آينه جم : سال 77 و وقتی تازه مجتمع بزرگ پارس جنوبی اولین اسکلت هایش را در یکی از دور افتاده ترین مناطق استان بوشهر و جنوب ایران روی هم سوار می کرد کسی فکرش را هم نمیکرد به زودی این غول بتواند در این حد شاخ و دم بگیرد و فضای پیرامونش را دگرگون کند.

به گزارش « آينه جم » به نقل از ثلاث؛ منطقه ای که فاقد هر گونه زیرساختی حتی جاده ای ساده بود و مردمانش در پی کار و لقمه نانی سر از کشورهای عربی حاشیه خلیج پارس در می آوردند یا با قایق های چوبی کوچک خود از خلیج پارس سخاوتمند بهره ای می بردند ،به زودی و به یمن عظیم ترین منابع گازی دنیا تبدیل به صنعتی ترین شهر و منطقه در کشور شد.

در آن سالها روزی یک مینی بوس به سمت شهر می رفت و اگر مسافری جا می ماند دیگر وسیله در آن دور افتاده ترددی نمی کرد تا او را جابجا کند و ناچار باید منتظر روز بعد و حرکت همان مینی بوس می ماند! اما حالا عسلویه و مناطق پیرامونی را راههای استانداردی به هم وصل کرده که محل تردد هزاران وسیله نقلیه ای شده که تصور انتظار مسافر لب جاده را خنده دار می کند! دو فرودگاه داخلی و بین المللی اش هم که زحمت حمل هوایی مسافران را می کشند.

شاید بخاطر همین امکانات است که نفتی ها سرشان را بالا می گیرند و ادعا می کنند منشا خدمات بوده اند و این منطقه دورافتاده و گمنام را دگرگون کرده اند و بومی ها باید شکرگزار این خدمات باشند. اما واقعا بومی ها باید شکرگزار این خدمات باشند؟ سهم بومی ها از این منابع عظیم به راستی به همین جاده ها و فرودگاه ها و شلوغی رفت و آمد کارگران ختم می شود؟

افزایش جمعیت و و در پی آن افزایش سرسام آور هزینه های مسکن و کرایه خانه ها، آلودگی ناشی از فعالیت تاسیسات و فلرهایی که گویا هرگز قصد خاموشی ندارند وبی پروا تمام سم هایشان را به خورد ریه های مردمان منطقه می دهند، ناهنجاری های فرهنگی که بر اثر مهاجرت گروه زیادی از کارگران با فرهنگ های مختلف از سراسر کشوردر این منطقه گرد آمده اند،وضعیت نامطلوب آب شرب ودهها مورد دیگر دردهای سنگینی هستند که همین منابع زیر زمینی و تاسیسات آنها بر دل ساکنین منطقه گذاشته اند.

در واقع نفتی ها اگر باعث توسعه ای هم اگر شده اند برای کار خودشان بوده و منتی بر اهالی منطقه نیست.

منطقه ای که محروم از ابتدایی ترین مراکز درمانی و بهداشتی است و حتی به دلیل هوای آلوده و نبود تسهیلات ویژه راه را برای خدمت پزشکان تازه کار نیز بسته، نمی تواند ادعای پیشرفت در حوزه بهداشتی که مهم ترین و اصلی ترین نیاز منطقه است را داشته باشد.

کمبود در حوزه بهداشت و درمان به حدی است که بارها صدای ائمه جمعه این مناطق را هم درآورده و آنها از تریبون نماز جمعه اعتراض خود را نسبت به این مهم اعلام کرده اند.

همین دیروز امام جمعه کنگان نسبت به لزوم وجود سونوگرافیست زن در این شهر هشدار داد و گفت یکی از خواسته های منطقی مردم این شهرستان استقرار پزشک سونگرافی زن است. وی افزود: بسیاری از خانواده ها بویژه قشر بانوان از مراجعه به پزشک سونوگرافی مرد در کنگان خودداری و ابراز نگرانی می کنند.

آیا شهر بزرگی چون کنگان باید از داشتن یک سونوگرافیست زن محروم باشد؟ آیا همین مشتی نیست که نمونه خروار است؟! نفتی ها چه پاسخی دارند؟

نوشتن دیدگاه