آینه جم؛ سید مهدی حسینی*

اردیبهشت اگر چه به پراکنش عطر نارنج می شناسند اما نشستن دو مناسبت مهم در دل تقویم دومین ماه بهار، سبب شده این ماه بهشتی، رخشان و درخشان و روشن در میان همه ماه‌ها بدرخشد.

یازدهم این ماه مصادف است با روز جهانی کار و کارگر، روز انسان های شریفی که با کد یمین و عرق جبین، روزی حلال را در میان شرایط صعب آلود زیست، استخراج می کنند.

دوازدهم اردیبهشت هم مقارن است با سالروز شهادت استاد مطهری، بزرگ معلم اخلاق و تربیت که به نام معلم و آموزگار زینت داده شده است.
 معلمانی که قافله ساران کاروان دانش ورزی و باغبان بوستان علم و دانش هستند تا باغستانی برکت خیز را برای آبادانی ایران عزیز پرورش دهند.

نقش و اهمیت این دو گروه بر کسی پوشیده و مستور نیست و همه بی واسطه مدیون و مرهون خدمات، تلاش‌ها و ایثارگری‌های آنها هستیم به ویژه در دوره طاقت فرسا و استرس زای کرونا که نه کارگران اجازه دادند چرخ تولید و خدمات از کار بیفتد و نه معلمان اجازه دادند آموزش و تربیت فرزندان این آب و خاک تعطیل شود.

اما آنچه که مرا واداشت تا در این باب بنویسم، مسابقه صدور پیام‌های تبریک تصنعی است که در شبکه های اجتماعی راه انداخته‌اند، صریح و بی پرده می گویم که من نیز می توانستم چنین کنم و با ارسال پیام و پیامکی این دو روز را از سر نهم و لبخندی بزنم اما رفتارهای تصنعی و پوپولیستی را وهن خود می دانم.

معتقدم قدر و منزلت رفیع کارگران زحمتکش و معلمان ساعی، بی نیاز از دریافت پیام و پیامک‌های خود ساخته است. آنچه را که ما وظیفه داریم گشودن گرهی از گره های کور مشکلات آنها است تا در مقام عمل شاکر و سپاسگوی مهربانی‌شان باشیم.

بامداد شاعر در شعری می‌سُراید : « من عدوی تو نیستم، انکارِ تواَم». وقتی به رفتارهای نمایشی برخی می نگرم آینده‌ای را می بینم که در پس شعارهای زیبای امروز که انکار واقعیت است، روزی سهمیه واکسن پاکبانان لگدمال می شود و روزی دیگر آنها قربانی زیاده خواهی یا بی توجهی می شوند.
مخلص کلام اینکه اگر نمی توانید گره گشا باشید؛ لااقل سکوت کنید و بیش میازاید آنهایی را که شایسته تکریم عملی هستند.

** حقوقدان و فعال اجتماعی