آینه جم؛ سید علیرضا سجادی
بدیهی است که توسعه زمانی ممکن و میسر است که از همه ی ظرفیت های انسانی و فکری به نحو مناسب و شایسته استفاده شود. بانوان از جمله ظرفیت های مهم و سترگ در جامعه هستند که نیمی از جمعیت و توان کشور و جامعه را تشکیل می دهند.
پرواضح و مبرهن است ، جامعه ای که به سمت توسعه در حرکت است اگر به این حجم از توان و ظرفیت بالقوه و بالفعل اهتمام نداشته باشد ، به اهداف، برنامه ها و اولویت های خود بخاطر غفلت از این قابلیت دست نخواهد یافت. بنابراین نقش بانوان در ادبیات توسعه و توسعه متوازن نقش بی بدیلی است و مدت هاست که مدیران و برنامه ریزان بر خلاف گذشته که کمتر به این اهمیت باور و اعتماد داشتند ، به این حضور و نقش آفرینی اذعان و دیگر بانوان را نه به عنوان عامل و یا عوامل نامرئی در توسعه، بلکه رکن رکین توسعه و پیشرفت متوازن و پایدار به حساب می آورند.
اندیشمندان معتقدند که صلاح و فلاح هر جامعه منوط به نقش آفرینی، مسئولیت پذیری، پویایی و نشاط بانوان است. اینان به عنوان اولین معلمان در کانون خانواده زمینه ساز و بستر ساز توسعه به شمار می روند.
برخورداری بانوان از دانش و انتقال آن به فرزندان ، خود شق دیگری از شقوق قابلیت آنهاست. امروزه این سرمایه اجتماعی برای تحقق آمال و اهدافش نیازمند توجه و اهتمام لازم است. تبعیض و تفکیک جنسیتی در برخی از ساحت های جامعه شهری و ...، پیامدهایی در حوزه های اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و ... به بار خواهد آورد . رشد و توسعه شهر، شهرستان و ... به پرورش انسان هایی آگاه و برخوردار از مسئولیت و فارغ از نگاه های تنگ ، محدود و محصور جنسیتی است.
تجربه نشان داده است که واگذاری مسئولیت ها به بانوان، اعتماد به آنها و حضور کیفی و نه کمی آنها، موجب افزایش راندمان کاری ، پویایی، بروز خلاقیت و نشاط و النهایه خروجی مطلوب در نظام اداری شده است. فلذا توزیع برابر امکانات ، فرصت ها و ظرفیت های آموزشی، بهداشتی، ورزشی، فرهنگی و ... انتظار و مطالبه ی به حقی است که همواره مطرح بوده است.
جان کلام اینکه ؛ توسعه یافتگی و توسعه نیافتگی رابطه مستقیم و معناداری با حضور و عدم حضور، نقش آفرینی و عدم نقش آفرینی بانوان در جامعه دارد.
[کد خبر:AJ35972]
