علم تعزیه.از جمله وسایلی که از زمان مرحوم محمدعلی خان جمی باقی مانده و تا به حال نیز از آن استفاده می شود این علم بسیار زیبا و باشکوه است.گویند در زمانی که خان جم عزمش بر اجرای مراسم تعزیه در جم جزم شد برای خرید پاره ای از ملزومات تعزیه و زیارت ارباب بی کفنش سیدالشهدا ع به عتبات می رود.در این سفر تعدادی از اعیان و اشراف جمی خان بزرگ را همراهی می کردند.از جمله ی این ملازمان سید با کرامت مرحوم آقا سید علی اسیری بود که چون آوازه ی سیادت و کرامتش را نزد خان بازگو می کنند ایشان را به جم دعوت می کند.در همین مسافرت به پیشنهاد آقا سید علی، علم بزرگی را برای تعزیه می خرند و این علم از همان روز در دست سید قرار گرفته و ایشان مشهور به علمدار می شوند.البته پارچه های این علم در گذر زمان عوض شده ولی چوب آن همان است که در کربلا خریداری شده است.بعد از جناب سید این علم به فرزندش حاج سید محمد که خود سیدی با کرامت بود می رسد و از ایشان نیزبه فرزندش مرحوم آقا سید اسد علمداری می رسد.پس از فوت مرحوم آقا سید اسد این علم به آقای سید احمد علمداری شهردار فعلی شهر جم که ایشان نبیره ی آقاسید علی علمدارهستند می رسد و تا به امروز در منزل ایشان نگهداری می شود.از آنجایی که تعزیه ی جم در اواسط دوران ناصری شروع به اجرا کرده پس با این حساب از عمر این علم نیز حدود یکصد و شصت سال میگذرد.مرحوم سید علی علمدار صد و بیست و هشت سال قبل فوت کرده و در قبرستان ملاحسین جم به خاک سپرده می شود.ایشان دارای سه فرزند پسر به نام های آقا سید هاشم.آقا سید حسین و حاج سید محمد بوده است.در زمان های قدیم رسم بر این بوده که شب های عاشورا این علم را به شیوه خاص به مجالس روضه می بردند، بدین صورت که علم را پیشاپیش جمعی از سادات (که معمولا نوادگان پسری و دختری سیدعلی علمداربودند )که جلو آنان آقا سید اسد بود وارد مجلس می کردند از جمله گرداندگان این علم در مراسم تعزیه در گذر زمان می تواند به آقا سید حسن موسوی ( نوه پسری سید علی علمدار)،آقا سید اکبر اصفهانی (نوه دختری سید علی علمدار)اشاره کرد و امروزه نیز توسط سید محسن و سید مهدی علمداری در مجلس تعزیه گردانده می شود