آینه جم - علی کمالی ؛چند است که نمایندگان استان های همجوار با شهرستان عسلویه بر طبل تاخت و تازی خود درگرفتن عوارض آلایندگی برای مناطقشان می کوبند، وبه نظر می رسد این دفعه نفسشان از جای گرمی بلند می شود.
حالا که وزش باد موافق از سمت رئیس سازمان محیط زیست کشور و حمایت های ویژه از سوی دیگر سازمان ها واشخاص حقیقی و حقوقی از این حرکت صورت می گیرد، کار را برای مردم عسلویه، کنگان و جم و دیر به مرحله سختی کشانده است.
چندی پیش شاهد حضور عیسی کلانتری رئیس سازمان محیط زیست کشور در عسلویه بودیم؛ که ذکر چند نکته جهت استحضار ایشان ودیگر هم قطاران وی خالی از لطف نیست.
آقای کلانتری در سفری که سال قبل به شهرستان عسلویه داشتید، قول صدور دو مجوز برای احداث آب شیرین کن به مردم عسلویه دادید. مجوزی که تا زمان درج این خبر با کارشکنی های مختلف از سوی آن سازمان روبرو شده است و مردم عسلویه روزگار سختی با کم آبی وبی آبی سپری می کنند. این در حالی است که صدور مجوزهای هم قطاران شما در هر موردی برای سایر شرکت های مستقر در عسلویه به چند روز هم نمی رسد!
آقای کلانتری در همین سفر اخیرتان تایید کردید مردم عسلویه در معرض شدیدترین آلودگی های ناشی از صنایع آلاینده در این شهرستان به سر می برند؛ حال چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است و با نگاه بی عدالتی و دور از انصاف سازمان محیط زیست، تخصیص این اعتبارات به جایی غیر از عسلویه -حتی اگر هم یک درصد باشد - حرام است وتبعات سختی به دنبال خواهد داشت.
شبهات ابهام برانگیزی که مثل دم خروس بیرون زده باهیچ منطقی قابل پذیرش نیست. چگونه می شود باور کرد بدون نصب دستگاهها و تجهیزات پایش آلایندگی در عسلویه و سایر نقاط مورد ادعای شما که باید از عوارض آلایندگی برخوردار شوند، حکم های ناصواب راند و قلب کودکان سرطانی عسلویه را رنجاند.
نگاه متفاوت سازمان محیط زیست در صدور مجوز برای احداث مجتمع های رفاهی به پتروشیمی های مستقر درعسلویه در محدوده پارک ملی نای بند وحریم محیط زیست، گناه نابخشودنی نبود و در مقابل صدور مجوز آب شیرین کن ونجات جان مردم عسلویه ازبی آبی، خلافی بزرگ تلقی می شود!؟
اعطای مجوز صنایع سبز به صنایع آلاینده در شهرستان های کنگان، عسلویه وجم به راحتی امکان پذیرهست، اما چگونه می شودهمین صنایع در شعاع ۸۰ و ۵۰ کیلومتری برای برخی شهرستان ها واستان های هم جوار، حق آلایندگی ایجاد می کند و خواهان حقی به ناحق در همسایگی هستند. مگر از صنایع موجود در آن شهرستان ها کسی دنبال سهم خواهی گشته است که حال این برخوردهای ناروا در حق بیماران صعب العلاج این مناطق می کنند؟
چگونه این امکان در سازمان تحت امر جنابعالی احداث شهر جدیدی بنام سیراف که چسبیده به فلرهای عسلویه و درحریم و محدوده شهرچاه مبارک قرار گرفته، مجوز محیط زیستی دریافت می کند وشهر پاک محسوب می گردد، اما شهرستانی در شعاع ۵۰ کیلومتری آن باید عوارض آلایندگی دریافت کند!؟
جناب آقای کلانتری چگونه ممکن است که شهرستان کنگان با چندین فاز گازی ومساحتی نزدیک به 16هزار هکتار ازاین شهرستان که در اختیار واحدهای صنعتی پارس جنوبی قرارداده شده دیده نشود، وهمین داستان در شهرستان دیرنیز اتفاق بیفتد!؟
جناب آقای کلانتری مردم عسلویه بهترین پاسداران صنعت و نگهبان این زیست بوم بوده اند و بهای پاسداری خود را با کودکان سرطانی، بیمارهای صعب العلاج وخون خود داده اند وحاضر به هیچ گونه معامله ای برسر خون خود نیستند و باافتخار به سر پیمان خودایستاده اند.
** بانیان آزادی
[کد خبر:AJ28474]
