آینه جم: موسی زارعی*
جم این ایران کوچک با معضلات بزرگ در حوزه های گوناگون مواجه شده است
در یادداشت قبلی نوشتم در سه دهه گذشته با ایجاد پالایشگاه ها و شرکت های نفتی، جم محل اسکان ده ها هزار نفر شهروند از سراسر کشور شده است شهروندانی که همشهریان ما هستند و همه آنها به جم علاقمند شدند.
این هجوم شهروندان سبب شده کمبودها نمایان شود کمبود امکانات بهداشتی، آموزشی، فرهنگی، ورزشی و معضلاتی همچون ترافیک، کمبود آب و نابودی محیط زیست.
اما چرا جم نتوانست با این رشد جمعیت توسعه یابد؟
اولین دیدگاه من است در ادوار گذشته شوراهای اسلامی جم، هیچ وقت چشم انداز علمی برای توسعه شهر ترسیم نشد وظیفه شورای شهر بود با استفاده از نخبگان حوزه های گوناگون ، چشم اندازی برای توسعه شهر و ایجاد امکانات زیرساختی ترسیم کند و برای رسیدن به آن چشم انداز اهدافی در راستای توسعه پایدار و متوازن تبیین و برای دستیابی به این اهداف، برنامه ریزی و اقدامات جدی صورت می گرفت.
موضوع بعدی؛ همه شوراهای قبل، شهر جم را در محله های خواجه احمدی و ولایت خلاصه کردند این موضوع سبب شد برخی محلات جم هیچ وقت توسعه نیابند و اتفاقا امروز هم محلات خواجه احمدی و ولایت با مشکلاتی همچون فاضلاب شهری، فرسودگی لوله های آب و کوچه های غیراستاندارد و .. مواجه است و هم دیگر محلات که با مشکلات عدیده مواجه اند.
سومین دلیل برای فوران مشکلات شهر دوست داشتنی ما این است نتوانستیم با مجموعه نفت و گاز ارتباط درستی برقرار کنیم پتروشیمی ها آپارتمان های ۵۰واحدی از جم می خرند بدون اینکه امتیازی به شهر بدهند.
چهارمین دلیل در عدم توسعه همه جانبه شهر؛ تمام برنامه ریزی های شهر را در ۵ یا ۶ نفر خلاصه کردیم هیچ گاه برای توسعه شهر از مشاوری خبره استفاده نکردیم هیچ وقت از تحصیل کردگان جم بهره نگرفتیم.
پنجمین دلیل عدم توسعه یافتگی این است شورای شهر جم طرح تفضیلی شهر را براساس منافع خود یا اقوام به روز رسانی کردند و توسعه شهر را فدای منافع خود کردند.
در یادداشت های بعدی، بیشتر به این موارد پرداخته می شود
مرتبط:
