آینه جم؛ مصطفی داننده- «چنان به که امشب تماشا کنیم/ چو فردا رسد کار فردا کنیم» این بیت نظامی شده است حال و روز مسؤولان کشور ما. تا اتفاقی نیفتد، فقط نظاره می‌کنند و بعد بروز یک فاجعه تازه به فکر می‌افتند که باید کاری کنند.

نمونه‌اش همین دانشگاه آزاد علوم تحقیقات تهران. 10 نفر مردند تا بالاخره 50 اتوبوس جدید وارد دانشگاه شد. واقعا فکر می‌کنید اگر این حادثه تلخ اتفاق نمی‌افتاد، تغییری در اتوبوس‌های دانشگاه ایجاد می‌شد؟ آن هم به این سرعت!

کم دانشجویان این دانشگاه جلز و ولز کردند که اتوبوس‌های ما قدیمی است و در آن امنیت نداریم. اتفاقی افتاد؟ آنها در هزار بار دیگر هم اعتراض می‌کردند، اتفاقی نمی‌افتاد.

نمونه دیگرش، 5 هزار بخاری استاندارد در مدارس سیستان و بلوچستان توزیع شد. اگر آن 4 دخترک معصوم در آتش نمی‌سوختند، کسی به فکر می‌افتاد که بخاری‌های مدارس سیستان و بلوچستان باید استاندارد شوند. واقعا اگر مرگ دلخراش دخترکان نبود، آش همان آش بود و کاسه همان کاسه.

آینه جم :روی بسته تکه‌ای کیک کاکائویی می‌بینید با انواع مغز پسته، بادام، گردو و البته شیره شکلات، اما وقتی بسته را باز می‌کنید تنها یک تکه کیک کاکائویی ساده نصیب‌تان می‌شود. در بسته‌های آدامس به‌صورت نامحسوس یکی دو آدامس را کم کرده‌اند. یک دبه ماست می‌خرید و وقتی ظرف خالی می‌شود تازه متوجه می‌شوید کف ظرف به داخل شکم داده است تا شمای مصرف‌کننده به سادگی نفهمید که حجم ماستی که خریده‌اید کمتر از گذشته است.

 آینه جم: تاخیر در راه اندازی خط آهن شیراز به کنگان و عسلویه به هیچ وجه و با هیچ منطقی قابل توجیه نیست و می بایست به سرعت اجرایی گردد. حتی اگر وزارت راه بودجه لازم جهت اجرای سریع این خط آهن استراتژیک را ندارد امکان سرمایه گذاری وزارت راه و شرکتهای پتروشیمی و سایر شرکتهای بزرگ منتفع از این خط آهن وجود دارد.

به گزارش «آینه جم»: برای ایران و بوشهر امروز این پرسش مطرح است که چطور انگلیسی ها بیش از صد سال پیش، توانستند راه آهن بوشهر – برازجان را برای حفظ منافع خود احداث کنند، حال آنکه دولتمردان ما هنوز اهمیت و لزوم راه آهن را با توجه به اوضاع منطقه و اولویت های اقتصادی استان بوشهر، به درستی درک نکرده اند و بودجه اش در چم و خم اعتبارات ملی گرفتار است!