آوای جم – مهدی بکران؛ روزگار هاي دور ما صاحب تمدن بوديم و مردم ساير ملل به قلمرو بزرگ ما مي آمدند و وجب به وجب اين خاك را كاوش مي كردند و از منابع گرفته تا آثار فرهنگي و هنرهاي ما آگاه مي شدند و مي رفتند و ديار خويش آباد مي ساختند.

الان هم همين طور است و فراموش نمي كنم جمله جهان گردي كه كه در تخت جمشيد به مترجم خود مي گفت: «بازديد زنده چند ساعته از اين بنا براي من معادل مطالعه يك كتاب قطور تاريخي است».او خوب فرق عكس هاي خشك و بي روح با اين بازديد زنده و مستقيم را درك كرده بود و مي دانست اثري كه اين بازديدها در بيداري و گسترش ذهن دارد با هيچ چيز ديگري برابري نمي كند.

انگار آنها بيش از ما قرآن را و فرمان« سيروا في الارض» خوانده اند و به اهميت جهانگردي از نگاه اسلام واقفند و در صددند با سير و سياحت در روي زمين به تجربه اندوزي  بپردازند.

 خب بگذريم و به ايران، بوشهر و جم خودمان برگرديم.تعجب مي كنم در دنيايي كه حتي پاپ ها و كاردينال هاي مسيحي كه بعد از قرن ها انزوا و گوشه گيري و قهر با دنيا خارج، به سير و سفر در دنيا مي پردازند تا نيازمندي هاي زمان را درك كنند، باز دوستاني پيدا مي شوندكه هضم اين دستور زنده اسلام برايشان سخت است.

نمي دانم تا كي بايد ما در محيط فكر خود، زمان و مكان را متوقف سازيم و در عالمي غير از عالم خويش زندگي كنيم. چرا برخي با روي آوردن به كارهاي جزئي و كم اثر كه در مقابل كارهاي اصولي و اساسي ارزش چنداني ندارند خود را مشغول كرده اند؟

 هنوز برخي براي نفوذ حرفشان در اذهان از  مردم هزينه مي كنند و از با مظلوم نماياندن مردم مي خواهند هدايت افكار عمومي رو دست بگيرند، آيا اين توهين به مردم نيست!؟

 اين دوستان خوبم را دعوت مي كنم به شستن چشم هايشان  و ديدن پيشرفت هاي پايتخت ايران در سالهاي اخير در زمينه هايي مانند حمل و نقل شهري، ساخت بزرگراه، فضاي سبز و فناوري هاي نوين اطلاعات شهري كه از زمان راه اندازي مجمع شهرداران آسيايي(به ابتكار شهردار تهران) شتاب گرفته است. دعوت مي كنم به همين بوشهر مركز استان كه شهردار كنونيش با بهره مندي از تجربيات دوراني كه مشاور شهردار تهران بود هر روز سيماي شهر را طرحي نو در مي اندازد و سبب رضايت شهروندان شده است.

از دعوت اين دوستان به ديدن سفرهاي شهرداران شهرهاي استان هاي مازندران، كرمانشاه، اصفهان و سفر قريب الوقوع پنجاه شهردار فارس به خارج كشور و تاثير آن در رشد و توسعه،  بخاطر كمبود وقت خواننده محترم صرف نظر مي كنم و  فقط دعوتشان مي كنم  به  شهر خودمان جم و نوشيدن مثال هایی از همين زادگاهمان كه در سال 93 پيش بيني بودجه آن  پنج ميليارد و هفتصد ميليون بود اما مي بينم كه با تلاش شهردار و مجموعه اش و شورای شهر در پايان همان سال تفريغ بودجه اش 34 ميليارد تومان است يا  كارهاي بزرگ زيربنايي چون بلوار ورودي شهر و  چندين بلوار ديگر، ديوار حفاظتي و ريسك بزرگي چون كار بزرگ پارك چگاسه همه و همه  نشان از گستره ديد و كلان نگري مديريت شهري دارد.کارهای شهرداری جم زمانی زیباتر شده که در درون این مجموعه باور به فعالیت های مدنی بارور شد و امروز در حد توانش بازوی فعالان مدنی در اجرای برنامه هایشان است. چشم هایمان را بشوییم و صادقانه ببینیم.

 آيا اگر اين مديران در تنگناهاي محيط فكري مانده بودند و پايشان را از حريم شهرشان بيرون نگذاشته بودند مي توانستند اينچنين تحول و جنبشي در رشد و توسعه شهرهايشان بوجود آورند؟    

 نگارنده اين يادداشت معتقد است امروزه اگر چه امكان مسافرت براي تمام مردم امكان پذير نيست ولي بر مديران واجب است اين دستور زنده اسلام را پاس بدارند، از فرصت هاي مناسب بهره گيرند و به منظور كسب تجربه، از شهر ها و كشورهاي مختلف جهان بازديد و گردش هدفدار داشته باشند و اين را يك وظيفه و ارزش بدانند و دستاوردهاي آن را كه همسو با اقليم ديار خود هست را به نحو شايسته پياده سازي كنند.

 خدا بيامرزد پدربزرگ كه چه زيبا مي گفت:« سفر بخشي از زندگي است كه سبب مي شود روحيه انسان باز شود و با آداب و احوال مردمان آشنا شود.»

نوشتن دیدگاه