درد دارد ببینی دوست فرهیخته ات که سال ها برای زنان پناهجو در آلمان غذا پخت، کمک شان کرد و پناهشان بود، پربکشد و کارهایش ناگفته بماند و دیگران، یکی دو روزه، از خود قهرمان کمک به زنان کارتن خواب بسازند. دیگرانی که با لباس های سنگ دوزی چند کیلویی به صدا وسیما می روند تا ژست روشنفکری و حمایت از زنان بگیرند و خیلی زیرپوستی میخ صندلی هایشان را محکم تر بکوبند.

 خانم فاطمه دانشور از آنجا که متاسفانه به شما رای دادم و رای بسیاری هم برایتان جمع کردم حق دارم که بگویم از شما فعال تر و نیکوکارتر بسیارند اما به دنبال معافیت های مالیاتی و مجلس و شورا و کمیسیون و سیاست نیستند.

هر زن ایرانی که با سختی های روزگارخودش، به زنی دیگر بی ادعا کمک می کند به شما ارجح است. با همه سوز دل و آه درون نتوانستم از عفن تبلیغاتی این روزهایتان ننویسم.

شما که چندین و چند خدمتکار دارید- که متاسفانه خودم گزارشگر آن بودم و فکر می کردم خیلی هم خوب است- آیا یک بار با دست های خودتان مانند دوست نازنین من برای زنان آواره غذای گرم بردید؟

یا فقط مبالغ هنگفت درآمد حلال سنگ آهنی تان را به کامشان ریختید..احتمالا آن هم فقط با یک کلیک...دوستان من در هر گوشه از دنیا حرف های این روزهای شما را سال هاست بر زبان دارند اما امثال" رنجبران" ندارند که روبه رویشان بنشیند، پاشنه های کفش چند میلیونی شان را رصد کند و لبخند بزند.

برنامه شما را ندیدم اما خدا را شکر همه رسانه های مهم از حرف هایتان استقبال کردند. راه خوبی به دست آوردید اما امیدوارم از دوش زنان کارتن خواب پیاده شوید و با راستگو و بقیه هم صندلی هایتان هر کدام به مطامع سیاسی اقتصادی تان برسید. گوشه گوشه دنیا دوراز حطام دنیای شما، زنان ایرانی با لباس های ساده زیبا، بدون چشم داشت، به زنان ایرانی کمک می کنند...

آزاده تاج علی/روزنامه نگار