آینه جم- موسی زارعی
شهر افسرده و خسته به شهری گفته می شود که المان و دکوراسیون شهر با طراوت نیست ، وقتی وارد آن می شوی توسعه هم جانبه رخ نداده است نمونه آن شهر جم است.
در یادداشت های قبلی نوشتم برخی محلات جم برزخی شده اند یعنی نه جز شهر هستند و نه روستای مستقل.
همچنین نوشتم امکانات در همه محلات به صورت یکسان ایجاد نشده است، اما موضوعی که یادداشت امروز روی آن تاکید دارد تمرکز بانک ها و مغازه در یک خیابان است و بقیه جاهای جم تقریبا خلوت است.
شما اگر غروب از میدان فاضل به سمت میدان امام حسین حرکت کنید مسیر دو دقیقه ای را باید بالای ۳۰ دقیقه طی کنید اگر تصادفی رخ نداده باشد، این نتیجه عدم آینده نگری شوراها و شهرداران اسبق جم است ، امروز شهر من در یک خیابان شلوغ خلاصه شده است.
شهر در بقیه خیابان ها و محلات رونق آنچنانی نداشته است چرا که رویکرد تصمیم گیران قبلی جم ،رونق و توسعه فقط در همین خیابان بوده است چون منافع برخی تصمیم گیران سابق جم در همین خیابان بوده است!.
خیابان اصلی شهر خیابانی بی روح ،پر ترافیک و دارای مشکلاتی همچون عدم زیر ساخت پدافند غیر عامل، گرانی سرسام آور چه در اجاره و چه در اجناس و نبود پارکینگ و .... است.
راهکار حل این موضوع چیست؟
باید بخشی از بانک ها و مغازه ها را به سمت بلوار ولیعصر هدایت کرد
شهرداری می تواند در عوارض ساخت و ساز و خیلی موارد دیگر که امکان همکاری است مشوق مردم و بانک ها شود.
موضوع بعدی برای ساخت پاساژ و ساختمان های چند طبقه در خیابان اصلی عوارض سنگین وضع کند و حتی می تواند مجوز انبوه سازی و پاساژهای بزرگ در خیابان اصلی را تا اطلاع ثانوی لغو کند
برای رونق محلات کمتر توسعه یافته، باید امتیاز ها و مشوق هایی برای ساخت و ساز و سرمایه گذار به شهروندان داده شود.
می توان در کنار راهکار های فوق مشاوری خبره در زمین شهرسازی به خدمت گرفت و بعد از مطالعه دقیق در این زمینه، راهکارهای مورد نیاز را اجرایی کرد.
در پایان یادداشتم تاکید می کنم شهر جم نیاز به فکرهای جدید برای توسعه همه جانبه دارد فکرهایی که آینده جم را ببیند نه منافع زودگذر برخی تصمیم گیران!
