آینه جم- مرتضی درویشی: نوروز آیینی چند هزار ساله است که علیرغم فراز و فرود های تاریخی، هم چنان در میان پارسی زبانان جهان عزیز داشته و هر ساله با پویایی هر چه تمام برگزار می شود.
در باره نوروز بسیار گفته اند و از اهمیت جایگاه آن در شکل گیری هویت ملی و تاریخی کم و بیش آگاهیم.
به باور من از بعد جغرافیا و اقتصاد کمتر به شکل گیری و ماندگاری نوروز پرداخته اند که هدف من از نگارش یادداشت، شرح مختصری در این باره است.
می دانیم که یکجانشینی و زندگی مبنتی بر کشاورزی زیربنای شکل گیری تمدن ها بوده است و این قاعده در فلات ایران مستثنی نیست. اگر حیات تاریخی ایران را مطالعه کنیم؛ در می یابیم ایرانیان، آغاز فصل ها -از جمله بهار- را جشن می گرفتند تا از یزدان و نیروهای فرا طبیعی برای رونق کار و زندگی خود استمداد بطلبند. ساکنان اقلیم خشک ایران همیشه چشم یاری به سخاوت آسمان داشته اند. لذا جشن ها علاوه بر شادی که در نهاد ایرانیان ساری و جاری است جوششی روحانی برای برکت بخشی به روزی و روزگار خود بوده است.
بیان مطالب فوق نافی طبع مدنی و فرهنگی ایرانیان که همواره در متن حرکت تاریخی خود تمدن آفرین و تاریخ ساز بوده اند نیست بلکه کوششی است برا شناخت بیشتر نوروز
راز ماندگاری نوروز
بر خلاف دید منفی که اکنون میان بسیاری از سیاسیون و حتی بخش هایی از جامعه ایرانی و اعراب وجود دارد و با ادای احترام به جایگاه بی بدیل فردوسی بزرگ در حفظ فرهنگ اصیل ایرانی و زبان پارسی باید گفت همگرایی مذهبی با مسلمانان یکی از شاخص های ماندگاری نوروز است.
جشن نوروز هرگز در مقابل آیین های دینی قرار نگرفت و بزرگان دین اسلام نیز مؤید نوروز بودند و اینگونه نوروز به میراث مشترک معنوی تبدیل شد و توانست در هجوم حوادث تاریخی محفوظ بماند.
نوروز و نسل های آینده
یکی از مسائل مهم در خصوص رابطه نسل امروز با نوروز پاسخ به این پرسش است که آیا نسل کنونی می تواند آیین های ایرانی و در راس آن نوروز را با اصالت واقعی شان به نسل های بعد منتقل کند؟
علاوه نقش رسانه ها و دستگاه تعلیم و تربیت رسمی و غیر رسمی در تحقق این امر، به باور این قلم؛ اگر بخواهیم از این جشن برای انتقال نامناسب آن چیزی که خود مایل هستیم به نسل جوان استفاده کنیم به نتیجه عکس می رسیم. باید گذاشت جامعه انتخاب آزادانه و آگاهانه داشته باشد. یقینا هر جا الزام و اجبار در جامعه ایجاد کنیم زمینه را برای مشکلات آسیب زا آماده کرده ایم.
