به گزارش آینه جم:نمی توانم بگویم یادش به خیر. از بس که روزها و سال های سختی بود. سال های دهه شصت را می گویم. سال هایی که به دست آوردن هر چیزی ایستادن در صفی دراز و بدشکل را طلب می کرد. یکی از این صف های دل آزار، صف مینی بوس بود. طعم این صف ها را آنهایی که در دهه پر مشقت شصت، مسافران دائم و پای کار جاده پر حادثه بوشهرـ برازجان بوده اند، هنوز به ذائقه دارند. عصر پنجشنبه ها از این طرف (بوشهر) و عصر جمعه ها و بویژه صبح شنبه ها از آن طرف (برازجان) قیامت بود. وقتی وارد گاراژ مینی بوسداران می شدی، به هر طرفی که می رفتی، بر وحشتت می افزود و با خود می گفتی: "زنهار از این بیابان وین راه بی نهایت!"