آینه جم ؛ عزت الله ضرغامی رئیس اسبق سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به شعر خوانده شده توسط نماینده بوشهر در مجلس شورای اسلامی واکنش نشان داد.
به گزارش آینه جم ؛ بعد از عکس العمل های مختلف نسبت به شعر خوانده شده روز گذشته سکینه الماسی نماینده جنوب استان بوشهر، این بار نوبت ضرغامی بود که در صفحه اینستاگرام خود مطلبی در این مورد بنویسد:
«رنگین کمان» خبرساز در اینستاگرام ضرغامی
خداوند رنگین کمان ...
از سرکار خانم سکینه الماسی نماینده ی جدید مجلس شورای اسلامی از استان بوشهر که مرا به این شعر زیبا و پرمعنی هدایت کرد تشکر می کنم . همچنین از شاعر این سروده ی زیبای آقای محمود پوروهاب.
به نام خداوند رنگين كمان
خداوند بخشنده ي مهربان
خداوند زيبايي و عطر و رنگ
خداند پروانه هاي قشنگ
خداوند باران و نقل و تگرگ
نفس هاي باد و تپش هاي برگ
خدايي كه سرشار از آرامش است
طرفدار سرسبزي و دانش است
خدايي كه از بوي گل بهتر است
و از نور باران صميمي تر است
خداي صميمي، خداي سلام
خداي غزل ، قصه ي ناتمام
خدايا به ما مهرباني بده
دلي ساده و آسماني بده.
.
دیدگاه‌ها
دلقک‌بازی عناصر و رسانه‌های ضدانقلاب در این مورد قابل درک است، آنها از تشکیل مجلس مردمی در نظام اسلامی عصبانی‌اند و نتیجه دیروز انتخابات هیات رئیسه مجلس نیز آنها را عصبانی‌تر کرده است اما تعجب از داخلی‌هایی است که ادعای دین و اخلاق دارند یا منتسب به ارزش‌ها هستند و مدام متون و تصاویر تمسخرآمیز در این باره را بازنشر می دهند.
من اصلاً نفهمیدم که این تمسخر چرا باید دامن گیر ما شود؟ چرا به هر بهانه ای هر چند وقت یک بار همدیگر را مسخره می کنیم؟ یک بار با جوک ساختن در مورد قومیت ها، یک بار سوتی گرفتن از فلان مجری تلویزیون، یک بار با دست انداختن معلولان و... آیا یک انسان حق ندارد از عبارتی "متفاوت" برای شروع سخن خود استفاده کند؟ آیا سخنی اشتباه گفته است؟ آیا دروغ داده است؟
اگر فکر می کنیم که او نباید از این عبارت استفاده می کرد یا اشتباه کرده، باید با دلیل نقدش کنیم، نه اینکه از آن یک سوژه برای شب‌نشینی‌های مجازی بسازیم.
گوینده آن عبارت یک بانوی مسلمان بوده است اما نه این سبقه و نه اینکه ایشان نماینده ده‌ها هزار نفر از مردم چهار شهرستان بوده، باعث نشد تا سوژه خنده ما محترمانه‌تر شود. نمی‌دانم نام این دست‌انداختن‌های مجازی چیست؟ اگر سیاست است یا فرهنگ یا هر چیز دیگر، غلط است. با یک هم‌وطن این‌گونه رفتار نکنیم. هر چیزی را فدای یک لحظه خندیدن نکنیم. خفقانی ایجاد نکنیم که هیچ کس در امان نباشد و حتی یک نماینده هم جرات نکند عبارتی بر زبان براند. دیروز نوبت یک نماینده مردم بود، فردا نوبت چه کسی است!؟
اگر به همین اندازه که به نماینده‌ای بخاطر یک عبارت گیر می‌دهیم، به راستگویانی که با صدای بلند دروغ‌های "تابانِ" عبور از رکود و رونق و... می دهند، گیر داده بودیم، اکنون کسانی جرات نمی‌کردند در پیشگاه ملت با اعتماد به نفس حقیقت را ذبح کنند و بسان وکیل مدافع شیطان چشم بر واقعیات ببندند و انگار نه انگار که مسئول مشکلات ایشان هستند.
این هم از عوارض سطحی‌زدگی ناشی از فضای مجازی و ابزارهای نوین ارتباطی است. ابزارهایی که قدرت تفکر را چنان از ما گرفته که در توهم "همه چیز دانی" دچار بی‌اختیاری در قضاوت می شویم و همچون طوطی، تنها بافته‌های دیگران را تکرار می کنیم.
ابراهیم رضایی، روزنامه نگار
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا