آینه جم : پیش از این دشتها و دامنه ها و کوهساران دشتی سرشار از حیات و زندگی بود. در تپه ماهورهای کوهپایه( موهر mowr) جست و خیز آهوان و جبیرها و در بالادست تر صدای کل و میش و قوچ و بسیاری پرنده و درنده و گیاه و درخت و بوته انسان این حوالی را اینقدر بی پناه در طبیعت رها نکرده بود.
به گزارش « آینه جم » به نقل از مند؛ پیش از این ما همسایگانی داشتیم از جنس مهربانی. تا تفنگ به دست گرفتیم و این آلت آدم کش ناموس ما شد و نشانه ی مردانگی، تیر انداختن به همسایگان مهربان نیز در تفکر معیوب ما توجیه یافت و کم کم این حوالی از حیات خالی شد. چشمه ها از همزیستی با ما سر باز زدند و کوهها دلشان پر از خالی شد. هر چیز زیبا از این حدود رفت و به جایش انسان نشست و تخم تکبر و فخر را پراکند. حالا محصول این ندانم های هر روز ما زندگی خالی از عاطفه ی ماست. حیاتی که در بیرون با بن بست بی تدبیری مواجه شد و حالا در دنیای مجازی به دنبال راهی برای خلاصی از اشتباه خود می گردد. انسان وقتی برای زندگی در محیط طبیعی راهی نیافت خود را در مجاز بسط داد. حالا همه چیز ما مکانیکی و تکنولوژیکی است.
لحظه ای به خود بیاییم و در طبیعت پیرامون رد پای سیاه نخوت و خودفریبی را بشوییم و با چشمه و کوه و درخت آشتی کنیم.
وقتی در کمینگاه نشسته ای و انگشتانت را بر ماشه می فشاری لحظه ای چشمان معصوم فرزندت را در خویش مجسم کن. لطفا دست بردار از این ندانم کاری. لطفا برای رضای خدا به معصومیت این آهوان نگاه کن. بگذار به جای اینکه گوشتشان رونق سفره ات شود چشمان معصومشان باعث رقت قلبت شود و جست و خیز آزادانه شان باعث طراوت و سرزندگی. بگذار لبخند کودکانمان تکثیر شود و دنیای پیرامون بدون تیر و ترکش و اسلحه دنیایی انسانی شود. لطفا به تمام بدیهای درونت تیر بینداز و مردانگی ات را در مدارا با خود اثبات کن.
هنر چشمان زیبا بین سید کریم موسوی را با هم ببینیم…
