنوان پژوهشگر، دلایل این ناخشنودی را با مردم این شهرستان ها در میان گذاشتم و تا حدی پاسخ قانع کننده ای یافته و قصدم بر این است که در جهت منافع دولت و مدیران ارشد کشور، پیام این مردم انتشار یابد تا دولت به منافع دراز مدت خود نزدیک شده و مردم هم در سرزمین اجدادی خود به زندگی ادامه دهند.

میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین منبع گازی جهان است که با مساحت 9600 کیلومتر مربع و حجم بیش از ده تریلیون متر مکعب گاز و 20 میلیارد بشکه میعانات گازی بین ایران و کشور قطر در حال توسعه و بهره برداری می باشد.

توسعه و بهره برداری از سهم کشور ایران، در چهار شهرستان جنوبی استان بوشهر یعنی دیر، کنگان، جم و عسلویه استقرار یافته که شامل 24 پالایشگاه و ده ها کارخانه پتروشیمی و صدها صنایع پایین دستی است. ایجاد این صنایع می تواند فواید و برکات فراوانی برای کشور، استان و چهار شهرستان میزبان به همراه داشته باشد.

در درجه اول، انتظار بر این است که اشتغال مردم شهرستانهای میزبان و استان بوشهر تامین گردد. در مراحل بعد، این صنعت بزرگ همچنین می تواند مولد محصولات فراوان بالا دستی و پایین دستی باشد که هر کدام به سهم خود باعث ایجاد صنایع دیگر و آبادانی کشور و منطقه میزبان بوده و موجت فخر ایران اسلامی گردد.

تولید روزانه بیش از 790 میلیون متر مکعب گاز طبیعی از این پالایشگاهها، می تواند انرژی و سوخت گازی استان و کشور تامین کند و مازاد آن هم صادر گردد. گازهای اتان و پروپان که خوراک اولیه صنایع پتروشیمی بوده، به نوبه خود برکات روزافزونی نصیب کشور و منطقه می نمایند. علاوه بر این، بوتان مایع و ده ها نوع میعانات گازی و صدها محصول دیگر که صادر و برای کشورمان ارز آوری می نمایند.

علیرغم عدم توسعه زیر ساخت ها، شهرستان های دیر، کنگان، جم و عسلویه رشد جمعیتی و ساختاری قابل توجهی داشته و در برخی شهر ها تناسب جمعیتی نامتناسب ایجاد شده است هر چند در چشم انداز آتی، امید فراوانی به توسعه این شهرها می رود.

 با این وجود، مردم این شهرستان ها، با آگاهی کامل از فواید و مزایای این صنعت، به گونه ای ناراحت و ناراضی بوده و از وضع موجود گلایه دارند. بیشتر جامعه آماری این پژوهش، بر روی عدم اشتغال نیروی های بومی، آلودگی هوا و دریای این شهرستان ها، تخریب طبیعت و ساحل تاکید داشته و ابراز می دارند که این چشم انداز با این معایب قابل قیاس نبوده و همخوانی نداد. آلودگی هوا به مرزی رسیده که طبق گفته نماینده این شهرستان ها در مجلس، نکته ای تاریک در کارنامه مدیریت وزارت نفت مبدل شده است.  

واضح است که با یک مدیریت قابل قبول، می توانست این صنعت بوجود بیاید و ساحل هم آسیب نبیند، می توانست این صنعت عظیم ایجاد شود و هوا و دریا هم آلوده نگردد، جوانان و تحصیل کردگان این منطقه بیکار نباشند.

مدیریت ضعیف، نا کارآمد و دقیانوسی توسعه پارس جنوبی، بعنوان شاهرگ اصلی این تخریب ها، بیکاری ها و آلودگی ها است که باعث و بانی نارضایتی بحق مردمان این شهرستان ها می باشد. این مدیریت ناکار آمد و سنتی، هنوز که هنوز است به این روش غلط گذشته خود ادامه می دهد و چنین وانمود می کند که مردم این منطقه، قدر شناس نبوده و از وجود این نعمت خدادادی در زادگاه خود که روزگاری تبعیدگاه زندانیان سیاسی بوده، ناراضی هستند.

در حالی که مردم این منطقه از توسعه این صنعت بسیار استقبال می کنند ولی خواهان تجدید نظر قاطع دولت در مدیریت این صنایع و سازش آن با فرهنگ بومی خود هستند. بومی سازی و سازش این صنعت مدرن وارداتی با فرهنگ کهن این منطقه، بوسیله این سیستم مدیریتی که با گذشته این فرهنگ بیگانه و اراده ای برای شریک نمودن نخبگان و میزبان خود ندارند، کاری بس دشوار، پر هزینه و عبث است. این مدیریت سنتی، مراکز پژوهشی و تحقیقاتی، پژوهشگاهها و پژوهشکده ها به عنوان ابزار این سازش و بومی سازی، در جاهای دور دست از این صنعت یعنی تهران و دانشگاه امیر کبیر مستقر نموده که کمترین اثر را در ماموریت خود داشته است.

این در حالیست که مدیران ناکارآمد و اقماری 14 روز کار در ماه این صنعت هم در دژ های مستحکم مسلح به نیروهای حراستی و حفاظتی، پنهان شده تا پاسخ جوان آبرومند تحصیل کرده جویای کار کنگانی، جمی، دیری و عسلویه ای را ندهند، کارگاههای گارگری خود را در سطح این شهر ها پراکنده و باعث مهاجرت و افسردگی دو قشر هموطن یکی را از شهر و دیار خود به شهرک های وزارت نفت در منطقه، و دیگری از سرزمین اجدادی شده اند. وزیر محترم نفت چنان با غیظ و تکبری بر فراز آسمان این جوانان آبرومند جویای کار پرواز می کنند که گویا دارد به کشور قطر که با تکنولوژی پیشرفته آمریکایی از 30 سال پیش به این ثروت خدادادی مشترک با کشور عزیزمان ایران دسترسی پیدا کرده و روزانه چندین برابر ما برداشت می نمایند، فخر می فروشد!

جناب وزیر محترم، شنیده ایم که فرمودید تا چند سال دیگر در برداشت از قطر جلو می زنیم اما نفرمودید که چگونه؟ شاید با این مدیران فعلی خود چنین ادعایی را نمودید.    

لذا ضرورت و خواست مردم این منطقه ایجاب می کند که دولت اول دست به یک اصلاح مدیریتی در در این صنایع زده و سپس با استقرار مراکز پژوهشی و تحقیقاتی در منطقه، راه را برای کاهش هزینه و نهادینه نمودن دانش این صنعت هموار سازد.خلیج فارس

دیدگاه‌ها