آینه جم: کرامت الله صبوری: حوزه‌ انتخابیه‌ جنوب استان بوشهر که از دوره ششم مجلس شکل گرفت، غالباً شاهد رقابت جذاب و پیچیده‌ ای بوده است، چرا که تعدد کاندیداها و تکثر اقشار، اقوام، سلایق و نامزدهایی از 4 شهرستان دیر، کنگان، جم و عسلویه بر جذابیت و نفس گیر بودن این ماراتن افزوده است.

در دوره‌ی قبل، رقابت نزدیکی میان شیخ موسی احمدی، سکینه الماسی و قیصر صالحی در گرفت و در دوره‌ی قبل‌تر آن، دو مرحله‌ای شدن انتخابات و رقابت حساس میان دکترجلالیان و قیصر صالحی رقابت تنگاتنگی را میان آنان رقم زد. دو دوره قبل تر از آن نیز همین رقابت تنگاتنگ دیده شد. (دوره هفتم رقابت صالحی و علمداری به دور دوم کشیده شد و در دوره ششم نیز محمد احمدی و حجت الاسلام حاجیانی به دور دوم رفتند.)

اکنون در انتخابات مجلس دهم و در میان کاندیداهای موجود، دوباره رقابت به شیخ موسی احمدی و سکینه الماسی رسیده و اصلاح‌طلبان تاکنون نتوانسته اند نامزد اصلی خود را از فیلتر شورای نگهبان عبور دهند. اصلاح‌طلبان که با تکیه بر یک کاندیدای خوش اقبال، اجماع را برای خود دست یافتنی می دیدند، به یک‌باره استرس چندین ماهه‌ شان تکرار شد و کاندیدای اصلی خود از گردونه‌ی رقابت‌ها حذف شده دیدند.

مجید حسینی کنگانی، نامزد خوش‌اقبال مجلس، در صورت تایید صلاحیت به راحتی در جمع مدعیان بهارستان دهم بود. او علاوه بر اینکه به لحاظ کارنامه و رزومه کاری قوت داشت، به لحاظ فکری نیز شخصی ثابت قدم و البته به دور از تندروی شناخته می شد. همه‌ این‌ها به علاوه شخصیت اجتماعی و ویژگی‌های اخلاقی مجید کنگانی است که اجماع اصلاح طلبان را بر روی او راحت می‌کرد. شخصی با سابقه، همفکر، با اخلاق و متعهد. به نوعی اعتقاد به او صرفاً تشکیلاتی و شخصیتی دوست‌داشتنی دارد.

با این همه، کنگانی نتوانسته از سد شورای نگهبان عبور کند و با نیامدنش بیم تصمیم احساسی ناشی از خلاء عاطفی در بین برخی از هم فکرانش محتمل شده است. اکنون شاید زمان آن رسیده که اصلاح طلبان جنوب استان دست به انتخابی صحیح زده تا بتوانند بهترین بهره را از انتخابات آتی بگیرند. در این نوشتار سعی می شود به صورت اجمالی به بیان استراتژی‌هایی که ممکن است اصلاح طلبان انتخاب کنند، پرداخته شود:

استراتژی استقامت با شانس حداقلی
راهکار اول، "استقامت با شانس حداقلی" است.  این کار مستلزم دعوت جریان اصلاحات از مردم برای حضور در پای صندوق‌ها و رای دادن به نیروهای نزدیک به دیدگاه اصلاح طلبی و اعتدال است. اگر چه در حوزه‌ جنوب استان اصلاح‌طلب شاخصی در گوی رقابت نمانده، اما کورسوی امیدها به سمت کاندیدای جوان، یعنی حسین بردستانی است اما نمی‌توان از واقعیت ها چشم پوشید و آن را نادیده گرفت.

فکت های موجود در حوزه‌ی انتخابیه نشان از رقابت سخت و نزدیک شیخ موسی احمدی و سکینه الماسی می دهد و حسین بردستانی تنها شاید میان بخشی از اصلاح طلبان رای داشته باشد اما آراء الماسی بیشتر عمومی است. اما در این میان اتفاق مهمی که می افتد پافشاری بر مواضع اصلاح طلبی است و رای دادن و حمایت اصلاح طلبان از کاندیدای هم‌فکر فارغ از اینکه اسم چه کسی از صندوق خارج می‌شود و در واقع عمل به وظیفه است نه نتیجه. همانگونه که در مقاطع مختلف و در انتخابات‌هایی چون ریاست جمهوری، رای به کاندید اصلاح‌طلب داده می‌شد با اطمینان به اینکه قطعاً این کاندید رای نخواهد آورد اما رای برای رای است نه رای برای صندوق رای.

استراتژی تجمیع مساوات و تفریق رقیب
اصلاح‌طلبان به نزدیکترین گزینه از لحاظ فکری و عقیدتی و محتمل‌ترین برنده نزدیک شوند. با توجه به آنکه اصلاح طلبان جنوب استان اصلاً خوش ندارند که یک نفر، متمایل به طیف پایداری‌ها و اصولگرایان به شدت راستگرا وارد مجلس شود به شیخ موسی احمدی به عنوان رقیب جدی نگاه می‌کنند. در این بین می‌ماند دو گزینه که از لحاظ فکری و عقیدتی به آن‌ها نزدیک‌تر و هم از لحاظ برنده شدن محتمل تر باشد، یعنی حسین بردستانی و سکینه الماسی. اما مشکل اساسی آنجاست که هر دو کاندید یک وجهه را کمتر در خود دارند. حسین بردستانی اگرچه به طیف اصلاح طلب نزدیکی بسیار بیشتری دارد اما در فضای عمومی احتمال رای آوردن او کمتر به نظر می رسد، مگر آنکه در روزهای آتی اتفاق دیگری رخ دهد.

گزینه دیگر سکینه الماسی است که گرچه احتمال رای آوری بیشتری دارد اما از لحاظ فکری و عقیدتی چهره‌ای اصلاح‌طلب به شمار نمی‌رود و دارای کارنامه حداقلی در فعالیت های حزبی است. نکته‌ای که برای اصلاح طلبان مهم است اما الماسی در آن چندان قوی نیست. هرچند ماه‌ها پیش در مصاحبه با یکی از سایت‌های اصولگرای استان برخی تفکراتش را صراحتاً نزدیک به اصلاح‌طلبان خواند اما این برای خودی دانستن او کافی نیست.

البته شاید اگر از محتمل‌ترین کاندیدا یعنی الماسی حمایت شود بتوان در برهه‌ی بعد از انتخابات وی را بیشتر به سمت خود کشاند و ورود کسی که حداقل موضعی در مقابل اصلاح‌طلبان نگرفته بهتر از کسی است که در بیان مخالفتش با جریان اصلاح‌طلبی صراحت کامل دارد. در بدترین شرایط، انتخابی بین اصولگرا و اصولگراتر است!

استراتژی عدم حضور
استراتژی عدم مشارکت در انتخابات همیشه بین عده‌ اندکی از اصلاح طلبان مطرح می‌شده اما همیشه یک استراتژی رد شده بوده چرا که می‌دانند با عدم حضور، اتفاق بدتری ممکن است برای آن‌ها بیفتد و آن هم کسب اکثریت کرسی‌های سبز بهارستان توسط طیف اصولگرای دوآتشه است. لذا این استراتژی نیز نمی‌تواند برای آنان کارساز باشد.

حالا باید دید که اصلاح‌طلبان کدام یک از این استراتژی‌ها را در وضع موجود انتخاب می‌کنند. سیاست کلی اصلاح‌طلبان در سطح کشور چیست و مصلحت اندیشی اصلاح‌طلبان استان  و حوزه‌ی جنوبی چگونه است؟ برای پاسخ به این سوالات باید کمی منتظر ماند و نظاره کرد.

منبع:خلیج فارس

نوشتن دیدگاه