آینه جم، دکتر حسین دستار؛ در فرهنگ توسعه شهری یک قاعده کلی وجود دارد و آن قاعده این است که توسعه زیرساختها می بایست براساس چشم انداز ، نقشه جامع توسعه شهری و قبل از توسعه تراکمی شهر صورت پذیرد.توسعه زیر ساختهای شهری معمولاً بر اساس ظرفیت های زیربنایی صورت پذیرفته و تراکم بهینه آن محاسبه و پس از نهائی شدن جانمائی وچیدمان شهری،مبنای عمل قرار می گیرد. بانگاهی منصفانه به وضعیت شهری جم متوجه یک نقص اساسی در برآورد و توسعه ظرفیت ها می شویم.این مهم به هیچ وجه مربوط به یک دوره زمانی مدیریتی نمی شود.بلکه موضوعی است که متاسفانه در طول زمان شکل گرفته و همه ما در شکل گیری و قد کشیدن آن مقصریم. درهم تنیدگی امروز شهری جم رهاورد بیش از دو دهه تجربه ناموفق است.تجربه ای که وقتی رد آن را می گیریم متاسفانه رد پای یک نگاه تک بعدی در چیدمان مدیریتی و تصمیم گیری شهرستان را آدرس می دهد.

اصرار بر گسترش عمودی شهر(طبقاتی سازی خارج از رویه) و افزایش تراکم در واحد سطح بجای تمایل به توسعه افقی و گسترش دامنه شهری، فردای این شهر را به کلافی سردرگم تبدیل خواهد کرد.چیدمان نامناسب و عدم توجه به ضریب ترافیک پذیری مکان های شهری این کلاف را دو چندان خواهد کرد. متاسفانه مکان یابی اماکن مراجعه پذیر به خوبی صورت نپذیرفته و بارترافیکی مضاعف در مسیرهای رفت و برگشتی مراجعین را کلافه کرده است .توسعه مگامال های شهری(فروشگاههای پاساژی) در نقاطی که خود مشکل ترافیک و سد معبر دارد و آن هم بدون الزام به پیش بینی امکانات رفع مزاحمت و کنترل ترافیک هر روز بیشتر می شود.در شهرسازی امروز دنیا مگا مال ها در مناطق کم ترافیک و دارای زیر ساختهای مناسب احداث می شوند نه مناطقی که خود مشکل زیر ساختی غریزی دارند.به این مشکلات، مشکل تامین آب شرب شهری را هم اضافه کنید. شهری که از اوایل دهه شصت میهمانی به نام صنعت نفت داشته است می بایست خود را در قامت یک میزبان به خوبی آراسته می کرد و زیر ساخت های مورد نیاز برای توسعه شهری را با کمک این میهمان فراهم می کرد.کاستی های امروز جم فقط محدود به حوزه شهری و شهرداری نمی شود. زمانی که آب خط محرم از مسیر عسلویه به لامرد می رفت، همه ما بجای تلاش در بهره گیری از ظرفیت این خط ، به شیرینی آبی دل خوش کرده بودیم که هر روز بدلیل برداشت نامناسب و خارج از رویه ، ترازش فروکش می کرد. با کمال تاسف امروز نیز به آب شیرین کنی افتخار می کنیم که قرار است آبهای حوزه پارس جنوبی را که متاسفانه مملو از ترکیبات هیدروکربنی و پساب های صنعتی است ، به کام مردم ما شیرین کند.

نگاه خوابگاهی صنعت نفت به شهر جم و تلاش در جهت تبدیل کردن آن به خوابگاهی بزرگ که نسبت به شهرک سازی برایشان مزیت های فراوانی دارد، درد دیگری است که از آن غافلیم. نکته تاسف بار این ماجرا توسعه خوابگاههای مجردی با توجه به سایکل های کاری در شهر و شهرکها می باشد که خود عوارض جامعه شناختی، فرهنگی وشهری متفاوتی داشته و در جای خود باید به آن پرداخته شود.

بنابراین با توجه به مشکلاتی که امروز به آن دچاریم، بجای آنکه انگشت اتهام را هر روز به سمتی بچرخانیم، پیشنهاد می شود کمیته توسعه همه جانبه شهرستان نه در حرف بلکه در عمل زیر نظر بالاترین نهاد تصمیم گیری و با مشارکت همه نهادها تشکیل و در ارتباط با مواردی که بخشی از آن به شرح زیر پیشنهاد می شود تصمیم گیری نموده و ارائه راهکار نماید:

1. تدوین عملیاتی نقشه توسعه زیرساختی با افق 20 ساله با لحاظ ضریب تراکم ، ترافیک خواسته و ناخواسته جمعیتی و...در کلیه ابعاد و استخراج نیازمندی های آن .
2. تدوین عملیاتی نقشه راه فرهنگی شهرستان با نظر به کلیه الزامات و شرایط
3. تدوین عملیاتی سند چشم انداز توسعه شهرستان بر اساس نقشه توسعه فرهنگی،زیرساختی و.....
4. تدوین اکشن پلن (برنامه عملیاتی) براساس راهبردهای تصویب شده و پایش آن درکمیته مذکور .

نوشتن دیدگاه