آینه جم- سجاد بهزادی

اگر از شورای پنجم شهر جم سوال شود، یک پروژه مهم و ماندگار که مایه افتخار آن شورا وشهر هست را نام ببرند؛ قطعا از پروژه عظیم مجتمع فرهنگی هنری سخن به میان می آید.پروژه ای که به قول شهردار وقت به دلیل "منحصر به فرد بودنش از مشاورين و طراحان بنام و مهم كشوري" استفاده شد."

این پروژه که قرار بود با اعتبار ۱۰ تا ۱۵ میلیارد تومان به پایان برسد، هنوز ۵۰ درصد پیشرفت ندارد و سرپرست جدید شهرداری اعتقاد دارد حداقل ۳۰ میلیارد دیگر هم تا مرحله بهره برداری نیاز دارد.

وضعیت برای این پروژه به گونه ای پیش می رود که گویی شورای ششم و سرپرست جدید شهرداری نگاهی چون " استخوان در گلو مانده " به پروژه دارند.

سید خلیل حسین زاده سرپرست شهرداری جم به تازگی در ديدار با نماينده مردم در مجلس شوراي اسلامي گفته است "پروژه فرهنگسرا نيازمند بودجه ايست كه اگر هیچ کار دیگری نکنیم حداقل دوسال تمام بودجه عمران شهري خرج آن خواهد شد و پيشنهاد مي كنيم اين يك پروژه را در قالب قرارداد مشارکت به شرکت های پتروشيمي بدهيم تا آن را تكميل كنند و بهره برداري آن نيز تا مدتي در اختیار خودشان باشد."

با این توصیف ذکر چند نکته ضروری است:

یک: تحلیل SWOT یا نمودار SWOT از مشهورترین ابزارهایی است که برای انجام پروژه های بزرگ انجام می شود.بطور خلاصه و بر اساس این تحلیل، وقتی شهرداری می خواهد پروژه بزرگی را اجرا کند می بایست فرصت‌ها(O)، تهدیدها(T)، نقاط ضعف(W) و نقاط قوت(S) پروژه را مدنظر داشته باشد.

سوال اینجاست؛ چگونه است شهرداری و شورای شهر پروژه مهمی را آغاز می کند اما پیش بینی تهدیدها را نمی کند؟امروز وضعیت بودجه و جذب اعتبار برای پروژه ها یکی از مهم ترین تهدیدهایی است که هر دستگاهی با درک دقیق از این وضعیت پروژه خود را تعریف می کند.

دو:نداشتن درآمد پایدار یکی از مهم ترین دغدغه هایی است که همواره شوراها وشهرداری در جم با آن روبرو هستند و شهروندان نیز مطالبه می کنند. چرا برای پروژه عظیمی که به قول سرپرست شهرداری "حداقل دوسال تمام بودجه عمران شهري خرج آن خواهد شد" درآمد پایدار در نظر گرفته نشده است؟ اگر هم بخش هایی از این پروژه می تواند به کمک درآمد پایدار در شهر بیاید پس ادامه و تکمیل آن باید در اولویت باشد و به طراحی این کار نگاهی افتخار آمیز داشت؛ نه اینکه به پروژه نگاهی " استخوان در گلو " شود.

سه:برای رفع این مشکل؛ پیشنهاد دیگری هم در کنار پیشنهاد سرپرست جدید شهرداری جم مبنی بر واگذاری این مجتمع به شرکت های پتروشیمی در قالب " قرارداد مشارکت" وجود دارد.

 همه شهرداری ها وقتی به چنین بن بست مالی می خورند از دارایی ها وسرمایه های دیگر خود استفاده می کنند. چرا شهرداری نسبت به فروش آن سه هکتار زمین پر حاشیه و پر حرف وحدیث خود، موسوم به اراضی "بیدخوار" اقدام نمی کند؟

همان زمینی که به باور برخی از صاحبنظران؛ اول اینکه غیر قانونی و گران خریداری شد و دوم اینکه اگر هر کجای دیگر چنین سرمایه گذاری شده بود امروز که تنگناهای مالی هست، فروش آن به داد پروژه ها می رسید.

از قضای روزگار جناب سرپرست فعلی شهرداری در آن زمان سرپرست معاون شهردار وقت بودند و در خرید آن اراضی یا مشاور و یا نقش تعیین کننده ای داشتند.رئیس شورای فعلی شهر جم در آن زمان نیز عضو شورا بودند و نمی توانند نقش خود را در جزئیات خرید این زمین انکار کنند. عضو فعلی شورا و رئیس کمیسیون ماده100 نیز در آن زمان مسئول حقوقی شهرداری بودند.

این گروه به همراه شهردار وقت در سال ۱۳۹۳ ، زمینی را به میزان سه هکتار؛ هر متر ۸۰ هزار تومان از عضو دیگری از شورا خریداری کردند و در مجموع دو میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان برای خرید این زمین در آن زمان پرداخت شد.

با توجه به نرخ تورم و معاملات زمین ومسکن در شهرستان جم؛ امروز می بایست همان زمین آنچنان ارزش افزوده ای پیدا کرده باشد که فروش آن به کمک دیگر پروژه ها بیاید. اما شورای پنجم علیرغم اینکه دوبار آن را به صورت مزایده آگهی کرد به دلایل مختلف هیچ خریداری برایش پیدا نشد.قصد این نوشتار باز کردن آن پرونده نیست زیرا که خود قصه جدایی دارد.

بنظرمی رسد اگر سرپرست جدید شهرداری و شوراهای ششم بتوانند همان شاهکار دیروز خود را به صورت منطقی و با ارزش گذاری روز به سرانجام برسانند امروز دیگر به بزرگترین پروژه نیمه کار شهر نگاهی چون " استخوان در گلو " نخواهد داشت و این مشکل نیز حل خواهد شد ونیاز نیست تمام اعتبارات عمرانی دو سال شهر جم برای این پروژه مصرف شود./جامعه و توسعه جم

نوشتن دیدگاه