رضا معتمد | مدیرمسئول هفته نامه پیغام
یکی بر شاخ بن می برید
خداوند بستان نگه کرد و دید
بگفتا که این مرد بد می کند
نه بر من که بر جان خود می کند
در خبرها آمده است که روز گذشته از ورود خانم ماحوزی مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر به شورای اداری استان که مهمان ویژه اش نیز وزیر اطلاعات بود، جلوگیری شده است. این جلوگیری نیز ظاهرا به فرمان استاندار و برای نشان دادن نارضایتی از وزیر ارشاد صورت گرفته است که مدت زمان زیادی است در برابر خواست آقای سالاری برای عزل مدیر کل ایستاده است.
با وجود این که خبر یاد شده از دیروز در فضاهای مجازی بخصوص کانال های تلگرامی استان پیچیده و تیتر دوم یکی از رسانه های مکتوب استان نیز واقع شده است، هیچ یک از دو طرف ماجرا درستی آن را رد نکرده اند و از این رو می توان آن را خبری صحیح تلقی کرد که اگر چنین باشد، باید این رفتار استاندار بوشهر را نیز ادامه حاشیه سازی های سلسله واری دانست که وی از ابتدای انتصاب در پیش گرفته است:
-حاشیه سازی برای حذف چهره ها و جریانات ریشه دار اصلاح طلب که وی تصور می کرد یا احتمال می داد وجود آنها مزاحم برخی رفتارها و تصمیم گیرها در برخی حوزه ها باشد و گمان می کرد می تواند به راحتی از شرشان خلاص شود، آن هم با دخالت مستقیم خود و اطرافیان در بعضی از امور سیاسی و تشکیلاتی که نه قانونا و نه عرفا و نه اخلاقا مجوز ورود به آن را نداشتند و صاحب این قلم بنا به ملاحظاتی از باز کردن آن ابا دارد.
- حاشیه سازی برای ممانعت از تشکیل برخی همایش های سیاسی تحت عناوین مختلف.
- حاشیه سازی از طریق دخالت مستقیم در انتصاب مدیران و حتی معاونان سفارشی در ادارات که برخی از آنان از خویشاوندان و گروهی از حواشی و حشم بودند. چنین اقداماتی گاه با واکنش های حاشیه ساز دیگری مواجه شد که ناشی از مقاومت برخی مدیران کل بود که جوهری از شجاعت در وجود خود داشتند. نمونه آشکارش مقاومت مدیر کل سابق آموزش و پرورش در مقابل یکی از این سفارش ها و در نتیجه اصرار استاندار برای عزل مدیر کل و البته روبرو شدن با پاسخ محکم قاطبه فرهنگیان و عقب نشینی از موضع خود بود.
- حاشیه سازی از طریق بیان سخنانی که نه تنها انسجام و آرامش را به جامعه هدیه نمی دهد بلکه چون از دهان بالاترین مدیر اجرایی استان خارج می شود، تنش زا و اختلاف برانگیز است.نمونه چنین سخنانی را می توان در نشست خبری اخیر آقای سالاری در هفته دولت مثال آورد که علی القاعده می بایست در نهایت آرامش و طمانینه برگزار می شد و استاندار به عنوان نماینده عالی دولت باید از ایجاد هرگونه فضایی که ممکن بود اصل قضیه یعنی بزرگداشت هفته دولت را تحت الشعاع قرار دهد، بپرهیزد اما وی بی توجه به همه این نکات، نشست خبری را تبدیل به تسویه حساب های شخصی با منتقدانش کرد. نخست به بهانه بحث منطقه آزاد به یکی از منتقدان، اتهام زمین خواری زد و علاوه بر آن به جای دفاع از طرح منطقه آزاد، هر چه از زبان وی خارج شد، نیش و کنایه به منتقدان بود. چنین سخنانی چنان که انتظار می رفت واکنش و پاسخگویی متقابل و حاشیه ساز را به دنبال داشت.
وی همچنین در بخش دیگری از نشست، طعنه و کنایه و تمسخرهایش را نثار عضوی از شورای شهر یکی از شهرستان ها کرد آن هم تنها به این دلیل که وی در جایی و به مناسبتی درخواست کرده بود که شعبه ای از ایستگاه قطار که هنوز نه به بار است و نه به دار، در شهر مورد نظر وی هم آورده شود و یا در باره ورودی بزرگراه به شهرش ابراز نظر کرده بود.
همین طعنه و کنایه های حاشیه ساز باعث شد که آن عضو شورا با نوشتاری که هم متانتش بیشتر از لحن سخنان استاندار بود و هم بیانی استدلالی تر و قانونمدارتر داشت، پاسخی ساکت کننده به مدیر ارشد استان بدهد و در فرازی از نوشته اش این نکته اخلاقی را به وی یادآوری کند که "از استاندار دولت تدبیر و امیر انتظار می رود که با متانت و آرامش بیشتری سخن بگوید."
آخرین مورد از این حاشیه سازی نیز به جلوگیری از ورود مدیر کل یک نهاد فرهنگی به نشست شورای اداری مربوط می شود و قطعا این آخرین مورد نخواهد بود:
گر ملک این باشد و این روزگار
خانه ویران دهمت صدهزار
گناه خانم ماحوزی نیز علی الظاهر جز این نیست که وی خواسته است تاکنون کمی مستقل تر مدیریت کند و احتمالا نخواسته است اداره اش مثل برخی ادارات کل تبدیل به حیاط خلوت استاندار و برخی اطرافیان باشد که هر کس را نتوانستند در استانداری پست دهند، در آن اداره بگنجانند و گرنه هر کسی مدیر کل ارشاد را می شناسد، می داند که وی چندان اهل منازعه و رودررویی نیست. شاهد ادعا هم این که بیش از دو سال است که همه اعتبارات فرهنگی استان را بر اداره کل و اهالی فرهنگ بسته اند و او نارضایتی هنرمندان و اهل فرهنگ را تحمل می کند ولی حاضر به بیان علنی این اجحاف نشده است که به نظر من اشتباه کرده است.
یک پرسش این است که یک استاندار با ذهنی که پر از جزیی نگری و حاشیه سازی است، کی وقت پرداختن به امور مهم و کلیدی استان را خواهد داشت؟ اینجانب برای این پرسش پاسخی درخور ندارم.
پرسش دیگر این که عاقبت این حاشیه سازی های استاندار بوشهر چه خواهد بود؟ این پرسش، پاسخی روشن دارد و آن دلسردی و دلزدگی روزافزون مردمی است که هر روز شاهد چنین رفتارهای ناپخته و التهاب آورند آن هم مردمی که اگر از مدیر ارشد دولت، در مدت سه سال کار چشمگیری در حوزه توسعه و عمران ندیده اند، دست کم انتظار دارند که این مدیر فضای مدارا و آرامش و اتحاد را حداقل در بین هواداران دولت برقرار کند که متاسفانه استاندار بوشهر تاکنون عکس آن عمل کرده است و بیم آن می رود که دود این رفتارها در چشم همه حامیان دولت و اصلاح طلبان رود.
در پاسخ به این پرسش هم که چرا استاندار بوشهر آن هم در ماههای منتهی به انتخابات دست به چنین کارهای ریسک آور و اقدامات احتمالا بنیان برانداز می زند، باید خوشبینانه گفت که وی احتمالا از عواقب سوء رفتارهایش آگاهی ندارد و مشاور پخته و دنیادیده ای هم در کنار خود نگذاشته است که پیامدهای نگران کننده چنین رفتارهایی را به وی گوشزد کند. وجه بدبینانه این پاسخ هم آن است که پیامدهای ناگوار چنین رفتارهایی برای مجموعه دولت، در نظر شخصی که فقط "خود" را می بیند و این خود برایش بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد، چندان شایسته توجه نیست. بویژه آن که خیالش از بابت بقا دست کم تا پایان دوره اول دولت نیز راحت باشد. چنین راحتی خیالی را نیز همین دیروز "معاون سیاسی و قائم مقام وزیر کشور" به وی و دیگر استانداران تقدیم کرد:
چه باک از موج بحر
آن را که باشد نوح پشتیبانی
