آینه جم:میرزا محمدحسین جمی مشهور به فاضل جمی (۱۳۱۹ – ۱۲۵۶ قمری) مسقط‌الرأس وی جم بوده است. وی شاعر و نویسنده مبرز و از علما و مجتهدان جنوب می باشد. گفتنی است شعر زیر برگزیده ی شعری است که از کتاب منشات ایشان اقتباس کرده ست.
ساقی ز وفا شوری در انده و در غم زن
بر سینه ما نوری از باده ی در غم زن
این طره مشک آگین وین طلعت خلدآئین
ترکانه به باغ رخ ها خیمه ی ادهم زن
از آب دو چشم من شور عجبی پیداست
قربان سرت دستی بر چهره ی پر نم زن
خواهی که شود بر خلق صد قوس و قزح ظاهر
از خون دلم خطی بر ابروی توأم زن
خواهم که عیان بینم صفهای قیامت راست
مژگان به دو صد منت یکمرتبه بر هم زن
پنهان نظری انداز بر وادی خاموشان
وانگه قلم ترقین بر عیسی مریم زن
چهرت چو کف موسی و آن گیسوی ثعبان وش
هم پرتو خور بنمای هم هیئت ارقم زن
با سطوت مختاری با صولت کرّاری
ظاهر شو و پس طعنه بر صولت ضیغم زن
عالم همه در کفر است برکش زمیان صارم
بر خشک و تر عالم چون نیّر اعظم زن
سعیی بسزا فرما تا کعبه صفا یابد
وانگه علم نصرت بر کعبه و زمزم زن
عشاق حسینی راست از صوت عراقی شور
ای شاه حجازی خطّ بر ماه محرم زن
بر من که به عمر خویش در حسرت دیدارم
بانگی زره رحمت چون کلب معلّم زن
خان جم جم حشمت کز فرط سخای او
حاتم به لحد گوید این مرحله را کم زن
کی فطرت شیبانی در فطرت و در بخشش
ریش دل فاضل را لطفی کن و مرهم زن/پلسیر
