آینه جم؛ حسن محدث زاده: خوشبختانه پس از ماه ها انتظار، کلید تدبیر دولت یازدهم در شهر وین به چرخش درآمد و گره 12ساله جدال هسته ای ایران و غرب گشوده شد تا با این گشایش، امید به لایه های مختلف جامعه تزریق گردد. امروزه همگان امیدوارانه دیده بر آینده دوخته اند تا شاهد توسعه کشور در دوران پسا تحریم باشند.

"شاید به جرات بتوان گفت با به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای، هیچ حوزه‌ای به اندازه حوزه گردشگری متاثر نخواهد شد به همین دلیل خبر توافق هسته‌ای و رفع تحریم‌ها هیچ مجموعه‌ای را به اندازه فعالان گردشگری خوشحال نکرده است. "

جملات فوق را مسعود سلطانی‌فر معاون رییس‌جمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به مناسبت توافق هسته‌ای در یادداشتی نوشته است.

به این بهانه، سطور ذیل به رشته تحریر در آمده اند:

1) قرار گرفتن ایران در رتبه دهم در میان 170 کشور عضو سازمان جهانی جهانگردی (WTO) به لحاظ برخورداری از پتانسیل ها و جاذبه های گردشگری، کشورمان را در جایگاه بسیار مناسبی قرار داده ولی در مقام عمل و میزان جذب گردشگران خارجی متاسفانه موفق نبوده است. بی شک لغو تحریم ها در کنار مدیریت عالمانه می تواند حوزه گردشگری در ایران را متحول سازد همانگونه که عالی ترین مقام دولتی گردشگری نیز به درستی به این مهم، خوشبین و امیدوار است.

2) البته این نوشتار جدا از بررسی آثار لغو تحریم ها بر این صنعت در ایران بوده، بلکه صحبت از استان زرخیز بوشهر، موقعیت و پتانسیل گردشگری آن می باشد.

جاذبه های تاریخی و کهنی همچون سیراف، طولانی ترین همجواری با خلیج تا ابد فارس، جاذبه های عظیم و کم نظیر صنعتی در جنوب استان ، جاذبه های طبیعی و بکر همچون گنبد نمکی جاشک، جزایر فوق العاده زیبای نخیلو ،ام الکرم و...، جنگل های حرا و ...، موسیقی روح نواز و دل انگیز بوشهری، مراودات تجاری با کشورهای حاشیه خلیج، نخلستان های سربه فلک کشیده، معماری سنتی در بافت قدیم بوشهر و... استان را در موقعیت و جایگاه ممتازی قرار داده است. در جزیره خارگ هم همین فرصت ها از جمعیت جانوری تا طبیعت بکر آن فراهم است که نیازمند تعدیل برخی محدودیت ها در آمد و شد افراد است.

3) خوشبختانه مدیریت ارشد استان در طول حدوداً یک و نیم ساله حضور خود، به عمل نشان داده که علاقه مند به این مقوله بوده و شروع عملیات ساخت دهکده های گردشگری در چندین نقطه استان موید این ادعاست. اما باید پذیرفت که اقدامات و ایده های پیاده شده فعلی نمی تواند پاسخگوی ظرفیت بالقوه و بالفعل استان در این حوزه باشد. حال که فضای جدیدی بر روی کشور به طور اعم و صنعت گردشگری به طور اخص گشوده شده ، می بایست آستین همت را بالا زد تا از این موقعیت نهایت بهره را بجوییم.

اگر شیراز در گردشگری سلامت و یا گیلان در توریسم طبیعی در حال توسعه بوده یا مشهد و قم بر گردشگری مذهبی متکی هستند، بوشهر نیز می تواند توسعه و رشد خود را علاوه بر گردشگری تاریخی و طبیعی در گردشگری صنعتی نیز جست و جو کند.

برای نیل به این هدف باید نقش و جایگاه صنعت نفت که سالهاست میهمان این آب و خاک است، باز تعریف گردد. باز هم جای خوشحالی است که مدیریت منطقه ویژه انرژی پارس نیز بر توسعه پیرامونی مناطق نفتی و گازی استان تاکید لسانی و عملی دارد. استانداری، منطقه ویژه و اداره کل گردشگری استان-  که هر سه از مدیرانی جوان و بومی بهره مندند-  سه وجه مثلثی هستند که همکاری تنگاتنگ آنها می تواند چرخ توسعه صنعت گردشگری در استان را به حرکت وادارد.

4) به نظر می رسد انعقاد تفاهم نامه ای که بتوان از ظرفیت های منطقه ویژه استفاده نمود،از جمله ضروریات باشد. منطقه ویژه می تواند با تمرکز بر جاذبه های طبیعی موجود در محدوده خویش همانند جنگل های حرا، نایبند،کهن بندر سیراف،گنبد نمکی جاشک و همچنین گردشگری صنعتی به عنوان بخشی مهم در توسعه پیرامونی، زمینه های جذب گردشگر را در تمامی فصول سال فراهم سازد، حتی ماه های گرم و آتشین سال.

اگر درجه بالای دما را به عنوان عامل دافعه ای در جذب گردشگر قلمداد کنیم، می توان برای رد این گزاره از دبی به عنوان نمونه ای خارجی و جزایر کیش و قشم به عنوان نمونه ای وطنی یاد نمود.

شاید برخی به دلیل مشکلات موجود و فراهم نبودن زیرساخت ها مقایسه استان را با دبی یا کیش را قیاس مع الفارق بدانند اما با غیر قابل کتمان دانستن مشکلات و محدودیت های موجود، می توان با برگزاری تورها و سفرهای یک روزه، مشکلات را به مرور زمان مرتفع نمود. حتی می توان در بدو امر با ایجاد کمپ های موقت چادری در جزایر زیبایی همچون نخیلو یا فاریاب دشتستان، ساعاتی مانا و متفاوت برای گردشگران رقم زد.همچنان که تورهای کویرنوردی علیرغم اینکه مهمانسرا یا امکانات خاصی در دل کویر وجود ندارد،از رونق و اعتبار برخوردارند و علاقه مندان پرو پا قرصی دارد.

5) در جنوب استان که غالب تاسیسات انرژی در آن منطقه قرار دارد، هم دریاست و هم تجارت. هم جاذبه صنعتی است و هم جاذبه تاریخی و طبیعی.

این ظرفیت و پتانسیل ایجاب می کند که  شرکت نفت و گاز پارس،شرکت پتروپارس،شرکت گاز پارس جنوبی و... یا پتروشیمی های معتبری همچون نوری،جم،پارس،پردیس،مرواریدو...، میزبان جشنواره های سالیانه در بندر کنگان یا شهر عسلویه باشد. به مانند جشنواره های کیش و قشم که با تبلیغات پرصدا و هیاهوی تلویزیون همراه است و هموطنانی را از سراسر ایران حتی از مناطق خوش آب و هوا در ایامی که گرما بی رحمانه شلاق خود را بر جسم می زند، به سمت جزایر مشارالیه می کشاند. حال چرا ما از این موقعیت و موهیت مغفول و محروم باشیم؟

6) شعله های سربه آسمان برآورده و روشنایی های متعدد و بی شمار در تاسیسات انرژی، شب منطقه را چو ماه شب چارده، روشن و هر ببیننده زیباپسندی را به خود جذب می کند. بازدید از این مناطق صنعتی و آشنایی با سازوکار آنها علاقه مندان خاص و البته زیادی را دارد. هر چند در مقاطعی از سال و به صورت محدود، بازدیدهایی  صورت می گیرد، اما برقراری و برگزاری مستمر و منظم تورهای گردشگری صنعتی که می تواند با همکاری دفاتر و شرکت های گردشگری صورت بپذیرد، هم پاسخ مناسبی به خواست و علاقه این دسته از افراد است و هم استان را در این حوزه متفاوت از سایر مناطق کشور می سازد. اداره گردشگری استان باید به طور جد به این مقوله ورود کرده و زمینه همکاری پتروشیمی ها و دقاتر گردشگری را در برگزاری سفرهای صنعتی فراهم سازد.    

7) شرکت های نفتی و گازی مستقر در استان که سالانه بودجه هایی را با هدف تجدید روحیه کارکنان خویش و گردشگری آنها مصوب و هزینه می کنند، می توانند این بودجه را به سمت جاذبه های استانی سمت و سوق دهند.

اگر "بخشی" از این بودجه ها در تامین زیرساخت های گردشگری استان هزینه گردد، خود شرکت ها نیز متحمل هزینه های به مراتب کمتر به نسبت سفرهای خارج استانی خواهند شد. یا اگر وزارت نفت در مجتمع ورزشی و آموزشی محمودآباد بیش از 500 واحد اقامتی بنا کرده است، چرا در بوشهر که  ده ها هزار نفر در زیر مجموعه های این وزارتخانه متمول شاغل هستند،چنین مجمتعی احداث نکند؟

دهکده های گردشگری در حال احداث که پیش تر به آن اشاره شد، می توانند محل مناسبی برای سرمایه گذاری و ایفای نفش نفت در استان است.  

ویلاهای بناشده در ساحل دریای خزر حتی در تابستان شرجی زده و طاقت فرسای شمال نیز تعداد بسیار زیادی مسافر و گردشگر را جذب می کند. شرکت های مستقر می توانند در سواحل طولانی،بکر و زیبای این استان نیز اقامتگاه ها و ویلاهایی احداث کنند که هم موجبات بهره مندی کارکنان خویش و سایر شاغلین حوزه نفت در سراسر کشور را در تمامی فصول سال فراهم سازند و هم زمینه ساز توسعه استان و ایجاد فرصت های شغلی  گردند.

آیا اگر این شرکت ها به طور مثال در ساحل گناوه یا دیلم یا دلوار، اقدام به ساخت اقامتگاه مناسبی سازند، کارکنان آنها مایل به گذران تعطیلات آخر هفته در ویلاهای استانی نخواهند بود؟

نوشتن دیدگاه